425. De Orde van de Blauwe Steen: veranderingen

Een geweldig leuk, maar ook wel vermoeiend weekend achter de rug. Afgelopen vrijdag werd het album 'Nieuwe vrienden' dat ik in opdracht van Comic House samen met tekenaar Eric Heuvel maakte voor de Anne Frank Stichting officieel gepresenteerd in Amsterdam en vervolgens werd het album zaterdag en zondag ook gelanceerd door Uitgeverij L op de Stripdagen te Gorinchem. Gelukkig kon ik zondagochtend ook nog aantal uren samen met IJsbrand signeren in de stand van Eppo en en passant alvast reclame maken voor het komende album van Max Miller. Erg leuk als je mensen kunt vertellen dat het tweede Max Miller album eind mei tijdens de Haarlemse Stripdagen gaat verschijnen.

Want vorige week verscheen ook Eppo nr 5 van dit jaar met daarin de 14e en voorlaatste aflevering van Max Miller en de Orde van de Blauwe Steen. Nu is het zo dat in de meeste verhalen de personages aan het eind van het verhaal, mede door alle gebeurtenissen daarin, niet meer precies dezelfde zijn als aan het begin van het verhaal. Een mooi voorbeeld daarvan in 'De Orde van de Blauwe Steen' is het personage Grimbergen. Tot nu toe vooral een hulpje van de Orde. Pjotr vraagt hem in Martinikerk al wat hij eigenlijk bij de Orde te zoeken heeft. Het antwoord hoorden we in Eppo 4: Grimbergen heeft schulden bij de Orde.

Maar doordat hij als enige van de aanwezige Ordeleden weet te ontsnappen aan de instorting, verandert zijn situatie. Hij is vrij, hoeft zijn schulden niet meer af te betalen en kan zelf achter de Blauwe Steen aan gaan. Maar daar blijft het niet bij.

Door het vele stoppen en schokken tijdens de rit naar Zutphen, schuift het koffertje, dat nog altijd op de achterbank van de zwarte Dodge Ram ligt, stukje bij beetje naar voren.

Een scene die door IJsbrand bedacht werd en ook exact zo in het scenario terechtkwam. De inhoud van het koffertje zal Grimbergen's situatie nog iets meer veranderen, net als de verhouding tussen Grimberen en de Orde enerzijds en Grimbergen en het heldentrio Max, Eva en Pjotr anderzijds. En ook in de verhoudingen tussen Max, Eva en Pjotr zal iets veranderen aan het eind van dit verhaal.

Misschien wel dat daarom het laatste raadsel alles te maken heeft met kleine veranderingen. Of zoals Max het noemt: "Een middeleeuws spelletje: 'Zoek de verschillen'.  In eerste instantie waren op de middeleeuwse afbeelding van de Zutphense Librije ook werkelijk twee figuren op de pilaren omgewisseld. Althans, in het scenario:

PAGINA 41:

6. Close-up van de iPad van Max. Max combineert zijn eigen foto met een foto van de Librije anno nu van het internet.

 MAX: En dit is de Librije nu. Volgens mij is het gewoon een middeleeuws spelletje Zoek de verschillen.

EVA: Er is dus meer veranderd. Maar wat?

7. Eva wijst naar de afbeeldingen op de Barbarapilaar en de Walburgapilaar. Ze ontdekt dat de afbeeldingen van het wildemansvrouwtje en de engelenkop verwisseld zijn. Pjotr herkent de afbeeldingen.

Eva: Ja, die twee daar zijn omgewisseld.

PJOTR: De engelenkop en het wildemansvrouwtje! Goed gezien, zusje!

8. Max kijkt peinzend naar de twee afbeeldingen. Een fanatieke Pjotr geeft nog wat extra gas.

MAX: Maar hoe verander je daar de één in de ander? In werkelijkheid staan die dingen toch al goed?

PJOTR: Zien we daar wel. Eerst naar Zutphen!

De verwisseling van de twee figuren op de kraagstenen van de pilaren in de Librije had ook nog een link met de uiteindelijke oplossing van alle raadsels samen: de vindplaats van de Blauwe Steen. Maar helaas bleek het raadsel in deze vorm grafisch niet duidelijk genoeg in beeld gebracht te kunnen worden, vanwege het feit dat in de Middeleeuwen de oorspronkelijke ingang tegenover de Christuspilaar lag en we juist van daaruit gezien de achterste twee pilaren nodig hadden.

We hebben er heel wat over gebrainstormd voor, tijdens en na Strip Turnhout in december vorig jaar.En uiteindelijk kwamen we tot deze oplossing, gebaseerd op een idee dat IJsbrand me na thuiskomst mailde:

Pagina 41:

6. Max laat Pjotr en Eva de foto op zijn iPad van de trompe l’oeil uit Selwerd zien. Pjotr herkent onmiddellijk het gezichtspunt van waaruit de trompe l’oeil is gemaakt.

MAX: Kijk, fotootje gemaakt in Selwerd.

PJOTR: Ja, die is dus geschilderd vanuit het gezichtspunt van de oorspronkelijke ingang.

7. Close-up van de iPad van Max. Max combineert zijn eigen foto met een foto van de Librije anno nu van het internet.

MAX: En dit is de Librije nu. Volgens mij is het gewoon een middeleeuws spelletje Zoek de verschillen.

EVA: Er is dus meer veranderd. Maar wat?

8. Eva wijst naar de Christuspilaar. Ze ontdekt een afbeeldingen boven de Christusfiguur die daar niet thuishoort. Pjotr herkent de afbeelding als die van het wildemansvrouwtje.

EVA: Ja, dat vrouwtje daar boven de Christusfiguur! Dat hoort daar niet.

PJOTR: Het wildemansvrouwtje! Goed gezien, zusje!

Een oplossing die zelfs beter was dan het origineel, omdat deze oplossing meer geworteld is in de middeleeuwse cultuur, maar ook omdat ik het oorspronkelijke plaatje kon verplaatsen naar de scene's in de Librije, zodat het zoeken naar de juiste oplossing ook echt daar kon beginnen. Meer kan ik er helaas niet over vertellen, want dan zou ik teveel verraden van wat er in de volgende en laatste aflevering van de Orde van de Blauwe Steen gebeurt. Alles daarover en over ons bezoek aan de St. Walburgiskerk te Zutphen, dat de inspiratie vormde voor de bovenstaande scene's, maar ook voor een aantal scene's die nog gaat komen, in mijn volgende post op deze blog.

Wordt vervolgd...