Op pagina 22 gaat het geharrewar tussen Max en Agnes gewoon door. Inmiddels is het tweetal, na een nacht doorrijden, al een flink eind opgeschoten richting het zuidwesten van Engeland. En om de slaap te verdrijven heeft Max besloten tot een korte koffiepauze in een klein havenstadje.
Het eerste plaatje van dit havenstadje was een ware zoektocht naar het juiste beeld. Het was direct al mijn opzet om Max en Agnes op de voorgrond te laten ruziën, met op de achtergrond het haventje. Al ploeterend lukte het mij maar niet om hiervoor een goede compositie te vinden. Toen ik tenslotte dacht aan de pub aan de kust van Cornwall die ik had gebruikte op de kerstkaart voor 1997 (zie vorige update) kwam er schot in de zaak.
Hierboven een aantal opzetjes van de vele die ik heb gemaakt voor dit plaatje. Het schetsje linksonder was uiteindelijk de basis voor het definitieve plaatjes, al werd het perspectief van de tekening onder invloed van de compositie van de nieuwjaarskaart nog wel enigszins gedraaid.
In de eerste opzet had ik een hele strook voor dit plaatje gereserveerd. Het moest dan ook een totaal worden dat de hele haven liet zien, zodat de lezer alvast een totaalbeeld van de omgeving zou krijgen en hij/zij alle plotelementen alvast een keer gezien zou hebben. Al tekenende aan de pagina had ik echter toch een paar extra plaatjes nodig om het verhaal op deze pagina te vertellen en vond ik de ruimte voor deze extra plaatjes door het rechterdeel van dit totaalplaatje dat niet echt noodzakelijk was weg te laten.
Mijn tekeningen ontstaan meestal in een paar fasen. Eerst een ruwe schets waarop alle elementen behoorlijk ruw en schematisch worden geschetst. Deze ruwe schets wordt gevolgd door nieuwe schetsen met delen van de uiteindelijke tekening, zoals het decor…
…de decorelementen, en meestal ook nog aparte schetsen voor de personages (zoals Max die op deze schetsen nog ontbreekt). Dit alles voeg ik dan later samen door de verschillende schetsjes over elkaar heen op de lichtbak samen te voegen. In de potloodfase sneuvelt ook vaak nog wel het een en ander (zoals de auto met boot op een aanhanger, die de haven teveel afdekte), verschuif ik nog het een en ander (zoals Agnes) of maak ik toch nog weer een nieuw schetsje omdat een bestaande schets mij niet bevalt.
Uiteindelijk levert dit alles, na heel veel tekenen, een keurig getekend plaatje op, zoals ik mij dat bij het schrijven van het script had voorgesteld.
Maar als dan het decor waarin de handelingen plaats moeten vinden eenmaal duidelijk is, kunnen de volgende plaatjes meestal veel sneller worden getekend, zoals plaatje 14 van diezelfde pagina 22.
Maar wat doet Agnes met die verrekijker, en waarom is ze ineens niet meer zo kribbig? Daarover volgende week meer!
Verwachting volgende update: zondag 24 februari 2008
Ineens is Agnes Max helemaal vergeten, en Max vraagt zich terecht af hoe dat zo ineens komt. Het antwoord laat niet op zich wachten: jongens!
Natuurlijk spelen die heren eigenlijk geen rol in het verhaal. Ze zijn slechts figuranten die ervoor zorgen dat Agnes haar verrekijker tevoorschijn haalt, en die verrekijker speelt in deze fase wel degelijk een rol.
Ze waren even uit beeld verdwenen, maar de achtervolgers van Max zijn er nog steeds en houden Max nauwlettend in de gaten, en, net als Agnes, ook met een verrekijker.
En die verrekijker heb ik nodig om ervoor te zorgen dat Max eindelijk onraad gaat ruiken: de weerkaatsing van de opkomende zon in de lens van Barney’s verrekijker zal het startpunt blijken te zijn voor een flink aantal pagina’s echte actie! Maar dat is iets voor volgende week.
