maandag 28 oktober 2013

402. De Orde van de Blauwe Steen: historie


Het nieuwe Max Miller verhaal is geen historische strip. Hooguit gebruiken Frank en ik een historische context om ons verhaal aan op te hangen. De verhaalelementen zijn grotendeels verzonnen, maar... we gebruiken wel degelijk een aantal historische feiten en anekdotes in het verhaal. Gaandeweg het verhaal zullen we nog meer historische beelden tonen, maar om niets te verklappen houd ik het in deze blogpost bij de historische beelden op pagina 10 en 11.


Eerst maar eens de Blauwe Steen zelf, want daar draait het allemaal om in dit verhaal. De steen is een Aquamarijn.
Afgelopen weekend op het Stripfestival in Breda kreeg ik de opmerking dat de steen niet blauw, maar groen is. Dat is wellicht een discussiepunt bij voorwerpen die niet zuiver blauw of groen zijn, zoals bovenstaande steen. Het is echter wel een feit dat Aquamarijn wordt aangeduid als blauwe steen, en blauw (of blauw-groen) van kleur is.


In ons verhaal draait het om een onbewerkte Aquamarijn en zoals je ziet is die blauw-groen van kleur.


Maar eigenlijk gaat deze blogpost niet zozeer over een kleurdiscussie, maar over historische aspecten en daarover is wel iets meer te zeggen bij de eerste close-up van de Blauwe Steen: die wordt namelijk bewaard in een zogenaamde reliekhouder. In de vroege middeleeuwen meer een soort beurs of tasje (zoals op de close-up tekening)... 


...later vaak een al dan niet rijk versierde kist. Bovenstaande kist is overigens gebaseerd op een bestaande reliekhouder, maar schijnbaar heb ik die afbeelding niet bewaard, want ik kan de foto niet terugvinden.


Dan de paters (die in de titel van het verhaal worden aangeduid met 'orde'). Ook hier heb ik naarstig gezocht naar geschikt beeld materiaal...


...dat ik deels vond in het Abdijmuseum van Aduard...


...maar ook foto's van (naar ik meen) het openluchtmuseum in Alphen aan de Rijn waren een uitstekende bron voor geschikte foto's.


En voor schrijvende monniken gebruikte ik dan weer getekende afbeeldingen.


Op deze pagina's ook veel beelden van middeleeuwse dorpjes. In die dorpen staan natuurlijk huisjes, zijn waterputten en worden ze natuurlijk ook bevolkt door mensen. Dat betekende flink wat speurwerk voordat ik middeleeuws aandoende tekeningen kon maken. Hieronder een kleine selectie uit het gebruikte fotomateriaal:





Natuurlijk is niet alles op de foto's specifiek middeleeuws, maar ik was er dan ook vooral op uit om de tekeningen een sfeer van de middeleeuwen mee te geven, en niet een altijd correct historische weergave (voor zover dat überhaupt al mogelijk is).


Specifieker werd het trouwens bij de branden op pagina 11:


Hiervoor gebruikte ik onder andere een schilderij Pieter Molijn uit 1620 over dorpsplunderingen tussen 1570 en 1600.


En ook de achterkant van een middeleeuwse boerderij kon ik goed gebruiken.






Voor een middeleeuws kasteel annex hoeve combineerde ik het kasteel van Tongelaar met en klapbrug (die ik toevallig zag de buurt van Veenhuizen), zodat er een meer versterkte veste met slotgracht ontstond.


Omdat het verhaal zich voor een flink deel specifiek in Groningen afspeelt, kon ook een shot van Groningen rond 1577 niet ontbreken.



Hiervoor gebruikte ik een aantal historische kaarten uit die tijd. Maar omdat Groningen op de verschillende kaarten op onderdelen Groningen verschillend weergeven worden, kon ik mij enige vrijheid veroorloven bij het beeld dat ik uiteindelijk tekende. En omdat ik specifiek de Martinitoren goed in beeld wilde hebben, ben ik ook maar zo vrij geweest om de kerk en toren iets meer naar de stadswallen toe te halen. De vrijheid van de tekenaar zullen we maar zeggen...


Tot slot nog even de eerste hoeder: hij vestigt zich uiteindelijk in de stad Groningen als zelfstandig kunstschilder en gaat wonen aan het Schuitendiep 42.


Laat dat huis in die tijd net nieuw gebouwd zijn. Toch nog een plaatje dat historisch (min of meer) correct is dus!

Wordt vervolgd...

dinsdag 22 oktober 2013

401. Stripfestival Breda: een nieuwe prent!

Nog maar een paar dagen en dan is het alweer zover: het Stripfestival in Breda op 26 en 27 oktober! Ooit in 2009 was dit de eerste beurs waar ik in de Eppo stand signeerde, en dat zal ik ook dit jaar op beide beide dagen doen.

Op zaterdag signeer ik in de Eppo stand van 13.00 tot 15.00 uur en op zondag van 10.00 tot 12.00 / 14.00 tot 16.00 uur. Maar buiten die signeertijden om kun je mij op de beurs gerust aanschieten voor een prent, een schets, een tekeningetje e.d. of gewoon een praatje over strips; vind ik leuk!


Traditiegetrouw heb ik ook nu weer een nieuwe Max Miller prent bij mij. Gebaseerd op pagina 5 van het nieuwe Max Miller verhaal 'De Orde van de Blauwe Steen' (het origineel is nu te zien in museum Meermanno in Den Haag) haalt Max Eva af bij het station van Groningen. Niet helemaal volgens de verhaallijn, maar ik wilde maar wat graag dit station een keer als decor gebruiken en nu had ik de kans.
De prent verschijnt net als alle andere prenten in een oplage van 50 genummerde en gesigneerde exemplaren en kost Euro 7,50. Mensen met vaste nummers zijn natuurlijk verzekerd van een exemplaar, al is het handig als je mij nog even mailt of je naar Breda komt of niet. Verzenden na de beurs tegen een vergoeding in de verzendkosten is wederom mogelijk.


Ook in Breda, en voor de eerste keer sinds het nieuwe verhaal in Eppo wordt gepubliceerd, hebben Frank en ik exemplaren van de officiële Max Miller teaser prent bij ons. Eveneens genummerd en gesigneerd door ons beiden kun je eigenaar worden van deze prent voor het luttele bedrag van Euro 7,50.

Naast bovenstaande prenten neem ik ook de andere Max Miller prenten (waarvan sommige bijna uitverkocht zijn!), een selectie schetsen, voorstudies en andere originele tekeningen en wellicht enkele strippagina's mee. 
Heb je belangstelling voor iets specifieks, laat het me weten en ik neem het mee.

Tot komend weekend in Breda!

woensdag 16 oktober 2013

400. De Orde van de Blauwe Steen: flashback



Eppo nr. 21, met  daarin het vierde deel van 'De Orde van de Blauwe Steen', is inmiddels bij de abonnee's in de bus gevallen en vanaf morgen is de nieuwe Eppo ook in de winkel te koop.
Op het eind van de vorige aflevering stond Pjotr op het punt aan Max en Eva een eeuwenoud familiegeheim te onthullen. En daarom opent de vierde aflevering van Max Miller en de Orde van de Blauwe Steen met een flink stuk geschiedenis. In twee pagina's tijd vertelt de Pjotr het hele verhaal van het ontstaan en van de Orde en van de Hoeders van de Blauwe Steen.


Het overgrote deel van deze geschiedenis had IJsbrand al bedacht voordat hij mij vroeg de plot en het scenario voor De Orde van de Blauwe Steen te schrijven. In feite hoefde ik die geschiedenis op pagina 10 en 11 van ons verhaal alleen maar te 'verstrippen'.


Nu is het zo dat IJsbrand altijd van twee in het album naast elkaar liggende pagina's een grafische eenheid maakt. Als scenarist houd je daar veel minder rekening mee, omdat je vooral bezig bent het verhaal te vertellen, de spanning tussen de plaatjes erin probeert te houden en naar een cliffhanger op het eind van die pagina probeert toe te werken. Maar toen ik, al schrijvende, merkte dat Pjotr's hele verhaal precies op twee pagina's paste, die bovendien in het album ook nog naast elkaar zouden liggen, ontstond ook bij mij het idee voor een soort twee-eenheid van pagina 10 en 11.
Omdat het in feite om een grote flashback binnen het verhaal ging, wilde ik ook iets speciaals met deze twee pagina's doen. Vandaar dat ik ze in eerste instantie opzette als twee grote platen met Pjotr in het centrum en daaromheen de diverse opeenvolgende gebeurtenissen uit het verleden.


PAGINA 10:
1. Grote plaat waarin Pjotr zijn verhaal vertelt, eventueel met close-up van Pjotr, ergens in het midden van de plaat. We zien achtereenvolgens: (1) een groepje neppaters (de eerste Paters van de Blauwe Steen) rondtrekken met de Blauwe Steen, een aquamarijn, in een reliekschrijn, (2) een close-up van de Blauwe Steen, (3) de boeren en burgers die hun geld schenken aan de Paters, die met hun reliekschrijn op het dorpsplein of in de omgeving van boerderijen hun vertoning houden, (4) brandende boerderijen, (5) als demonen verkleedde Paters die vee doden, (6) mensen en dieren die sterven aan giftig water, met op de voorgrond een Pater met een flesje gif, dat hij onder zijn pij tracht te verbergen, en tenslotte (7) Paters die eigendomspapieren vervalsen met op de achtergrond een kasteel met bijbehorende landerijen,
(8) de tot misdadigersorganisatie uitgegroeide Orde van de Blauwe Steen. De Paters, allen gekleed in de pij van de Orde, aanbidden de Blauwe Steen in de geopende reliekschrijn, hun gezichten zijn niet te herkennen.

TEKSTBLOK 1: (Pjotr, vertellend): Het verhaal gaat dat rond 1345 een groepje neppaters door stad en land trokken met een aquamarijn, de Blauwe Steen.

 TEKSTBLOK 2: (Pjotr, vertellend): Volgens de legende plengde Maria tijdens de kruisiging van Jezus tranen op een steen die daarna de karakteristieke kleur van aquamarijn kreeg.

TEKSTBLOK 3: (Pjotr, vertellend): In ruil voor de gulle gaven van goedgelovige boeren en burgers wendden de Paters het onheil met behulp van de Blauwe Steen af…

TEKSTBLOK 4: (Pjotr, vertellend): Onheil zoals brand,…

TEKSTBLOK 5: (Pjotr, vertellend):…demonen die het vee doodden,…


TEKSTBLOK 6 (Pjotr, vertellend):.. of giftig water waardoor mens en dier stierven! Onnodig te zeggen, dat het onheil zich in grotere vorm herhaalde, als de brave burgers niet genoeg aan de Paters gaven.

TEKSTBLOK 7 (Pjotr, vertellend): Ten tijde van de pestepidemieën, werden de Paters herhaaldelijk te hulp geroepen. Door op grote schaal eigendomaktes van rijke overleden edelen te vervalsen, wisten ze grote rijkdom en machtige posities binnen de samenleving te verwerven…

TEKSTBLOK 8 (Pjotr, vertellend): Tot ver in de 16e eeuw nam hun macht en rijkdom toe. De Orde van de Blauwe Steen groeide in die tijd uit tot een machtig misdaadsyndicaat. De Blauwe Steen werd een belangrijk onderdeel van hun identiteit en cultus…



En dan maar hopen dat ik bij het herschrijven van het scenario niet bijvoorbeeld drie plaatjes uit de eerste negen pagina's zou moeten schrappen, want dan zou het gedaan met dit hele idee. Gelukkig bleven pagina 1 tot en met 9 ook bij het herschrijven van het scenario redelijk intact. Vervolgens nam IJsbrand het idee over en maakte er twee prachtige strippagina's van, die deze week in Eppo gelukkig ook naast worden afgedrukt.


Het tweede  deel van Pjotr's verhaal is eigenlijk een soort familiegeschiedenis. De Eerste Hoeder is immers een verre voorvader van Eva en Pjotr. Iemand die eerst nog voor de Orde werkt, maar eenmaal geconfronteerd met het onrecht dat ze anderen aandoen, tegen hen in opstand komt. Een eigenschap die eeuwen later Eva ook nog steeds in zich heeft. Maar, zoals ik in mijn vorige blogpost al schreef, juist de nieuwe Hoeder, te weten Pjotr, mist een aantal eigenschappen die hij als Hoeder van de Blauwe Steen eigenlijk wel nodig heeft.


Om te beginnen mist Pjotr het talent om ingewikkelde puzzels vol cryptische aanwijzingen op te lossen. De reden waarom hij in deze aflevering van 'De Orde van de Blauwe Steen' het hele verhaal aan Max en Eva vertelt  en de reden waarom hij in de rest van het verhaal samen met hen, en met de Orde op zijn hielen, gaat proberen aan de hand van al die aanwijzingen de bergplaats van de Blauwe Steen te vinden.


O ja, IJsbrand vroeg zich in de blogpost hieronder af, wat er toch van de moeder van Eva en Pjotr geworden is. Wel, het antwoord is:  ik weet het niet. Ze is in elk geval geen lid van de familie meer, anders had ze wel samen met Eva en Pjotr de crematie van haar man kunnen regelen. Mogelijk is ze al eerder overleden. Het is immers niet ongevaarlijk om met een Hoeder getrouwd te zijn. Of ze is voor die tijd gescheiden en woont nu al dan niet met haar nieuwe lover in het buitenland. Misschien toch maar het laatste, want dan kunnen haar misschien nog eens in een volgend verhaal van Max Miller op laten duiken.


Wordt vervolgd...

vrijdag 11 oktober 2013

399. De Orde van de Blauwe Steen: karakters (2)


Vorige week schreef Frank over de karakters van de hoofdfiguren in het nieuwe Max Miller verhaal ‘De Orde van de Blauwe Steen’. En niet voor niks, want plotontwikkeling en gedrag van de karakters is in flinke mate afhankelijk van het karakter van verschillende personages.

Naast een verhalend aspect moeten de personages bij stripverhalen ook gevisualiseerd worden. En dat moet natuurlijk aansluiten bij zowel het verhaal dat verteld wordt als bij het karakter dat bij een personage hoort.


Max Miller
Omdat Max inmiddels aan z’n derde avontuur toe is, hoefde zijn karakter niet meer vanuit het niets neergezet te worden. 


Maar natuurlijk voegden we in het nieuw verhaal wel nieuwe dingen toe, zoals Max z’n voorliefde voor adventure games, en daarmee een gewenste karaktereigenschap om op de puzzels in dit verhaal op te kunnen lossen.

Grafisch gezien maakt Max ook een ontwikkeling door. Dit is niet uniek, want bij veel stripseries door de tijd heen zie je dat de held een aantal verhalen nodig heeft om een (min of meer) definitief uiterlijk te krijgen.


Max begon ooit als het personage Geert, en in de oerversie had hij zelfs nog een baardje. Dat baardje heeft  uiteindelijk de publicatie niet gehaald, maar het staartje en de kuif bleven, vooral om duidelijk te maken dat Max in zeker opzicht wel een beetje een vrijbuiter is die z’n eigen weg gaat en z’n eigen keuzes maakt.


Het haar van Max is gemodelleerd volgens het principe dat het (min of meer) vanuit elke hoek hetzelfde is, waardoor hij ongeacht houding en camerastandpunt altijd herkenbaar is.


Het haar van Max heeft door de jaren heen nog een behoorlijke ontwikkeling doorgemaakt, en lang vond ik het best wel moeilijk om dit grafisch voor elkaar te krijgen. In eerste instantie had hij naast een staartje ook nog een pony…


…maar dat werd al snel een soort kuifje. Eerst nog klein….



…maar allengs werd die kuif wat groter…


…en in het nieuwe verhaal is het haar van Max (voor mijn gevoel althans)aardig ‘in evenwicht’, en heb ik minder moeite om z’n kapsel vanuit een willekeurig camerastandpunt te tekenen.


Eva (en haar familie)


Eva kent de Eppo lezer wellicht nog uit het korte verhaal ‘Spelbederf’ dat in 2009 in Eppo verscheen. Grafisch gezien is ze sinds dit verhaal niet echt veranderd, al zijn er subtiele aanpassingen in de look and feel die gelijke tred houden met de ontwikkeling van mijn tekenvaardigheid (vergelijk de pagina’s van ‘De Orde van de Blauwe Steen’ maar eens met die van ‘Spelbederf’).


Interessanter is dat we in dit nieuwe verhaal de kans hebben om Eva’s karakter verder vorm te geven, en haar achtergrond verder uit te werken.
Zo zien we op al pagina 1 (al weet de lezer dat dan nog niet) haar vader en opa verongelukken op de Paddepoelsterweg bij Groningen…


…en speelt haar broer een cruciale rol in het verhaal.


Vaak is het zo dat kinderen in meer of mindere mate lijken op hun ouders (of voorouders). Daar heb ik voor dit verhaal dan ook de nodige aandacht aan besteed.


Zo lijkt Eva qua karakter, haarkleur en vorm van het gezicht veel op haar vader, terwijl ze de neus van haar moeder heeft geërfd.



Pjotr daarentegen lijkt meer op z’n moeder, maar heeft weer de neus van zijn vader. En de vader van Eva heeft een duidelijke familierelatie met zijn vader.


Overigens komt de moeder van Eva en Pjotr niet in het verhaal voor. Eigenlijk weet ik niet waarom niet, al kan ik zo twee redenen bedenken: 1) hun ouders zijn gescheiden of 2) ze is overleden. Ik moet toch Frank maar eens vragen welke draai we daar aan geven voor volgende verhalen…


Pjotr


Frank maakte vorige week al een karakterschets van Pjotr. Nou kun je een karakter nooit één op één visualiseren, maar suggereren kan wel. Zo heb ik geprobeerd Pjotr neer te zetten als een zachtaardige, wat bedachtzame jongen die qua uiterlijk absoluut niet stoer is.


Frank beschrijft ook dat Pjotr is afgestudeerd in Kunstgeschiedenis, inclusief Architectuur en Landschapsgeschiedenis en dat kon ik natuurlijk mooi kwijt in de tekeningen en schilderijen aan de muur in zijn woning.


De woning van Pjotr is trouwens nauwkeurig geconstrueerd, waarbij ik rekening heb gehouden met het type woningen aan de Noorderdwarsstraat in Groningen en de inrichting die daarbij hoort.
Natuurlijk heb ik die inrichting in eerste instantie zo ontworpen dat alle scènes goed in beeld gebracht kunnen worden. Maar tijdens het ontwerp heb ik ook wel degelijk rekening gehouden met…


…het kunnen plaatsen en in beeld brengen van de familierelaties (foto’s van vader, moeder en Eva)…


…en de kunst aan de muur en dus met het suggereren van Pjotr z’n karakter en achtergrond.


En daar gaan we, naast andere verwikkelingen, de komende twee afleveringen in Eppo nog fijn even mee door!

Wordt vervolgd…