399. De Orde van de Blauwe Steen: karakters (2)

Vorige week schreef Frank over de karakters van de hoofdfiguren in het nieuwe Max Miller verhaal ‘De Orde van de Blauwe Steen’. En niet voor niks, want plotontwikkeling en gedrag van de karakters is in flinke mate afhankelijk van het karakter van verschillende personages.

Naast een verhalend aspect moeten de personages bij stripverhalen ook gevisualiseerd worden. En dat moet natuurlijk aansluiten bij zowel het verhaal dat verteld wordt als bij het karakter dat bij een personage hoort.

Max Miller

Omdat Max inmiddels aan z’n derde avontuur toe is, hoefde zijn karakter niet meer vanuit het niets neergezet te worden. 

Maar natuurlijk voegden we in het nieuw verhaal wel nieuwe dingen toe, zoals Max z’n voorliefde voor adventure games, en daarmee een gewenste karaktereigenschap om op de puzzels in dit verhaal op te kunnen lossen.

Grafisch gezien maakt Max ook een ontwikkeling door. Dit is niet uniek, want bij veel stripseries door de tijd heen zie je dat de held een aantal verhalen nodig heeft om een (min of meer) definitief uiterlijk te krijgen.

Max begon ooit als het personage Geert, en in de oerversie had hij zelfs nog een baardje. Dat baardje heeft  uiteindelijk de publicatie niet gehaald, maar het staartje en de kuif bleven, vooral om duidelijk te maken dat Max in zeker opzicht wel een beetje een vrijbuiter is die z’n eigen weg gaat en z’n eigen keuzes maakt.

Het haar van Max is gemodelleerd volgens het principe dat het (min of meer) vanuit elke hoek hetzelfde is, waardoor hij ongeacht houding en camerastandpunt altijd herkenbaar is.

Het haar van Max heeft door de jaren heen nog een behoorlijke ontwikkeling doorgemaakt, en lang vond ik het best wel moeilijk om dit grafisch voor elkaar te krijgen. In eerste instantie had hij naast een staartje ook nog een pony…

…maar dat werd al snel een soort kuifje. Eerst nog klein….

…maar allengs werd die kuif wat groter…

…en in het nieuwe verhaal is het haar van Max (voor mijn gevoel althans)aardig ‘in evenwicht’, en heb ik minder moeite om z’n kapsel vanuit een willekeurig camerastandpunt te tekenen.

Eva (en haar familie)

Eva kent de Eppo lezer wellicht nog uit het korte verhaal ‘Spelbederf’ dat in 2009 in Eppo verscheen. Grafisch gezien is ze sinds dit verhaal niet echt veranderd, al zijn er subtiele aanpassingen in de look and feel die gelijke tred houden met de ontwikkeling van mijn tekenvaardigheid (vergelijk de pagina’s van ‘De Orde van de Blauwe Steen’ maar eens met die van ‘Spelbederf’).

Interessanter is dat we in dit nieuwe verhaal de kans hebben om Eva’s karakter verder vorm te geven, en haar achtergrond verder uit te werken.

Zo zien we op al pagina 1 (al weet de lezer dat dan nog niet) haar vader en opa verongelukken op de Paddepoelsterweg bij Groningen…

…en speelt haar broer een cruciale rol in het verhaal.

Vaak is het zo dat kinderen in meer of mindere mate lijken op hun ouders (of voorouders). Daar heb ik voor dit verhaal dan ook de nodige aandacht aan besteed.

Zo lijkt Eva qua karakter, haarkleur en vorm van het gezicht veel op haar vader, terwijl ze de neus van haar moeder heeft geërfd.

Pjotr daarentegen lijkt meer op z’n moeder, maar heeft weer de neus van zijn vader. En de vader van Eva heeft een duidelijke familierelatie met zijn vader.

Overigens komt de moeder van Eva en Pjotr niet in het verhaal voor. Eigenlijk weet ik niet waarom niet, al kan ik zo twee redenen bedenken: 1) hun ouders zijn gescheiden of 2) ze is overleden. Ik moet toch Frank maar eens vragen welke draai we daar aan geven voor volgende verhalen…

Pjotr

Frank maakte vorige week al een karakterschets van Pjotr. Nou kun je een karakter nooit één op één visualiseren, maar suggereren kan wel. Zo heb ik geprobeerd Pjotr neer te zetten als een zachtaardige, wat bedachtzame jongen die qua uiterlijk absoluut niet stoer is.

Frank beschrijft ook dat Pjotr is afgestudeerd in Kunstgeschiedenis, inclusief Architectuur en Landschapsgeschiedenis en dat kon ik natuurlijk mooi kwijt in de tekeningen en schilderijen aan de muur in zijn woning.

De woning van Pjotr is trouwens nauwkeurig geconstrueerd, waarbij ik rekening heb gehouden met het type woningen aan de Noorderdwarsstraat in Groningen en de inrichting die daarbij hoort.

Natuurlijk heb ik die inrichting in eerste instantie zo ontworpen dat alle scènes goed in beeld gebracht kunnen worden. Maar tijdens het ontwerp heb ik ook wel degelijk rekening gehouden met…

…het kunnen plaatsen en in beeld brengen van de familierelaties (foto’s van vader, moeder en Eva)…

…en de kunst aan de muur en dus met het suggereren van Pjotr z’n karakter en achtergrond.

En daar gaan we, naast andere verwikkelingen, de komende twee afleveringen in Eppo nog fijn even mee door!

Wordt vervolgd…