donderdag 28 april 2016

510. Strips op de Markt in Gouda op 1 mei a.s.

Komende zondag 1 mei signeer ik tussen 11.00 en 17.00 uur in Gouda tijdens Strips Op de Markt. Kom vooral even langs als je tijd en zin hebt. Het lijkt a.s. zondag een mooie dag te worden, in tegenstelling tot de dagen ervoor en erna.


Naast de reguliere Max Miller albums, prenten, originele tekeningen en schetsen, neem ik ook deze keer exemplaren van 'Achter de schermen van... Max Miller: Moordkunsten' mee naar Gouda. Dit genummerde en gesigneerde boek bevat alle pagina's van het verhaal in schets, met uitleg over en aanvullend beeldmateriaal dat gebruikt is bij de totstandkoming van dit stripverhaal. 
Het hardcover boek telt 64 pagina's, en kost inclusief de gelijk genummerde en gesigneerde prent 'Cornwall' en een omslag met 4 originele schetsen slecht Euro 44,95.

Graag tot zondag in Gouda!smile-emotiEn voor wie komt: naast de reguliere Max Miller albums neem ik ook exemplaren van 'Achter de schermen van... Max Miller: Moordkunsten' mee.

zondag 24 april 2016

509. Max Miller in 'Schaduwspel': spanning


Dinsdag valt bij de abonnees alweer Eppo nummer 9-2016 in de bus met daarin aflevering 6 van Max Miller in 'Schaduwspel', dus nog net even tijd voor een blogpost over het scenario technische deel van aflevering 5. Een aflevering waarin de spanning alleen maar toeneemt. Letterlijk vanwege een nieuwe bedreiging aan het adres van Joey. Figuurlijk omdat ook de spanningen tussen personages onderling toenemen. En we werken hier langzaam naar het antwoord toe op de vraag: wat is nu eigenlijk dat 'schaduwspel'?


Meteen aan het begin van deze aflevering maken we in het stadion kennis met een drietal internationale biatlon-bobo's. Daniel, de Nederlandse bobo, Heinrich uit Oostenrijk en Aleksandr Chilikov uit Rusland. Coole gasten volgens Luca en Hidde. Max en Joey lijken daar anders over te denken.


Wie er gelijk heeft, zal blijken uit het vervolg van het verhaal, want sowieso zullen we deze bobo's terugzien als de biatlonwedstrijden daadwerkelijk gelopen gaan worden. Behalve om de spelers en de lezers te laten kennismaken met het biatlon-parcours dient deze scene dus ook als introductiescene voor deze biatlon-bobo's.


De overige pagina's van aflevering 6 hebben grotendeels met Joey te maken. En alweer wordt er een tipje van de sluier opgelicht over wat er nu met Joey aan de hand is. Hij verlaat het stadion eerder dan zijn teamgenoten. Om vervolgens, na ontvangst van een brief, nog verder in de problemen te raken. Want wat ligt daar nu precies op het bureau in Joey's hotelkamer. Een brief, foto's en...??


Juist, Joey ontvangt een kogelbrief. En die kogel is blijkbaar niet enige bedreigende aan het ontvangen poststuk. De foto's, de inhoud van de brief doen Joey besluiten meteen naar Nederland te bellen om zijn familie te waarschuwen. Kortom, het draait vanaf nu niet alleen meer om hem. Zijn hele familie wordt bedreigd. De vraag is alleen: waarom?


Max is de eerste die iets opvangt van het gesprek dat Joey met zijn familie in Nederland voert. Als hij woorden als 'politie' en 'schuilhouden' hoort kan hij zich niet langer in houden en wil nu eindelijk eens weten wat er allemaal aan de hand is. Natuurlijk lost Joey geen woord.  Hij wil duidelijk dat niemand zich verder met de zaak bemoeit. Maar of dat verstandig is.


Max denkt dat Eva meer uit Joey los kan krijgen, maar vergeet dat meteen als hij Van der List bezig ziet om, zoals hij het ziet, Eva te versieren. Iets dat, mede door de tussenkomst van Max, niet lukt, maar vreemd genoeg probeert Van der List even later iets soortgelijks bij Hidde. En met meer succes!

PAGINA 13:


6. Van der List kijkt rond in de bar en zijn oog valt op Hidde en de vrouw naast hem. Beiden hebben een gewoon drankje. De vrouw kijkt verleidelijk naar Hidde. Geen tekst.

7. Van der List staat achter Hidde en fluistert hem iets toe. Hidde kijkt met een schuin oog geïnteresseerd naar Van der List.

VAN DER LIST: Je moet haar één van die exclusieve drankjes aanbieden, man. Dan scoor je!
HIDDE: Zou je denken?


8. Van der List trekt zijn portefeuille en haalt er een flink aantal bankbiljetten half uit. Hidde kijkt verlekkerd naar het geld.

VAN DER LIST: Hier, pak aan. Voor zo’n vrouw wil ik je graag sponsoren.
HIDDE: Nou…

9. Close-up van de hand van Hidde die het geld van Van der List aanpakt.

HIDDE (buiten beeld):… graag!

10. Hidde zwaait enthousiast met de bankbiljetten naar het meisje achter de bar. De sexy dame maakt avances en steekt vergenoegd haar hand onder Hiddes trui. Van der List (in close-up op de voorgrond) kijkt toe met een zelfgenoegzame grijns.


Het moge duidelijk zijn dat Van der List een bedoeling heeft met zijn actie. Wat precies en hoe Eva en Hidde daar in passen? Je leest het binnenkort in Eppo.

Wordt vervolgd...

woensdag 20 april 2016

508. Max Miller in 'Schaduwspel': Een stadje in Tirol


Bij het maken van mijn stripverhalen wil ik, hoe gek het misschien ook klinkt uit de mond van een tekenaar met een voorliefde voor uitgebreide decors, niet de slaaf zijn of worden van de bestaande werkelijkheid.


Soms ontkom je er in dit soort stripverhalen niet aan om een werkelijk bestaande situatie in beeld te brengen, zoals bij bepaalde shots / scenes in Wenen. In dat geval zorg ik ervoor dat ze op hoofdlijnen kloppen en ik probeer in ieder geval het juiste gevoel over te brengen in de tekeningen. Met andere woorden: de lezer voelt dat het goed zit, zelfs al zijn bepaalde details niet 1-op-1 overgenomen.


Nou is Wenen een grote stad, en voor de shots die we nodig hadden in het verhaal had ik een ruime keuze aan geschikte locaties. Daarbij zien we onze helden niet de stad stukje voor stukje doorkruisen, maar zijn ze per shot op een specifieke plek. Ik hoefde er dus niet voor te zorgen dat de logica van de stad in het verhaal klopte, en dat maakt het relatief makkelijk om de werkelijkheid te tekenen zonder er de slaaf van te worden.


Voor het ski-gebied in Tirol wilde ik mij absoluut niet vastleggen op een specifieke plek. Dat zou aan de ene kant makkelijk zijn, want alles ligt al vast en hoeft dus niet ontworpen te worden. Aan de andere kant zou ik dan beperkt worden in waar Max, Eva en de rest overnachten, in welk stadion ze spelen, hoe het biatlon parcours eruit ziet, en hoe de verschillende locaties zich ten opzichte van elkaar verhouden. Zou ik dus een bestaande locatie gebruiken, dan zou ik ellenlang moeten puzzelen om alle locaties ten opzichte van elkaar te laten kloppen. En in mijn beleving zou dat de flow van het verhaal wel eens geen goed kunnen doen.


Ik koos voor dit tweede deel van het verhaal dus voor een niet nader genoemd stadje in Tirol waar de biatlon wedstrijden worden gehouden, wat mij flink wat vrijheid gaf.


Door die keuze te maken kon ik voor specifieke shots in het verhaal gebruik maken van de flinke hoeveelheid foto's die ik maakte in Oostenrijk tijdens de afgelopen twee zomervakanties.
Zo lijkt bovenstaand plaatje op een plek in het stadje Murau in Steiermark, maar is toch net even anders.


En het biatlon stadion is gebaseerd op het stadion in Sotchi, maar die heb ik ik voor het verhaal wel flink aangepast, waardoor je als lezer niet kunt beweren dat dit Sotchi is, temeer omdat de bergen wel degelijk naar de Oostenrijkse bergen zijn getekend.


Ook het hotel is min of meer verzonnen. 


Weliswaar heb ik bij het tekenen van het exterieur foto's gebruikt van een hotel dat toevallig in de verkoop stond... 


...maar het interieur heb ik er vervolgens helemaal zelf bij verzonnen op basis van wat de scenes in de lobby...


...in de hotelbar...


...en in de hotelkamers nodig hadden.


Omdat door deze werkwijze niet alles vastligt, is het soms noodzakelijk om decors zelf te ontwerpen of te construeren op basis van foto's en situaties. Dat kost vaak best wel veel tijd. 


Toch prevaleer ik in dit geval deze fictieve omgeving van een stadje (en omgeving) in Tirol dat wel is gebaseerd op werkelijk bestaande omgevingen, maar die niet een exacte kopie van de bestaande werkelijkheid is. Dat geeft lekker veel ruimte om het verhaal te laten bepalen hoe de werkelijkheid van de strip eruit ziet, in plaats van dat de werkelijkheid dicteert hoe het verhaal in beeld gebracht moet worden. 


En daar draait het uiteindelijk om bij strips maken: een verhaal vertellen in beelden (en niet het samenstellen van een reisgids). Getuige bovenstaande schetsen doen we dat zeker ook in de volgende aflevering van 'Schaduwspel' in Eppo Stripblad.

Wordt vervolgd...

zondag 10 april 2016

507. Max Miller in 'Schaduwspel': onderweg


In de vierde aflevering van Max Miller 'Schaduwspel' in Eppo 7-2016 laten we Wenen definitief achter ons. Op pagina 8 en 9 van ons verhaal is Eva's biatlon-team onderweg naar Tirol, waar het biatlon-kampioenschap zal plaatsvinden. Joey is als eerste vertrokken in zijn eigen auto. Van der List en Luca rijden in een huurauto met Carina mee en Eva en Max rijden samen in de andere huurauto.

Op de snelweg richting Tirol wordt Joey's auto door Wolvega van de weg gereden. De geheimzinnige opdrachtgever van Wolvega duldt duidelijk geen uitstel meer. In eerste instantie had ik deze scene in de buurt van Salzburg geplaatst, dit na het zien van een aantal YouTube-filmpjes van de Oostenrijkse snelwegen:


1. Max en Eva rijden in een van de twee huurauto’s over de snelweg in de buurt bij Salzburg (berggebied). Max zit achter het stuur, Eva zit naast hem. Op de radio wordt U2 gedraaid. Het is ongeveer 12.30 uur ’s middags.

TEKSTBLOK: Een paar uur later…
RADIO: Where the streets have no name…
EVA: Max, dadelijk even wisselen?
MAX: Okido, als ik ergens een parkeerplaats zie…

2. Opeens scheurt een snelle Oostenrijkse auto (met Wolvega achter het stuur, hoeft niet duidelijk in beeld)) met grote snelheid langs de auto van Max, Eva en Luca. De auto van Joey rijdt een eind verderop op de snelweg (hoeft hier niet per se in beeld).

AUTO: VROOR!
EVA (vanuit de auto) Dzee! Die heeft haast!
MAX: Wegpiraat! 

3. De auto van Wolvega (Wolvega hoeft nog steeds niet duidelijk in beeld) rijdt met grote snelheid over de linkerrijbaan. De auto van Joey even voor hem op de rechterrijbaan. De auto van Max en Eva is niet meer te zien. Geen tekst.

4. De auto van Wolvega snijdt die van Joey. Joey schrikt behoorlijk.

AUTO WOLVEGA: Iiiiiii!
JOEY: !!


5. De auto van Joey rijdt de berm in en ramt de vangrail. De auto van Wolvega rijdt door.

GELUID VAN DE VANGRAIL: BWAMM! SKRIII!

6. De auto van Joey rijdt de helling af, recht op een afgrond van een tiental meters diep. Geen tekst.


Maar nadat IJsbrand verschillende malen zelf naar Oostenrijk was afgereisd en daar documentatie voor 'Schaduwspel' had verzameld, besloten we in overleg deze scene dichter bij de plaats van aankomst te laten afspelen. Dit omdat het in de buurt van Salzburg niet mogelijk was om met je auto door de vangrail heen te rijden, terwijl dat later op de route wel mogelijk was. Kortom, op pagina 8 zijn Max en Eva in de strip al dichter bij hun bestemming dan in het scenario. En tja, jammer voor Max en voor de overige U2-fans, maar om grafische redenen bleef, in tegenstelling tot in het scenario, ook de radio uit in deze scene.


Op pagina 9 zien Max en Eva wat Joey overkomen is en begint hun reddingsactie die ze gelukkig tot een goed einde brengen. Joey overleeft dus dankzij Max en Eva, maar zijn auto en ook zijn biatlonspullen is hij kwijt.


In de eerste versie die ik van deze versie schreef, ontbrak de politieauto op het laatste plaatje. Die kwam er naar aanleiding van de feedback van IJsbrand op deze scene. Logisch dat de politie wil weten wat de toedracht van een dergelijk ongeval is. Maar dat zadelde mij meteen met een probleem op, want, zoals later zal blijken, heeft Joey een heel goede reden om geen aangifte te gaan doen. Van daar dat Joey, geheel in overeenstemming met zijn karakter, niets aan Max en Eva vertelt en ook niet aan de politie. Een tekst die trouwens, nadat IJsbrand deze scene had getekend, nog iets verder werd bijgeschaafd.


PAGINA 9:

9. Joey reageert geïrriteerd en loopt iets voor Max en Eva naar de auto toe. Max kijkt wantrouwend naar Joey, Eva met een medelijdende blik. Op de achtergrond stopt een politieauto met zwaailichten bij de auto van Max en Eva.

JOEY: Gewoon stomme pech, okay? En laat me nou alsjeblieft met rust.


En zo arriveren Max en Eva met een stilzwijgende Joey bij hun hotel in Tirol, waar we kennis maken met een nieuw personage, reservespeler Hidde. Hidde is een stuk minder zwijgzaam dan Joey, is dolenthousiast over het stadion waar het biatlonkampioenschap wordt gehouden en meteen bereid Joey te helpen aan nieuw materiaal te komen.


Een op het eerste gezicht zeer sympathiek personage dus, die Hidde. Maar ook sympathieke personages kunnen onderdeel worden van het 'schaduwspel'. Hoe? Wat? Waar? Dat lees je in de komende nummers van Eppo.


Prettig weekend allemaal!

zaterdag 2 april 2016

506. Max Miller in 'Schaduwspel': samenwerking

De oplettende Eppo lezer is het vast al wel opgevallen dat vanaf aflevering 1 van 'Schaduwspel' in Eppo niet alleen mijn zus Jildou genoemd staat bij de inkleuring, maar ook collega tekenaar Anco Dijkman. 
Die beslissing om Anco bij de inkleuring te betrekken werd al vroeg genomen, omdat Jildou qua planning niet in staat zou zijn om de volledige inkleuring voor haar rekening te nemen. Anco neemt derhalve vanaf pagina 2 (de eerste pagina deed ik grotendeels zelf) de basisinkleuring voor zijn rekening, en Jildou brengt de finishing touch aan om op die manier de continuïteit in de inkleuring van de serie te houden.


De echt oplettende Eppo lezer zal ook opgemerkt hebben dat Anco vanaf pagina 8 ook als tekenaar vermeld staat.
Nou is het tekenen van een strip (zeker in mijn geval) een zeer arbeidsintensieve bezigheid, en naast het tekenen aan het nieuwe verhaal was (en ben) ik ook druk met een flinke partij tekeningen en strips in opdracht. Eigenlijk net iets teveel om nog in mijn eentje te kunnen verstouwen. Daar had ik het met Anco over en al gauw spraken we af om te kijken of het zinvol zou zijn als Anco mij zou gaan ondersteunen bij het tekenen van de Max Miller pagina's voor dit nieuwe verhaal.



Zo gezegd, zo gedaan. Omdat ik de eerste 7 pagina's al zo goed als af had gingen we samen aan de slag met pagina 8. En omdat ik de hoofdtekenaar van Max Miller ben en blijf zette ik natuurlijk de pagina op en maakte ook de eerste ruwe schetsen.


Aan Anco vroeg ik vervolgens om het decor schetsmatig verder uit te werken en de auto's er rudimentair in te plaatsen, zodat ik wat houvast zou hebben bij het tekenen van de definitieve pagina. 
Van meet af aan was het de bedoeling dat ik zelf de auto's zou gaan tekenen omdat dat meer mijn specialisme is dan die van Anco. Hij zette er dan gemakshalve dan ook wat modelletjes van auto's in om zichtbaar te maken wat hij ongeveer voor ogen had.


Met deze grove schets van Anco ging ik vervolgens verder en tekende het decor helemaal in mijn eigen stijl uit en tekende er vervolgens echt 'acterende' auto's in, zodat het verhaal tot leven kwam.


Ook het inkten van de pagina's nam ik voor mijn rekening, zodat het echte Max Miller pagina's worden en er geen stijlbreuk ontstaat tussen de vorige twee verhalen en 'Schaduwspel'. En volgens mij slaagden we daarin prima in. Vol goede moed zijn we dus ook samen aan pagina 9 en verder gaan werken.


Ook voor deze pagina (en alle volgende pagina's trouwens) maakte ik de opzet. Nou is het niet zo dat Anco alleen maar klakkeloos uitvoert wat ik ruw opgezet heb. Hij doet dus regelmatig een suggestie voor een andere compositie van een plaatje (en gaandeweg de volgende pagina's werken we meer en meer samen aan de uitwerking van de pagina's, maar dat is iets voor een volgende blogpost), zoals bij plaatje 1 van pagina 9. 


Deze vond ik bijzonder goed geslaagd en beter dan mijn eerste opzet, dus deze optie werkten we verder uit.


Op basis van Anco's ruwe uitwerking maakte ik de definitieve schets, waarbij ik wederom veel aandacht besteedde aan uitwerking van de Ford Focus, en natuurlijk aan de klare lijn uitwerking van Max en Eva.


Omdat het decor zoals dat door Anco geschetst werd voldoende uitgewerkt was, maakte ik op basis van die schets mijn eigen versie van het decor in deze plaat...


...die ik vervolgens inktte.



En zo werkten we op basis van mijn opzet ook samen door aan pagina 10...


...met een openingsplaat die maakt dat ik zo'n lol in tekenen houd!


Overigens zijn dit wel de platen waar heel veel tijd in gaat zitten, en waarbij ik erg blij ben dat Anco een deel van het tekenwerk voor zijn rekening neemt, zodat ik niet dag en nacht hoef te werken om alles op tijd af te krijgen.


Het laatste plaatje van pagina 10 is nog een aardig voorbeeld van onze samenwerking bij het maken van een tekening. Mijn opzet van dit plaatje was een prima basis voor de definitieve uitwerking. Anco schetste het decor verder uit en maakte ruwe schetsen voor de personages die ik verder uitwerkte in mijn eigen stijl.


Toch ontbrak er op bovenstaande schets nog iets dat alles te maken had met de scenes op pagina 14 en volgende en die alles te maken heeft met het vertellen van het verhaal.


In de definitieve tekening plaatste ik dus strategisch al een aantal beeldschermen in het decor van het biathlon stadion.


Want alhoewel ze in dit eindplaatje nog geen functie hebben, gaan ze wel degelijk een belangrijke rol spelen in de shots die ik gepland had op pagina 14 en 15 van het verhaal.

Hoe dat eruit gaat zien? Dat kun je lezen over iets minder dan vier weken in Eppo stripblad.

Wordt vervolgd!