vrijdag 29 juli 2011

298. Moordkunsten: Achtervolging

Hielden de achtervolgers van Max zich op de vorige pagina's nog erg koest, de schittering van de zon in het glas van de verrekijker van Barney maakt daar definitief een einde aan. Tijd voor ACTIE!

Dit zijn heerlijke pagina's om te maken en ik kijk met veel plezier terug op het tekenen ervan. En omdat ik zo'n plezier had bij het maken van deze pagina's heb ik er op deze blog eerder al behoorlijk veel aandacht aan besteed en wel in post 94, 95, 96, 97, 98, 99, 100, 101, 102, 103 en 104. Klik op de links om de making of van deze pagina's (nogmaals) te lezen.

Maar niet alleen de achtervolging met auto's heeft op mij een grote aantrekkingskracht. Het werkelijke plezier is deels inderdaad de actie...


...maar dan wel in combinatie met de felheid van de karakters...

...en het fantastische landschap van Zuid-West Engeland, met karakteristieke havenstadjes...

...kleine weggetjes met ommuurde weilanden en karakteristieke huizen...

...pubs zomaar ergens in 'the middle of nowhere'...

... en niet te vergeten de ruige rotsen en de zee.

Als ik de pagina's nu in Eppo lees, krijg ik meteen weer zin om in die regio op vakantie te gaan. Maar dan liever wel zonder de achtervolgingen waar ik Max aan blootstel...

maandag 25 juli 2011

297. Moordkunsten: Achtervolgers

Pagina 24 is niet alleen een markeringspunt in het verhaal, het is ook het moment waarop Max een tweetal achtervolgers achter zich aan krijgt.

Het begint met een niet al te snuggere spierbundel die zich verdekt heeft opgesteld in een rode Toyota terreinwagen, terwijl Max het veilinghuis van Bolle binnenstapt. Max merkt niet op dat hij in de gaten wordt gehouden, maar de opvallend rode Toyota wordt door hem wel bewonderd.

Binnen in het veilinghuis gaat de telefoon van een bezoeker over terwijl Max het veilinghuis binnenstapt.

Gek genoeg heeft deze bezoeker niet zozeer oog voor de tentoongestelde spullen, maar let hij vooral op Max die het aan de stok heeft met veilinghouder Bolle. En de stier kijkt, niet al te vriendelijk, met hem mee.

En natuurlijk wordt al snel duidelijk dat deze heren meer van plan zijn dan alleen maar kijken. Als Max vertrekt met het koffertje met waardevolle inhoud, breekt de hel los...

...en gaan ze als de sodemieter achter hem aan.

Maar ondanks dat ze Max achtervolgen ondernemen ze (onverwacht) verder geen enkele actie. Niet tijdens de autorit naar Calais, niet op de Ferry van Calais naar Dover en ook niet tijdens de reis van Dover naar Zuid-West Engeland.

Maar dat zou zomaar kunnen veranderen, en dan... Wordt vervolgd!

Trouwens, de beide achtervolgers hebben we al eerder ontmoet. Het ringbaardje zagen we al tijdens de aanrijding op de kruising (waarbij een slechtziende man het loodje legde)...

...en als aanvaller op de bewoner van de jaren '20 stadsvilla, waarbij Max nog net op tijd erger kon voorkomen.

De spierbundel trad al eerder op als uitsmijter bij het veilinghuis van Bolle. In die rol hield hij de riooljournalist Victor Reuter tegen terwijl deze zonder te betalen het veilinghuis wilde verlaten. En hiermee zorgde hij er voor dat Victor een schuldbekentenis voor de aankoop van een (waardeloos) schilderij van 14.000 Euro moest ondertekenen.

Tijdens het schrijven van Moordkunsten ontwierp ik natuurlijk al alle belangrijke personages voor het verhaal 'Moordkunsten' en tekende ze op een soort introductie pagina voor de lezers van het script. Ze spelen dus een wezenlijke rol in het verhaal. Maar welke rol is dat? En waarom lijken ze nu te handelen buiten Bolle om, terwijl ze hiervoor duidelijk een zakelijke relatie met Bolle hadden?
Vooralsnog volgen ze alleen maar 'onopgemerkt' Max op z'n reis naar een rijke klant in Cornwall...

Nog even terug naar pagina 24: let ook even op het hondje op het laatste plaatje van pagina 24. Deze Yorkshire terrier heet Teigetje. Haar Engelse naamgenoot speelt verderop in het verhaal een een klein rolletje, niet tot groot genoegen van onze achtervolgers!

woensdag 13 juli 2011

296. Moordkunsten: Op reis!

Pagina 24 is een markeringspunt in het verhaal, want Max heeft op deze pagina een eerste (maar zeker niet de laatste) ontmoeting met veilinghouder Richard Bolle, een ontmoeting die bepaald onplezierig verloopt. Over de totstandkoming van deze pagina heb ik op deze blog hier en hier al het nodige gezegd. Klik op de links om deze posts (nogmaals) te lezen.

Gezien het belang van deze scène is het dan ook niet voor niets dat juist deze pagina uiteindelijk de basis werd voor de cover van Eppo nr. 6. (lees trouwens hier de totstandkoming van de Eppo cover).

Niet alleen is deze pagina een markeringspunt in het verhaal, het is ook de start van de reis van Max Miller naar Engeland (Cornwall om precies te zijn).

Deze reis heb ik (ook in tijd) helemaal zitten plannen, en gaat van de stad waar Max woont (een fictief Groningen, al staat het Jugenstil pand van Bolle echt in Groningen)...

...via Antwerpen...


...de veerboot Calais-Dover...

... Londen en Bristol...

...naar Zuid-west Engeland.

Ook de reis naar Cornwall verloopt niet bepaald prettig en dat is helemaal te danken aan Agnes, het verwende nichtje van koerier Harry. En al heb ik met Max te doen, al deze vervelende karakters en tegenslagen hebben wel degelijk een functie verderop in het verhaal. Maar daarover een volgende keer meer.

Overigens krijgt Max al wel snel z'n eerste moment van genoegdoening door Agnes bij Londen te laten slapen. Want ondanks dat zijn eerste prioriteit (conform opdracht van Harry én Bolle) is om het koffertje snel af te leveren, is Agnes in de veronderstelling dat hij haar eerst af gaat zetten in Londen. En voor haar is het bepaald een onplezierige verrassing als Londen al weer ver weg is als zij wakker wordt...

vrijdag 1 juli 2011

295. Moordkunsten: de Volvo

In Eppo nummer 12 stond het al en het zal voor velen ook geen verrassing meer zijn: ik ben een liefhebber van Europese oldtimers uit met name de jaren '60 (inclusief eind jaren '50 en begin jaren '70) en daarom had ik in het script voor 'Moorkunsten' geschreven dat Max in een Volvo Amazon richting Engeland vertrekt om een pakketje af te leveren. Maar dat gebeurt pas in de tweede helft van het verhaal en dus moest ik eerst ruim twintig pagina's tekenen zonder de aanwezigheid van deze prachtige auto. Maar in Eppo 13 is het eindelijk zover: de Volvo Amazon uit 1966 (of mijn variant daarvan) verschijnt op het toneel!
Overigens liet ik de Volvo al wel even opduiken op de stripbeurs Breda in maart 2010 door de uitgave van deze prent (klik op de link om de prent te zien).

Bij zo'n klassieker hoort natuurlijk ook een klassieke garage, en die vond ik in een boek over Oldehove, een dorp in het Westerkwartier van de provincie Groningen.

Deze garagae bestaat trouwens nog steeds, getuige bovenstaande uitsnede van Google Maps, en is te vinden aan de Schoolstraat in Oldehove!


Vrijwel nooit neem ik elementen uit de documentatie letterlijk over in de strip, maar pas ze aan aan mijn wensen en aan de eisen van het verhaal. Voor 'Moordkunsten' verplaatste ik de garage (of eigenlijk het onderkomen van het wat louche koeriersbedrijf Harry's Expresse) naar een enigszins vervallen industrieterrein met meerdere industriële panden van weleer, waar ik mij heerlijk in kon uitleven (zowel in de zoektocht naar documentatie van gebouwen, als het tekenen van de panden zelf). Dit deed ik omdat op dit soort lokaties de vaak wat kleinere (al dan niet startende) bedrijfjes hun onderkomen zoeken vanwege de relatief lage huisvestingskosten, en Harry's Expresse is absoluut zo'n bedrijfje (overigens wel met ambitie om groot te worden).

Met de introductie van de Volvo nam ik de gelijk de gelegenheid te baat om op deze pagina de Volvo een flink aantal keren in beeld brengen, tezamen met een paar andere oldtimers op het terrein van de garage van Emiel Jansen en een rode Toyota terreinwagen die we nog vaker gaan zien de komende periode.

Met het eerste plaatje van de onderste strook is trouwens iets bijzonders aan de hand: dit plaatje is het oudste plaatje in de hele strip. Het plaatje maakte onderdeel uit van de start van een achtervolgingsverhaal dat ik wilde gaan maken en stamt nog uit de periode van voor 'Moordkunsten'. Dit is ook direct het enige plaatje wat door mij goed genoeg werd bevonden en daarmee vrijwel ongewijzigd (los van wat extra inkt en witte verf voor kleine correcties) het definitieve verhaal heeft gehaald.

Nu de Volvo eindelijk de strip ingereden is blijkt het gelijk ook een blijvertje te zijn: de auto blijft in de strip tot op de laatste pagina (al is het natuurlijk niet op alle plaatjes en alle pagina's, en niet altijd even prominent).

Maak je borst maar nat voor een aantal onvervalste actiescènes waarin deze Volvo een grote rol speelt, want die zijn niet ver meer weg...