280. Moordkunsten: de Eppo cover

Het is zover: het 46 pagina's tellende Max Miller verhaal 'Moordkunsten' is gestart! Hierboven de cover voor Eppo nr. 6 met Max Miller prominent op de voorkant. Een betere start kon ik mij niet wensen!

Zoals ik in Eppo Stripblad bij 'Over de cover' al schreef heb ik het hele verhaal doorgelopen op 'covermomenten' en schetste ik heel snel allerlei ideetjes. Zestien (!) van die kleine ideeschetsjes werkte ik iets verder uit, waarvan er 10 de uiteindelijke eindstreep haalden en deze stuurde ik door naar de redactie van Eppo, met vermelding van mijn eigen voorkeur. De redactie was het eens met mijn voorkeur en dus kon ik het gekozen ontwerp uit gaan werken.

Om de verhoudingen tussen de verschillende beeldelementen goed te krijgen werkte ik de tekening in eerste instantie veel verder uit dan het gedeelte dat uiteindelijk te zien zou zijn. Niet alles werd getekend natuurlijk. Zo is het hoofd van de aangever van de koffer niet getekend omdat die (conform het idee) toch buiten beeld zou vallen.

Dit buiten het kader doortekenen was geen overbodig werk, want ik zag al snel dat de deur en de ramen te dichtbij de toonbank geplaatst waren. Dat kon ik in deze fase natuurlijk makkelijk aanpassen en dus werd het kozijn iets naar achteren geplaatst.

Sowieso heb ik veel aandacht besteed aan de positionering van de achtergrond. De vele lijnen/vlakken brachten extra sfeer in de tekening, maar zouden, indien niet goed gepositioneerd, de eenheid in de tekening kunnen verstoren waardoor deze onevenwichtig zou worden. Voor de definitieve schets tekende ik dan ook eerst alleen de voorgrond...

...om vervolgens de achtergrond op de lichtbak zo heen en weer te schuiven tot deze helemaal goed stond, tenminste dat dacht ik.

Tijdens het maken van de uiteindelijke potloodtekening vond ik toch nog dat het kozijn iets te hoog was. Ik plaatste het kozijn dus op het allerlaatste moment toch nog iets lager.

Ook de kleuren kregen behoorlijk wat aandacht. In mijn kleurvoorbeeld had ik bedacht dat de achtergrond heel erg neutraal zou moeten zijn om de aandacht van de lezer op de voorgrond te richten.

Dat was in het kleurvoorbeeld wat teveel van het goede en dus bracht Jildou gelukkig wat meer kleur aan in de achtergrond. En zo ging de tekening naar de Eppo redactie.

Normaal gesproken zou het hiermee klaar zijn. Maar op het allerlaatste moment, tijdens de opmaak van de cover, bleek dat de tekening door de logo's naar de achtergrond werd gedrukt en dat de kleuren wat expressiever moesten worden gemaakt. Dus werden nog snel de kleuren wat opgepept en hier en daar echt aangepast (kijk maar eens naar de ruiten), zodat de tekening weer in evenwicht was met rest van de cover. En daarmee is deze cover een mooi voorbeeld van samenwerking tussen de verschillende disciplines geworden. Nu staat 'ie dus nu in de schappen tussen al die andere tijdschriften (en waarschijnlijk ook stripboeken). En daar ben ik maar wat trots op!