De veelbelovende schets voor het derde plaatje van pagina 24 die ik vorige week al liet zien haalde het niet op die plek. Toch wilde ik dit beeld wel graag gebruiken en die kans kwam direct al, één plaatje later.
In eerste instantie borduurde ik verder op de eerste opzet door de toyota recht de heuvel op te laten rijden. Dat vond ik te tam; er zat te weinig vaart in de toyota waarmee de achtervolgers alles op alles zetten om Max in te halen.
Al experimenterend kwam ik op het idee om een extra bocht aan de weg toe te voegen (geheel realistisch als je het landschap van Somerset en Devon kent). Hierdoor kreeg de Toyota, omdat een auto in zo’n bocht scheef naar buiten gaat hangen, gevoelsmatig veel meer vaart.
Deze opzet heb ik naar volle tevredenheid uit zitten werken. En toch is dit niet de definitieve versie van het plaatje geworden. En dat heeft alles te maken met de betrokkenheid van de lezer bij het verhaal, maar daarover volgende week meer.
Tot slot: ik houd er van om, als een filmregisseur, te spelen met wisselende camerastandpunten. Niet om het wisselen op zich natuurlijk, maar om het verhaal zo goed en spannend mogelijk te vertellen. Op het volgende plaatje staat de camera dan ook op heuvel en wordt het verhaal een stukje verder verteld vanuit het perspectief van Max. En dat heeft ook weer alles te maken met het onderwerp van de blog voor volgend week.Verwachting volgende update: zondag 6 april 2008