299. Moordkunsten: Wisselwerking

Het tekenen van het laatste plaatje van pagina 29 van 'Moordkunsten' was een vruchtbare wisselwerking tussen strip en prent.


De bovenstaande schets van de Volvo op een Engels landweggetje maakte ik in 2008.


En in potlood zag het er zo uit. Een effectief plaatje waar ik best tevreden over was. Maar ergens tevreden over zijn duurt bij mij meestal niet zo heel erg lang...

In maart 2010 was ik volop bezig met het tekenen van de eerste definitieve pagina's voor 'Moordkunsten'. Pagina 29 was nog ver weg, maar voor de Stripbeurs in Breda wilde ik graag al wel een shot uit deze achtervolgingsscène laten zien in de vorm van een prent. Bij het maken van allerlei opzetjes kwam ik uit op een camerastandpunt die ontzettend veel leek op het laatste plaatje van pagina 29. En omdat ik niet veel tijd over had leek het mij efficiënt om dit plaatje als basis te gebruiken voor de prent, maar dan natuurlijk wel aangepast, verbeterd en uitgebreid.

Ik nam als basis voor de prent het laatste stripplaatje van pagina 29, en sneed daar digitaal in Photoshop de bovenkant, incl. de tekstballon, vanaf. Vervolgens moest het plaatje natuurlijk nog wel vergroot worden naar prentformaat.
Dit vergroten doe ik veelal op gevoel; later kan ik, als het niet helemaal pas, onderdelen altijd nog weer vergroten of verkleinen.

Vervolgens trok ik digitaal een kader voor de prent en schetste de ontbrekende delen van beide auto's erbij. Dit schetsen doe ik nog steeds op papier (en dat blijf ik ook zeker doen). Vervolgens scan ik de schetsen en monteer ze digitaal in het definitieve schetsontwerp.

Wat ik bij het tekenen van het oorspronkelijke stripplaatje niet zag, viel mij nu wel direct op: de bovenkant van de Volvo was te laag en de achterkant (inclusief het achterwiel) was te kort getekend. Dan kun je twee dingen doen: of je schetst deze onderdelen opnieuw en monteert deze delen over de oude schets heen, of je bewerkt de bestaande schetsen digitaal. Ik koos voor het laatste, mede om eens uit te proberen of deze werkwijze efficiënter zou zijn. Ik knipte de boven- en achterkant digitaal uit de tekening...

...om ze daarna in een nieuwe laag in het schetsontwerp te plakken. Daardoor kon ik deze delen gemakkelijk iets verhogen, verlengen, verplaatsen en kleine stukjes digitaal bijtekenen, zodat de verhoudingen van de Volvo aanmerkelijk werden verbeterd. Overigens is het gemakkelijker gezegd dan gedaan; het kost nog best een hoop digitaal gepruts om de bestaande elementen zo aan te passen dat ze op een natuurlijke manier integreren met de niet bewerkte delen.

Daarna was het betrekkelijk eenvoudig om op basis van de oorspronkelijke schets van het stripplaatje de rechterkant van het decor aan te vullen. Tegelijkertijd hertekende ik ook Max, waardoor hij nu niet meer opzij, maar geconcentreerd naar de weg voor zich kijkt en slechts vanuit z'n ooghoeken de Toytota in de gaten houdt.

Het decor voor het linkerdeel van de prent koste iets meer tijd en daarvoor had ik ook een stukje documentatie nodig. Gelukkig had ik voor dit verhaal al een boek aangeschaft over allerlei soorten pubs in Engeland waaruit ik kon putten (de overige pubs die in 'Moordkunsten' voorkomen zijn ook terug te vinden in dit boek).

Tegelijkertijd met het tekenen van het linkerdeel van het decor schetste ik ook de Toyota nog een keer helemaal uit, zodat ik een beter totaalbeeld kreeg van de look and feel van de prent. En omdat ik toch bezig was verbeterde ik ook nog de houding van Barney en Vittorio (het tweetal in de Toyota).

Deze uitgewerkte schets was voldoende om de potloodtekening voor de prent te maken. En het voordeel van zulke uitgewerkte schetsen is dan dat de potloodtekening er vaak redelijk snel opstaat.

Inkten vind ik enerzijds altijd een bevredigende activiteit, want het definitieve resultaat komt in beeld. Anderzijds vind ik het altijd jammer dat de potloodtekening tijdens het inkten verdwijnt, want dit tussenproduct vind ik vaak het mooist en is in ieder geval het meest interessant doordat nog te zien is waar keuzes zijn gemaakt, waar geaarzeld is en welke stukken toch nog maar een keer opnieuw gedaan zijn.
Gelukkig wordt dat nadeel tijdens het kleuren weer teniet gedaan, want dan pas krijgt een tekening z'n definitieve sfeer, waar het mij uiteindelijk om te doen is. Maar toch jammer van de potloodtekening, en daarom scan ik tegenwoordig altijd mijn potloodtekeningen voordat ik ga inkten (is ook handig als je per ongeluk je inktpot omstoot over een vrijwel volledig geïnkte strook, die daardoor niet meer te redden is; heb je tenminste nog een print van de potloodtekening als basis voor het inkten, en hoef je de potloodtekening niet helemaal over te doen).

Toen ik maanden later eindelijk toe was aan het tekenen, bewerken en inkten van pagina 29 zag ik natuurlijk heel goed de fouten in het oorspronkelijk getekende stripplaatje. Nu had ik ook dit stripplaatje helemaal opnieuw kunnen maken, maar dat zou overbodig werk zijn geweest. Ik nam dus de inkttekening van de prent en plaatste het relevante deel van de prent weer in het kader van het stripplaatje. Zou ik het hier bij gelaten hebben, dan had het plaatje qua lijnvoering en lijndikte niet goed gepast in de pagina. Ik inkte het plaatje dus nog wel een keer voor deze strook.

En zo ontstond er dus een wisselwerking tussen het maken van een stripplaatje en een volwaardige op zichzelf staande prent, waarbij ik bij beide producten mijn voordeel kon doen met hetgeen ik eerder al had gemaakt. Het enige wat ik nog hoefde te doen was aanvullen en verbeteren van wat ik al had, en dat kwam zowel de kwaliteit als de efficiëntie ten goede.