260. Laatste acte

Natuurlijk heb ik hier al vaker laten zien hoe ik een tekening stukje bij beetje opbouw tot z'n definitieve vorm.
De openingsplaat voor de laatste acte van het het verhaal 'Moordkunsten' vind ik een mooie aanleiding om dit proces nog eens uitgebreid te laten zien.

Het opzetten van een pagina begint altijd met het scenario, waarvan hierboven de grafische versie. Een ruwe opzet die slechts als doel heeft het idee vast te houden tot het moment waarop er getekend gaat worden.

Op basis van het scenario en de pagina-indeling maak ik altijd kleine schetsjes (van maximaal een paar centimeter hoog) om de juiste compositie te bepalen.
Bovenstaande versie was al de derde opzet voor deze plaat. De eerste twee hadden een meer standaard perspectief, wat niet goed werkte omdat ik juist alle aandacht van de lezer wilde leiden naar de onderste helft van de pagina. Deze versie doet dit door de toepassing van een kikvorsperspectief (waarbij de lezer als het waren op knieën voor de Volvo zit), terwijl bij de eerdere versies de belangrijkste decorlijnen veel meer het midden van de pagina benadrukten.
In deze opzet is trouwens nog wel een deel van deze zoektocht naar het juiste perspectief zichbaar door de verschillende verdwijnpunten op de schets en de losse krabbels van de Volvo in steeds een ander perspectief.

De ruwe schets uit de vorige fase was de basis voor de eerste echte versie van de tekening. In dit geval heb ik het decor uit de vorige fase en de beste versie van de losse Volvo schetsen digitaal samengevoegd, zodat ik een goed uitgangspunt had voor het maken van de meer uitgewerkte schetsen.
Deze ruwe schets plaatste ik digitaal in een kader, om deze vervolgens uit te vergroten tot het formaat van de definitieve tekening (een werkwijze van Uco Egmond die ik ooit midden jarig '80 opgepikt heb uit Eppo).

Daarna was het een kwestie van gedisciplineerd uitwerken van de tekening. In dit geval begon ik eerst met de Volvo en de winkelunits links daarvan, zodat enerzijds het perspectief duidelijk werd en anderszijds de tekening al een enigszins solide basis kreeg.

Omdat dit deel van het verhaal zich afspeelt in een overdekte hal moest ook het dak (met de gewenste diagonale lijnen van linksboven naar rechtsonder) getekend worden. Dit deed ik op een los vel, waarna deze digitaal samenvoegd kon worden met de vorige schets.

Bij het samenvoegen van schetsen vond ik de hal nog niet groot genoeg, dus heb ik het dak met één segment verlengd. En omdat tekenen toch al genoeg tijd kost heb ik dit gemakshalve gedaan door een deel van de al bestaande schets gewoon te kopiëren en digitaal verkleind in de schets plakken.

Bij het uitwerken van de definitieve potloodtekening vind ik het vaak wel prettig om iets meer uitgewerkte decorschetsen te hebben, dus heb ik voor de schetsversie van deze plaat ook de winkelunits iets nauwkeuriger opnieuw getekend.

Tijdens het opbouwen van zo'n tekening komt er vaak een moment dat ik zie dat de verschillende elementen nog niet helemaal goed ten opzichte van elkaar staan. In deze versie heb ik dus wat zitten schuiven met de verschillende losse schetsen totdat de samenhang tussen de onderdelen beter aanvoelde.
De grootste wijziging betrof hierbij de Volvo, waarbij de verhoudingen van de auto iets werden aangepast, de auto iets werd verkleind en iets naar achteren verschoven werd. Hierdoor werd tevens de afstand tussen de Volvo en de winkelunits iets groter, wat ook best wel gewenst is voor de handeling op de komende pagina's.

In deze fase zag ik gelukkig op tijd dat ik de lampen van de hal helemaal vergeten was. Ook deze heb ik dus maar op een los vel getekend en vervolgens digitaal in de tekening gemonteerd.
Ik heb trouwens ook nog een versie met ronde lampen gemaakt, maar ten eerste gaf dit een onrustig beeld en ten tweede verstoorden deze ronde lampen de eerder genoemde compositie met decorlijnen van linksboven naar rechtsonder.

Al bij de opzet van de pagina was Max natuurlijk gepland in de tekening en heb ik bij alle schetsen al rekening gehouden met mijn hoofdfiguur op een specifieke plek in de tekening. Maar pas in de laatste fase schetste ik Max echt, om hem vervolgens in de tekening te monteren.
En als laatste werden de teksblokken en -balloons toegevoegd, waardoor het een echte stripplaat is geworden.

Natuurlijk volgen na deze versie nog drie fasen: de potloodtekening, de geïnkte versie en tot slot de inkleuring. Maar die houd ik nog even voor mijzelf.