270. Vragen...

Oké, daar gaan we dan: een serie blogs op basis van vragen die ik in de afgelopen week toegemaild heb gekregen. Overigens kun je nog steeds je vragen opsturen, dus wil je iets weten over mijzelf, mijn manier van stripmaken, Max Miller of mijn andere tekenwerk: stuur een mailtje naar maxmillerstrips[apestaartje]xs4all.nl
Ik zal dan de komende weken proberen deze vragen zo goed mogelijk te beantwoorden!

Waardoor laat ik mij als stripmaker inspireren voor een verhaal? Dat kan dus van alles zijn: films, boeken, muziek, een schijnbaar onbetekend voorval, een goede wandeling...

Mijn eerste verhaal voor Eppo met de titel 'Spelbederf' onstond doordat ik een artikel las over paintball. Dat artikel leverde mij direct een spannende openingsscène. in deze openingsscène schoot een straatmuzikant een schijnbaar toevallige passant neer, om er vervolgens vandoor te gaan.

Na het eerste idee volgt dan het verder uitbouwen en construeren van het verhaal. Uiteindelijk verplaatste ik de openingsscène naar een restaurant en was Eva geen straatmuzikant meer, maar het basisidee bleef overeind. Bij de uitwerking van een verhaal spelen naast het verhaal en de noodzakelijke scènes zelf ook hele 'platte' aspecten een rol, zoals het aantal pagina's wat je tot je beschikking hebt.

In het geval van 'Moordkunsten' zorgde een specifiek voorval voor het o zo bekende gele lampje in de tekstballon.

Midden jarig negentig werkte ik voor Veilinghuis G. Postma in Groningen en organiseerde daar onder andere een stripveilingen en deed de strips voor de algemene boekveilingen. Op een dag vond Geert Postma op de wekelijkse Vlooienmarkt in Eelde een schilderijtje op board van Karel Appel uit circa 1953. Alhoewel de echtheid betwist werd omdat het schilderij niet gesigneerd was, was het een intrigerende vondst en al gauw bedacht ik dat ik dat schilderij best zou kunnen gebruiken als uitgangspunt voor een stripverhaal. Omdat ik dat moment nog met een heel ander (maar uiteindelijk niet afgemaakt) Max Miller verhaal bezig was, stopte ik het idee met een aantal losse aantekeningen in een map en borg deze op in de kast.

En daar bleven ze liggen, want ik ging eerst voor het tijdschrift 'Afslag Noord' periodiek een strip maken en later heel veel stripjes en los tekenwerk voor o.a. de gemeente Groningen.

In 2004 begon het toch weer te kriebelen en kondigde uitgeverij M ook nog eens de Martin Lodewijkprijs aan. Een goede reden om het script voor een lang Max Miller verhaal te gaan schrijven. En zoals dat vaak werkt: omdat er iets moest komen (want de deadline voor de inschrijving was al binnen twee maanden) vielen heel veel losse verhaalelementen die ik had verzameld (waaronder het schilderij van Karel Appel) al snel op de juiste plek in het script.

Net als bij Spelbederf was het schrijven van Moordkunsten een lang proces van schrijven, schaven en ook veel schrappen. Oorspronkelijk bedachte verhaallijnen, scènes en afzonderlijke shots verdwenen, nieuwe kwamen er voor in de plaats en toen ik na de zomer van 2009 daadwerkelijk kon gaan tekenen ben ik eerst nog een groot deel van al getekende pagina's alsnog opnieuw gaan indelen en monteren.

Het verhaal is zo goed als helemaal getekend en klaar voor publicatie in Eppo. Daarmee eindigt een lange periode tussen het idee en de uiteindelijke afwerking in getekende strippagina's.

En nu is het aan de lezer om het avontuur te gaan beleven. En hopelijk smaakt het lezen ervan net zo goed als het schrijven en tekenen van het verhaal!