woensdag 21 maart 2012

329. Rennes

Nu alle drukte rondom het uitkomen van het eerste Max Miller album weer wat geluwd is, wordt het weer tijd om volop aan de slag te gaan met het volgende verhaal 'De Orde van de Blauwe Steen', want dat is in alle drukte toch een beetje in de verdrukking gekomen.

Eén van de decors die ik al getekend had was die van het TGV station van Rennes. Toen ik hiermee bezig was had ik in eerste instantie een iets andere compositie voor ogen. Max zou namelijk bij de rechter TGV staan, terwijl de linker TGV bestemd was voor de figuranten. Tijdens het schetsen van dit decor besefte ik mij echter dat het beter was voor de plaatsbepaling om een bord met de stationsnaam in de tekening op te nemen, en daar was maar één plaats voor: midden op het perron. Daardoor verviel de mogelijkheid om Max goed zichtbaar / leesbaar op te stellen bij de deur van de rechter TGV, want hij zou in het 'verdomhoekje' komen door het bord.

Dus tekende ik aan de linkerkant van de tekening een stuk TGV en een stuk decor bij, zodat het decor verschoven kon worden. En eigenlijk was dat maar goed ook, want de compositie is nu veel beter in evenwicht doordat de centrale as op de tekening gelijk geworden is aan het verdwijnpunt van alle lijnen.

Om het instappen goed zichtbaar te maken, en de aandacht nog meer op Max te kunnen richten, was het nog wel nodig om de linker TGV wat verder naar voren te halen. Vroeger deed ik dat door de trein nog een keer opnieuw te tekenen. Tegenwoordig 'knip' ik de trein gewoon digitaal uit de tekening en 'plak' 'm (vergroot) opnieuw in de compositie.

Daarna was het een kwestie van op de juiste plekken de personages tekenen: Max in de as van de tekening, over het verdwijnpunt van alle lijnen heen. De overige passagiers zijn om Max heen geplaatst, zodanig dat ze de aandacht van de lezer op Max extra versterken.

Tot slot nog enkele tekstballonnen toevoegen (toch altijd jammer van het decor) en op naar de volgende pagina!

1 opmerking:

Anoniem zei

Je weet het allemaal wel mooi op papier te zetten. Dit soort plaatjes pakken mij wel. Ik kijk er alweer naar uit.