Het zijn meestal de kleine plaatjes die de meeste tijd kosten. Je hebt als tekenaar geen ruimte om een volwaardig decor op te zetten en de acteurs daarin te plaatsen. Met andere woorden, je hebt minder houvast. En als de actie die je als scenarist hebt bedacht dan ook nog eens om lastige houdingen van de acteurs vraagt ben je helemaal in de aap gelogeerd... 
Plaatje 4 van pagina 7 is zo'n plaatje. De basisopzet had ik nog wel redelijk snel...
... maar de verdere uitwerking wou maar niet goed lukken.
Fysieke interactie tussen twee acteurs is altijd zoeken, en zeker als de ruimte beperkt is en de handeling heel duidelijk moet zijn.
Eva's aanvaller was nog wel redelijk snel getekend...
... maar de houding en dan vooral de stand van Eva's rechterhand kostte heel wat schetspapiertjes.
Uiteindelijk, na heel veel schetsen, lukt het natuurlijk altijd wel min of meer...
...en kan het plaatje netjes verder worden uitgewerkt.