Om Max op de kop te tekenen heb ik voor de verandering de strook papier ook maar eens omgedraaid. Feitelijk bevind ik mij dus in dezelfde positie, al is mijn situatie natuurlijk veel minder hachelijk dan die van Max.
Het vel papier omdraaien doe ik natuurlijk niet voor niets. Op deze manier is het gewoon veel makkelijker om de houding en proporties te tekenen; door Max op de kop tekenen zou ik toch het gevoel voor verhoudingen een beetje kwijt zijn en mogelijk fouten maken.
Deze scène gaf mij trouwens ook de kans om eens een plaatje te tekenen met een lekker diep perspectief; heerlijk om te doen.
Oh, en mocht je nog niet overtuigd zijn van de hoogte (c.q. diepte) van dit gebouw: hierbij een totaal van de Abdijkerk. Echt hoog dus! En toch is dit niet de grootste hoogte die Max en Co. zullen bedwingen...