woensdag 29 februari 2012

325. Otto's Deal

Ergens vorig jaar vroeg Otto mij of ik voor hem een tekening wilde maken van Max Miller in Miami Beach. Hij kon mij geen groter plezier doen, want welke tekenaar met een voorliefde voor prachtige architecteur en spectaculaire auto's wil dat nou niet!

Allereerst moest een geschikt decor gevonden worden. Speurende via Google streetview werd dat uiteindelijk het Sherbrooke hotel/appts. (adres 901 Collins Avenue, Miami, Beach Florida). Niet alleen is dit een prachtig gebouw, ik vond het ook noodzakelijk dat het gebouw op een hoek stond zodat ik meer diepte in de tekening kon aanbrengen dan wanneer het een pand ergens in het midden van een blok staat. En toen de locatie gevonden was, was een eerste compositieschets snel gemaakt.

Na bovengenoemde voorbereidingen begint zoals gewoonlijk het ambachtelijke proces van tekenen pas echt. Zeker bij dit soort tekeningen maak ik daarbij eerst een schets van het decor, dat de basis vormt voor de rest. Hierboven de eerste versie.

En om te kijken of de compositie werkt zet vaak als tweede stap het belangrijkste decorstuk in de tekening, in dit geval een 1957 Chevrolet. In deze fase ben ik slechts zijdelings bezig met de juiste verhoudingen en meer met het opzetten en verfijnen van de compositie op basis van de compositieschets die ik eerder heb gemaakt. Wat (mij) nu dus vooral opvalt is dat de eerste schets van de Chevrolet qua verhoudingen nog totaal niet klopt. Kijk maar eens naar de verhoudingen van deze auto op de definitieve tekening. Die auto ondergaat hierna in een aantal stappen dus nog de nodige revisies.

Bij de uitwerking van de tekening kreeg de kruising conform de werkelijkheid meer ruimte dan op de eerste schets en werd daardoor het hotel verder naar de achtergrond verplaatst (en tegelijkertijd iets hoger, wederom conform de bestaande situatie). Toen decor en Chevrolet goed stonden kon ik de rest van de tekening gaan optuigen met extra auto's, jongeren in een strandbuggy, een oude dame op een bankje voor het hotel, Max Miller zelf natuurlijk en in de Chevrolet Eva, de dame uit het korte verhaal 'Spelbederf'.
Een speciale rol in de tekening is weggelegd voor Bolle en z'n handlangers die Max blijkbaar zijn gevolgd naar Miami Beach en snode plannen voorbereiden.

Toen ik al bijna klaar was met inkten en kleuren constateerde Otto dat de stoep op de voorgrond niet de specifieke look and feel van de straten in Miami Beach had en vroeg mij of ik daar nog wat aan zou kunnen doen. Dat kon natuurlijk, maar daardoor vond ik de tekening niet helemaal meer in evenwicht en dus schetste ik er niet alleen een Miami Beach stoep bij, maar ook een extra palmboom, een prullenbak en een brandkraan. Hierboven de kleurenschets van deze aanvulling.

Met Otto had ik afgesproken dat ik twee versies van dezelfde tekening zou maken, namenlijk een versie in dagkleuren en een versie tijdens de schemering. Tot slot maakte ik dus deze 'schemer'versie, waaraan de karakteristieke neonverlichting van Miami Beach werd toegevoegd.

En zo beleeft Max Miller zomaar, tussen Moordkunsten en het nieuwe verhaal (nog in wording) in, een ander avontuur. Wat er precies gebeurt? Dat weet ik nu ook nog niet. Maar dat deze tekening nog een staartje krijgt is voor mij wel duidelijk, want ik ben nog niet uitgekeken op Miami Beach.

dinsdag 21 februari 2012

324. Nog meer bootjes... en een iPhone

Heerlijk tekenen is dat toch, al die zeilbootjes. Ik zou bijna willen dat dit toch een vakantieverhaal wordt... Bijna natuurlijk, want wat er nog allemaal komt is minstens zo leuk om te tekenen.
Vooralsnog lijkt het er voor Max even op dat het echt vakantie is, getuige de zeilboot vanuit verschillende hoeken, zowel van de buiten- als de binnenkant.

Maar dan klinkt de ringtone van de iPhone in de kajuit van de zeilboot. Ene Pjotr belt...

maandag 13 februari 2012

323. Zeilboot

Ik hou ervan om op het water te zijn, en dat het liefst op een zeilboot. Het is dan ook niet zo gek dat Max Miller daar ook van houdt. Wat doet hij dus als hij vrij heeft? jawel: zeilen dus!

Als Agnes hem in het verhaal 'Moordkunsten' een pak geld aanbiedt krijgt hij dan ook gelijk visioenen van lekker ongecompliceerd zeilen op een catamaran ergens in de pacific.

En als Bolle en trawanten eindelijk achter de tralies zitten gaat hij ook echt zeilen, niet in de pacific maar voor de kust van Bretagne.

'Moordkunsten' eindigde dus met een welverdiende vakantie voor de Bretonse kust. Het leek ons daarom wel een leuk idee om het volgende Max Miller verhaal te laten starten vlak nadat het vorige geƫindigd is, op een zeilboot voor de kust van Bretagne. En dat geeft mij de ruimte om 3 stroken lang lekker zeilboten te tekenen, van buiten en van binnen.
Maar dit nieuwe verhaal gaat niet over zeilboten, en al helemaal niet over vakantie, want die valt op de tweede strook van deze drie figuurlijk al helemaal in het water...

zaterdag 4 februari 2012

322. Onweer

Die onweersbui, waarvan ik vorige week de eerste plaat liet zien gaat nog wel een aantal plaatjes door. Ik kon dus fijn nog meer wind, regen en felle lichtflitsen tekenen!


Maar zoals het met zo'n zomerse onweersbui gaat: de volgende dag is het weer stralend weer, en gelukkig maar, want juist die afwisseling maakt strips tekenen zo leuk! Volgende keer dus lekker zonnige plaatjes...