dinsdag 31 december 2013

414. ...en een heel gelukkig 2014!


vrijdag 27 december 2013

413. De Orde van de Blauwe Steen: documentatie (2)


De laatste Eppo van 2013 ligt vandaag in de winkels. En daarin ook de 9e aflevering van Max Miller en de Orde van de Blauwe Steen. Waarin Pjotr en Eva beide in handen van de Orde zijn gevallen en Max, voorlopig nog onopgemerkt, zijn speurtocht in de Martinikerk vervolgt.


Het bezoek van IJsbrand zo'n twee jaar geleden, de bijbehorende rondleiding en de foto's die IJsbrand daar maakte hebben veel van het verloop van de scènes, die nu in Eppo te vinden zijn, bepaald. Allereerst natuurlijk de route die Max door de Martinikerk en de Martinitoren aflegt. Via het schip van de kerk en de wenteltrap naar boven en de gewelven boven de Noorderkapel en de kooromgang is Max inmiddels bij de kil beland.


Door zelf even een bezoek te brengen aan de gebruikte locaties, kun je je verhaal vaak net iets extra's meegeven. Eén van de dingen die IJsbrand me na de rondleiding vertelde was dat het op de kil nogal glad was, omdat het die dag net geregend had. En laat het nu aan het begin van ons verhaal ook flink geregend hebben. Ik kon het niet nalaten om daar iets mee te doen in het verhaal.


Het is Max die merkt dat het glad is, maar om Max nou uit te laten glijden, nee. Die valse pater was daar meer geschikt voor. Vooral omdat Pjotr dan nog een rake opmerking kan maken. Het leverde uiteindelijk deze scene op:

Pagina 26:



3. Als Pjotr en Pater 2 over de dwerggalerij lopen ziet Pater 2 de deur naar de kil openstaan. Pjotr, die niet begrijpt waar Pater 2 het over  heeft, kijkt hem verbaasd aan. Max beloert ze vanachter de deur met het opschrift ‘Naar boven’


PATER 2: Hee, wa’s dat? Was de deur net ook al open?
PJOTR: Huh?
4. Pater 2 zet met getrokken pistool een eerste stap op de kil. Pjotr blijft binnen staan en kijkt naar de Pater met een blik van ‘Nou ja!’

PATER 2: Er is hier iemand geweest. Terwijl de boel dicht is voor publiek. Ik zal…

5. Pater 2 gaat onderuit op de kil. Zijn pistool vliegt door de lucht.

GELUID VAN HET GLIJDEN: Roetsj!
PATER 2: NONDEJUU!

6. Een halve meter  voor het eind van de kil blijft Pater 2 liggen. Zijn pistool ligt ook op de grond. Een grijnzende Pjotr staat een eindje van hem vandaan in de buurt van de deur.

PJOTR: Misschien is ie van het dak gegleden.
PATER 2: Erg grappig!



Ook de trotseerloodjes op de kil spelen een belangrijke rol in het verhaal. Ze verbergen immers de volgende aanwijzing. In dit geval kon ik natuurlijk geen bestaande trotseerloodjes gebruiken, omdat er op de kil geen vier trotseerloodjes te vinden zijn, waarvan de afbeeldingen samen een kloosterplattegrond vormen. Die trotseerloodjes moesten dus wel ergens verborgen zijn.


Enne... een plattegrond? Ja, die stond eerst in het scenario. Maar hoewel er van best wel wat Middeleeuwse kloosters een plattegrond te vinden is op het net, en zeker van de indeling van de verschillende soorten kloosters, gold dat niet voor het klooster dat wij op het oog hadden. Gelukkig vond IJsbrand op het net een oude kaart waarop ons klooster wel stond afgebeeld. En die kaart hebben we uiteindelijk gebruikt voor de volgende aanwijzing.


Voordat Max tijd heeft om die te ontcijferen, heeft hij nog heel wat te doen in de Martinikerk en de Martinitoren. En 'bij het verloop van die scene's is veel bepaald door het bezoek dat IJsbrand aan de Martinikerk en de Martinitoren bracht.


Maar daarover volgende keer meer.

dinsdag 24 december 2013

412. Vrolijk kerstfeest...


zaterdag 21 december 2013

411. De Orde van de Blauwe Steen: Martinikerk


In aflevering 8 van Max Miller en de Orde van de Blauwe Steen komt Max na een enerverende rit in een Fiat 500 aan bij de Martinikerk / -toren in Groningen.


Toen Frank en ik alweer lang geleden aan het plotten waren, was het voor mij al wel duidelijk dat de Martinikerk een rol moest spelen in het nieuwe Max Miller verhaal. En nu pas, op pagina 22, zijn we eindelijk waar ik als tekenaar toen al graag wilde zijn!
Normaal gesproken wordt de Martinikerk (en Martinitoren) getoond vanaf de Grote Markt. In het scenario beschreef Frank de aankomst van Max dan ook op Grote Markt met als achtergrond de toren en kerk (waarschijnlijk beïnvloed door alle beeldmateriaal), maar ik had een ander beeld voor ogen, en met reden.
Als je namelijk de Martinitoren vanaf de Grote Markt helemaal in beeld wilt krijgen, sta je met je 'camera' toch al gauw op de terrassen aan de zuidkant van de Grote Markt, en dan zijn de in werkelijkheid imposante toren en kerk helemaal niet zo imposant meer. Maar als je de Martinikerk in een laag perspectief tekent vanaf de Sint Jansstraat, ter hoogte van de Popkenstraat, dan wordt het de lezer al snel duidelijk dat we hier te maken hebben met een groot en een imposant middeleeuws bouwwerk. En als je de kerk vanaf dit punt tekent, dan is de toren op de achtergrond ook gelijk voor een flink deel in beeld. En laten beide nou een belangrijke rol in ons verhaal spelen!


Natuurlijk wilde ik ook laten zien dat de Martinitoren qua grootte bepaald niet onderdoet voor de Martinikerk en dus tekende ik de onderkant van de toren op pagina 23, gezien vanaf (jawel) de Grote Markt.
Zo'n tekening begin ik altijd met een uitgewerkt decor zonder toeters en bellen. Als dat staat als een huis (of een toren), voeg ik de overige elementen toe.


Eerst in een ruwe opzet van straatelementen en figuranten...


...die ik daarna stukje bij beetje verder uitwerk. Eerst het terras en de mensen verder op de achtergrond...


...daarna op de voorgrond links en rechts van het midden twee touristen en studenten met een bakfiets (authentiek), zodat de tekening meer diepte krijgt en er als het waren een kader om Max bij de ingang van de toren heen gecreëerd wordt. De tekstballon tenslotte geeft nog duidelijker aan waar Max zich in de tekening bevindt.


Daarna is het lekker potloden, inkten en kleuren. En zo is deze tekening nu in Eppo te aanschouwen.


Maar eigenlijk is het exterieur van de kerk en toren het in het verhaal niet zo belangrijk. De zoektocht van ons drietal speelt zich voornamelijk af in de kerk (en dan in het bijzonder op de gewelven) en in de toren. Alhoewel... een aantal cruciale scènes spelen zich toch weer buiten af. Maar dat is iets voor de komende afleveringen.

Wordt vervolgd...

donderdag 12 december 2013

410. De Orde van de Blauwe Steen: tijd


Eppo 25,ofwel de Eppo Kerstspecial ligt vanaf vandaag in de winkels. En behalve het kerstcadeau van Max en Eva, op bladzijde 28 en 29, vind je in de nieuwe Eppo natuurlijk ook de 8ste aflevering van Max Miller en de Orde van de Blauwe Steen. Eva is ontvoerd en Pjotr is, als gevolg van de eis van Grimbergen, in zijn eentje naar de Martinikerk in Groningen gereden zonder Max in te lichten over Eva's ontvoering. En Max zelf? Die heeft meer succes bij zijn tweede liftpoging, waardoor hij dankzij een snelle cabrio met een hulpvaardige dame achter het stuur, tien minuten later inderdaad op de Grote Markt bij de Martinikerk staat:


PAGINA 22:

 1. Een open auto met een knappe jonge vrouw achter het stuur komt van de andere kant aanrijden en stopt vlakbij Max. Max kijkt verrast om.

JONGE VROUW: Lift nodig?
MAX: Hi! Ja, graag.

2. Max stapt in naast de jonge vrouw. Ze vraagt hem waar hij heen wil.

JONGE VROUW: En waarheen gaat dit ritje?
MAX: Martinitoren. En het heeft haast.

3. De open auto met Max en de jonge vrouw voorin scheurt weg over de Friesestraatweg in de richting van Groningen.

 JONGE VROUW: Geen probleem. We zijn er in een wip.

4. De jonge vrouw stopt met haar auto (op de voorgrond) op de Grote Markt voor de Martinikerk (op de achtergrond). Max is uitgestapt. De jonge vrouw geeft Max haar kaartje dat Max met een grijns accepteert. Op de Grote Markt is het druk met publiek. Het loopt intussen tegen het middaguur.

TEKSTBLOK: Tien minuten later…
JONGE VROUW: At your service! Zeg, als je nog eens een lift nodig hebt, bel me!
MAX: Je weet maar nooit!


Tijd is sowieso een belangrijk element in het verhaal en zeker het tijdsverloop. Er wordt immers nogal wat gereisd in het verhaal. Reizen waarvan de tijdsduur makkelijk te controleren is aan de hand van de diverse routeplanners op het net. Maar daarnaast blijven onze helden een tijdlang binnen op bepaalde plaatsen, zoals nu, in de Martinikerk in Groningen. En die laatste heeft een klok.


Nu kun je in het scenario nog wel eens af en toe een tijdsindicatie neerzetten, zoals hierboven, maar die klok van Martinikerk moet ook getekend worden. En dan moet je dus precies weten hoe laat het is. De klok komt zelfs verschillende keren geheel of gedeeltelijk in beeld, zoals bij deze scene:


En deze:


Het was IJsbrand die destijds de documentatie voor de Martinikerk voor zijn rekening nam. En IJsbrand wist dus ook precies hoelang het duurt van om beneden naar helemaal boven te komen. Ik denk dat we het daar ten tijde van scenario wel over gehad hebben, maar toen IJsbrand me naar het tijdsverloop van deze scene's vroeg, rekende ik veel te veel tijd voor de beklimming van de Martinitoren.


Gelukkig was dat snel gecorrigeerd. En wonderlijk genoeg, bleek die tijdsduur, drie kwartier, prima te kloppen met een tijdsaanduiding verderop in het verhaal. Ik moet het dus wel ooit geweten hebben. Volgende keer voor de zekerheid toch ook maar alle tussentijden ergens noteren en zeker als Max en/of Eva in de buurt van een klok komen.


De documentatie die IJsbrand in de Martinikerk verzamelde, kwam trouwens ook heel goed van pas voor de komende pagina's van 'De Orde van de Blauwe Steen' Want aangezien Pjotr samen met een van de leden van de Orde afdaalt en Max naar boven komt, moeten die twee wegen elkaar ergens gaan kruisen. Volgende keer meer daarover... en over de kil van de Martinikerk!


Wordt vervolgd...

zondag 8 december 2013

409. De Orde van de Blauwe Steen: hergebruik


In juni van dit jaar feliciteerde ik Jan Kruis met z'n 80e verjaardag door middel van bovenstaande tekening in Stripnieuws.

En omdat ik in dezelfde periode ook werkte aan pagina 21 van 'De orde van de Blauwe Steen' vond ik het wel een snood plan om de reeds getekende Citroën DS opnieuw te gebruiken op plaatje 7 van deze pagina. Het plaatje zou er niet alleen leuker van worden, ook zou het mij de nodige tijdwinst opleveren, zo was mijn gedachte.

Het script van Frank voor dit plaatje was als volgt:

7. Een grote auto rijdt met volle vaart vlak langs Max heen door een regenplas. Max kan nog net opzij springen voor het opspattende water.

GELUID VAN HET WATER: SPLASH!
MAX: !


Had ik bij het storyboarden van deze pagina hier nog een grote vrachtwagen gepland, in de uitvoering werd dat iets totaal anders (en eigenlijk veel leuker vind ik zelf).


De grote auto vertaalde ik dus naar de reeds getekende Citroën van Jan Kruis. Gewoon een gevalletje van kopiëren, plakken en goed positioneren. Maar toen kwam het echte werk.


De auto moest natuurlijk in het juiste decor geplaatst worden, in dit geval de kruising op de Friesestraatweg bij de afslag naar Aduard. De auto bepaalde het te gebruiken perspectief (al had ik dat ook al enigszins gepland bij het maken van de felicitatietekening voor Jan Kruis). 
De meeste tijd bij het schetsen van het decor ging zitten in de exacte plaatsbepaling van de auto in het decor, want ik wilde wel de kruising er duidelijk op hebben. Hiervoor gebruikte ik met name de fietsenstalling bij de carpoolplaats helemaal rechts op de tekening, als referentiepunt waar Max vandaan komt in het vorige plaatje. Daarnaast wilde ik ook de bushalte alvast laten zien en de auto op de achtergrond was ook een belangrijk element die goed zichtbaar moest zijn voor het vervolg van het verhaal.


Toen dat alles er eenmaal goed op stond, was het een kwestie van invullen: eerst Jan geanimeerd pratend en daarna ikzelf gelukzalig achter het stuur van een heuse Citroën DS...


...en Max liftend bij de bushalte, al opzij springend...


...voor het opspattende water dat ik daarna digitaal toegevoegde aan de al bestaande potloodschets. En daarnaast het decor nog aangevuld met alle beeldelementen conform de werkelijkheid van de bestaande locatie bij Aduard die ik in de decorschets op papier nog niet had getekend.


Dat was al met al meer dan voldoende schets om de potloodtekening te maken, deze te inkten...


...en te kleuren. En heb ik door het hergebruik van de Citroën uit de felicitatietekening de beoogde tijdwinst behaald? Nou, eigenlijk niet echt, want per saldo zit altijd de meeste tijd in de juiste compositie en de uitwerking daarvan en dat moest ik alsnog doen. Daarbij vergeleken kost het tekenen van zo'n klassieke auto relatief weinig tijd.


Er is trouwens nog een reden waarom ik Max door mijzelf nat laat spatten. Want zeg nou zelf, het is niet netjes om iemand anders in je eigen strip voor 'klootzak' uit te maken, toch?


En als laatste: let ook nog even op deze witte Fiat 500 op de achtergrond, want daar gaan we volgende week in Eppo mee verder.

Wordt vervolgd!

vrijdag 29 november 2013

408. De Orde van de Blauwe Steen: ontvoering!


Eppo 24 is verschenen! Met daarin de 7e aflevering van Max Miller en de Orde van de Blauwe Steen. En die begint meteen heftig: Eva wordt ontvoerd!


Deze gebeurtenis zorgt er ook voor dat het driemanschap Max, Eva en Pjotr uit elkaar valt.  Want terwijl Eva wordt ontvoerd en Max op de steigers in de abdijkerk het volgende raadsel probeert op te lossen, krijgt Pjotr een telefoontje van Grimbergen, iets waarvan hij aan Max niets probeert te laten merken. Het leverde in het scenario de volgende scene op:


Pagina 19:

4. Max en Pjotr staan op de steiger en doen net of ze werken. In werkelijkheid zoekt Max op zijn iPad naar de oplossing van het raadsel. Pjotr probeert met zijn hoofd de bewuste holligheid te ontcijferen en hoort opeens de ringtone van zijn mobiel.
TEKSTBLOK: Even later… MAX: Kom op, een brandende toren. Niet dit klooster, maar wat dan wel?
PJOTR: Dus dit is een omgekeerde brandende toren? Nou…


5. Close-up van Pjotr die zijn mobiel beantwoordt. Hij schrikt. Op de achtergrond zoekt Max door. Hij doekt een ontdekking op zijn iPad.
PJOTR: Ja?....W-wat?!...Maar…die heb ik niet…ik..
MAX: Natuurlijk! De Martinitoren!

6. Grimbergen zit voorin de Dodge Ram achter het stuur en belt met Pjotr. Er tekent zich een grijns op zijn gezicht af, als hij de stem van Max op de achtergrond hoort.
 
STEM VAN MAX (via de mobiel): De Martinitoren!
GRIMBERGEN: !


7. Max probeert Pjotr uit te leggen hoe hij bij de Martinitoren als oplossing komt. Pjotr wijst op zijn mobiel en gebaart Max stil te zijn.

MAX: De Martinitoren stond in 1577 in brand. Ze zeggen door…
PJOTR: Sst, telefoon! Over de crematie van pa en opa.

8. Grimbergen zit grijnzend achter het stuur van de Dodge Ram te telefoneren.

GRIMBERGEN: Zo, ligt ie in de Martinitoren? Mooi, beste Hoeder, kom daar dan maar naar toe. Over een uur en in je eentje, hè? Anders cremeren we je zus.



En omdat Max niets weet van de ontvoering van Eva, evenmin van wat Grimbergen Pjotr net opgedragen heeft en Pjotr tenslotte ook niets aan Max vertelt, ontstaat er na deze scene een behoorlijk wantrouwen bij Max jegens Pjotr. Een idee dat al besloten lag in de eerste plotideeen van IJsbrand over dit tweede Max Miller verhaal. En dat maakt het verhaal niet alleen spannender, maar het laat ook zien dat de Orde heel goed weet wat ze doet. Ze verzwakken hun tegenstander namelijk door gebruik te maken van het eeuwenoude verdeel-en-heers-principe. Met als voorlopig resultaat dat Max in zijn eentje achterblijft in Aduard.


Voordat Max Aduard verlaat, moeten er nog wel een paar verhaallijnen worden afgerond. Zoals dat Max en Pjotr door op de opzichter van de restauratiewerkzaamheden voor uitzendkrachten worden aangezien. En dat Pjotr bijna ongezien weet weg te komen, alla, maar Max gaat dat niet lukken. En dat zorgt dan meteen voor het tweede optreden van Geert Postma, de winnaar van de Eppo cameo-wedstrijd i.s.m Catawiki voor Kika.


En dan is nog het probleem van het vervoer. Pjotr is er in zijn eentje met de VW T1 vandoor, dus hoe komt Max nu terug in Groningen? Max' eerste idee, gaan liften, is vooralsnog niet zo'n succes.


Dus of Max nog op tijd in Groningen komt, om Eva en Pjotr uit de moeilijkheden te halen, is maar zeer de vraag. Volgende keer meer daarover.

dinsdag 26 november 2013

407. Huwelijksbootje


Naast het tekenen van het nieuwe Max Miller verhaal heb ik in de afgelopen periode tijd gemaakt om in opdracht een trouwkaart te maken. 
Het is een echt huwelijksbootje geworden voor de waddenkust van Terschelling. Een bijzonder leuke klus, want ik ben ik gek op varen en in het bijzonder op zeilen.

donderdag 21 november 2013

406. De Orde van de Blauwe Steen: cameo's


Op de kop af een jaar na de cameoveiling voor Kika van Eppo in samenwerking met Catawiki kon Geert Postma eindelijk z'n cameo in het nieuwe Max Miller verhaal in Eppo verzilveren. Stond hij in november 2012 in Eppo Stripblad middels bovenstaande tekening nog op de 'filmset' samen met Frank z'n dialogen te oefenen...


...in Eppo nr. 23 is hij dan eindelijk te zien in zijn rol als opzichter bij de restauratie van de abdijkerk in Aduard.


We kozen bij de cameo voor de opzichter omdat dit personage een kleine, maar actieve bijrol heeft in de scènes in de abdijkerk, wat het natuurlijk veel leuker maakt dan een willekeurige figurantenrol op één plaatje.





Geert komt dan ook verderop in het verhaal nog een paar keer in beeld.


Maar Geert is niet de enige die een cameo heeft in het verhaal. De heren links en rechts op bovenstaand plaatje bestaan ook in het echt, al doen ze in de dagelijkse werkelijkheid hele andere dingen dan met lampen en stroomdraadjes in de weer zijn.


En ook de bestuurder van deze Mini loopt rond in de echte wereld, al vermoed ik dat hij in het echt nog nooit in Aduard is geweest.

Verderop in het verhaal zitten nog een paar cameo's verstopt, maar die pagina's staan nog niet in Eppo, dus laat ik het nu even bij deze voorbeelden.

Wordt vervolgd...