dinsdag 26 juli 2016

520. Max Miller in 'Schaduwspel': grote hoogten, diepe dalen!


Een 'Bloederige finish van Max Miller', dat is de kop op de cover van de laatste Eppo (nr. 15/2016). Nou valt het met de bloederigheid wel mee, want al dat bloed laten we niet zien (waarmee we de 16+ keuring keurig omzeilen)...

...en had de kop 'Grote hoogten, diepe dalen!' de lading beter gedekt.


Want op grote hoogte bij een Oostenrijkse burcht vinden de laatste spectaculaire scènes van het verhaal plaatst. 
Net als bij het vertellen van de grote de plot van het verhaal moet je ook zo'n specifieke setting nauwkeurig doseren en voorbereiden zodat het de lezer volstrekt helder is wat de situatie is en wat de belangen zijn als we bij die slotscènes aanbeland zijn.


Dat voorbereiden begint al als Max en Eva de achtervolging inzetten om Joey te redden uit de klauwen van Oscar Wolvega. Over de besneeuwde bergwegen rijden ze richting de hoog op de rotsen gelegen burcht...


...en daar aangekomen ligt de burcht nog weer een stuk hoger dan de eerste toegangspoorten.


Deze hoogte wilde ik grafisch zoveel mogelijk uitbuiten in dit laatste hoofdstuk om de slotakkoorden maximale impact te geven. Mede om die reden tekenden we het kasteel midden in een verbouwing. In de ruimte waar Chilikov Joey aanspreekt op zijn verplichtingen zijn de balkondeuren en het balkon tijdelijk verwijderd, waardoor al een prachtige diepte ontstaat. Eerst wordt de hoogte vanaf de ondergelegen kantelen in beeld gebracht zodat duidelijk is dat dit een potentieel gevaarlijke situatie is.


En als de zaken dan uit de hand dreigen te lopen laten we de diepte van het dal zien. Als lezer zie je dan dat de kantelen van het kasteel niet het einde zijn, maar pas het begin van de nog veel grotere diepte die een kasteel op een rots nou eenmaal met zich meebrengt.


Wanneer Van der List dan naar beneden stort laten we afwisselend hoogte en diepte zien, met als eindplaatje voor dit shot het dal ver beneden als decor gezien vanuit de toegangsdeuren naar het ontbrekende balkon.


Op dit punt in het verhaal heb je als lezer dus al een aantal keren kunnen zien dat het kasteel hoog op de berg ligt en dat er dus een flinke afstand is tussen het hooggelegen kasteel en het dal beneden. Als Joey en Eva door Chilikov als gijzelaars de helikopter ingeduwd worden en Max de opstijgende helikopter achterna rent via de kantelen van het kasteel weet je als lezer precies hoe de setting is.


Eva en Joey zitten in de helikopter boven het kasteel...


...en Max staat op de kantelen. Ondanks de diepte laat hij zich niet weerhouden en springt met gevaar voor eigen leven richting de helikopter. En als lezer weet je door alle voorgaande beelden wat er op het spel staat voor Max: vasthouden en blijven hangen, of neerstorten richting het dal enkele honderden meters daaronder.


Natuurlijk wordt het vasthouden, al is het door de heen en weer schokkende helikopter op het nippertje!


Vlak voordat Eva, Joey en tenslotte ook Max vanaf de helikopter op de kantelen springen laat ik nog één keer de diepte van het dal zien om de lezer eraan te herinneren dat het echt heel makkelijk fout zou kunnen gaan.


Dat gaat het tenslotte ook voor Chilikov en zijn piloot Brodski: doordat Carina de staartrotor kapot schiet gaat de helikopter tollen om vervolgens met de hoofdrotor te crashen in een dak van één van de gebouwen van het kasteel...


...om vervolgens neer te storten op de lager gelegen verdedigingswal van het kasteel.


In het laatste plaatje van Max op de kantelen hoefden we niet meer te laten zien dat hij ver naar beneden kijkt; de lezer weet dat inmiddels wel en de opstijgende rook suggereert de lager gelegen crash.


Feitelijk eindigt het verhaal met het shot van Max op de kantelen. Natuurlijk moeten op pagina 33 nog wat losse plotlijntjes afgehecht worden zoals de arrestatie van Oscar Wolvega, Carina en de meer dood dan levende Van der List, en geven we nog wat laatste uitleg over de matchfixing van Aleksandr Chilikov.


Op de slotpagina 34 hebben we dan volop de ruimte om het verhaal positief en met een grapje te eindigen. Over voorbereiding van de lezer gesproken: dit is een grapje dat eigenlijk gedurende het hele verhaal al voorbereid wordt. Hoe dat in elkaar zit: lees daarvoor alle Eppo's nog maar eens door...


...of koop half oktober het nieuwe Max Miller album 'Schaduwspel' (aangevuld met het korte verhaal 'Spelbederf') op het Stripfestival Breda of bij de stripwinkel of betere boekwinkel / kiosk bij je in de buurt!

Einde! Maar... Max Miller komt terug!!!

zaterdag 9 juli 2016

519. Max Miller in 'Schaduwspel': gokmaffia


In de tiende aflevering van 'Schaduwspel' in Eppo 13-2016 gaan Max en Eva face-to-face de confrontatie aan met gokmaffia van Aleksandr Chilikov.



Chilikov die pagina's lang opereerde onder de schuilnaam 'Verdediger'. Hij bleef anoniem tot Max Wolvega (Wolf voor de gokmaffia) deze naam hoorde noemen in een telefoongesprek.



In de vorige aflevering van 'Schaduwspel' merkte Max al op dat 'Aleksandr' zoiets betekent als 'Verdediger van de mensheid'. Toen ik dit destijds aan IJsbrand mailde, antwoordde hij dat Chilikov de mensheid dan blijkbaar tot zichzelf beperkt. Deze opmerking was natuurlijk te mooi om niet te gebruiken in dit verhaal. En dat is dan ook de reden dat Eva dit op pagina 25 als antwoord geeft.



Dat Chilikov inderdaad vooral zijn eigen zaakjes verdedigt blijkt uit de scenes op pagina 27 en 28. Chilikov heeft er geen enkel probleem mee de onwillige Joey in een metersdiepe afgrond te laten gooien. En ook ex-kampioen Roland van der List is zijn leven hoog in de kasteeltoren niet zeker. Hij heeft  Chilikov immers flink teleurgesteld.



Zoals IJsbrand in zijn vorige post al schreef is er in de scenes van de tiende aflevering van Max Miller in 'Schaduwspel' de aflevering in Eppo 13-2016, heel wat veranderd ten opzichte van het oorspronkelijke scenario. De afgrond was eerder in het scenario nog een oubliette.



Maar zelfs dat was niet de oorspronkelijke manier waarop Chilikov met onwillige atleten en tekortschietende medewerkers zou afrekenen. Uit de boeken en artikelen die ik over matchfixing gelezen had, bleek dat sommige kopstukken een andere favoriete methode hebben om hun probleemgevallen letterlijk op te lossen, namelijk zuurbaden.



Zodoende schijnen er al heel wat ex-sporters spoorloos verdwenen te zijn. Het zuurbad haalde nog wel de eerste versie van de plot van Schaduwspel, maar werd daarna in het scenario vervangen door de oubliette en in uiteindelijke getekende pagina's door de bovenstaande afgrond ontstaan door de bouwwerkzaamheden van de nieuwe kasteeleigenaar Aleksandr Chilikov.



Toch zijn de scenes waarin Max en Eva de confrontatie aangaan met Chilikov en de zijnen qua  verhaallijn gelijk gebleven aan het scenario. Alleen het decor is veranderd en daaraan is de verhaallijn aangepast. Geen trap naar beneden, maar een trap naar boven. En geen val in een oubliette, maar in een afgrond.



De grootste aanpassing ten opzichte van het scenario bevindt zich echter op pagina 26. Max en Eva zitten tussen twee vuren. Ze horen stemmen boven en voetstappen buiten die hun richting op komen. Max en Eva verbergen zich in de schouw, een idee dat ik opdeed in het Gravensteen te Gent.



In het oorspronkelijke scenario zouden Max en Eva zich hoger in de schouw verborgen, zodat de leden van de gokmaffia hen zeker niet zouden kunnen zien zolang ze geen geluid maakten. Natuurlijk ging daar iets mis en Max vond, zonder dat hij het zelf besefte, een papier dat hem naar het volgende avontuur zou leiden.

PAGINA 26:



3. Max en Eva verschuilen in de schouw, rug aan rug tegen elkaar aan. Ze houden beiden enkele stenen naast en boven hen vast en klemmen hun voeten tegen de zijkanten van de schouw. In de ruimte achter de schouw horen ze voetstappen (die van Dimitri). Eva heeft haar wedstrijdgeweer in haar handen.
GELUID VAN DE VOETSTAPPEN: Stap! Stap! Stap!
EVA (denkballoon): Net op tijd.

4. Max kijkt verschrikt boven zich als hij merkt dat de steen waar hij aan vasthoudt, los in de muur zit en daar langzaam uit schuift. Bovenop de steen ligt een stuk papier.
MAX (denkballoon): Stik! Die steen zit los.
GELUID VAN DE VOETSTAPPEN: Stap! Stap!

5. Max probeert zijn hand te verplaatsen naar een andere steen, maar hij pakt het papier vast. De steen schuift verder uit de muur en Max zakt al iets naar beneden.
MAX (denkballoon): Nu niet vallen, want anders…

6. Max schuift naar beneden en valt in de schouw. Hij heeft de steen met een stuk papier in zijn hand. Eva kijkt geschrokken naar Max.
EVA (urgent fluisterend): MAX!

7.  Max krabbelt op en kijkt naar de deur. Hij heeft het papier nog in zijn handen. Eva klimt uit de schouw.
MAX: Gelukkig zijn die lui al weg.

EVA: De kerker in, natuurlijk. Vast en zeker dat Joey daar ook zit.


In overleg met IJsbrand werd deze scene flink aangepast. Het papier verdween, de val van Max ook en in plaats daarvan kwam een scene waarin Joey een  wanhopige ontsnappingspoging doet en Wolvega hem keihard op zijn plaats zet. Met de gokmaffia en zeker met Wolvega valt niet te spotten.



Maar dat geldt ook voor Max en Eva, dapper en handig genoeg om een poging te wagen Joey uit handen van de gokmaffia te bevrijden en daarmee zijn leven te redden.



En voor Carina die inmiddels flink spijt heeft van haar betrokkenheid bij de matchfixing en alles op haar eigen drastische manier probeert recht te zetten. De chaos wordt daardoor echter nog groter en Eva belandt in de klauwen van Max' meest meedogenloze tegenstander, Oscar Wolvega. Waarop de inmiddels getroffen Chilikov het bevel geeft iedereen af te maken. Hoe dat wordt vervolgd, kun je nu al lezen in de nieuwste Eppo (nr 14-2016). En binnenkort natuurlijk ook hier op de Max Miller Strips blog.



 
Prettig weekend allemaal!

zaterdag 2 juli 2016

518. Max Miller en andere strips in Deventer

 
Vorige week zaterdag was de Lebuinuskerk in Deventer het decor van de 16e Oost-Nederlandse Stripboekenbeurs. Een prachtige locatie. Met een prima plek voor de Max Miller stand want meteen vanaf de opening van Oost-Nederlandse Stripboekenbeurs.



Veel belangstelling was er de beide albums van Max, 'Moordkunsten' en 'De Orde van de Blauwe Steen', maar ook voor Achter de schermen van... Max Miller - Moordkunsten. Uiteraard werden alle albums door IJsbrand van tekening en handtekening voorzien en in het geval van 'De Orde van de Blauwe Steen' ook van een tekst door mij.

Maar ook van de andere albums die we bij ons hebben, heb ik verschillende exemplaren mogen signeren. Zoals bijvoorbeeld  'Nieuwe vrienden' in zowel de hardcover-uitgave als de speciale educatieve editie, de softcover met Anne Frank Krant.
(Foto: Cindy Horevoorts)

Ook was er belangstelling voor "De Spannendste avonturen van Donald Duck nr 8'  en mocht ik in het eerste uur het allerlaatste exemplaar van De verdronken paarden van Ameland' signeren. Tenzij er binnenkort een herdruk volgt, is het album nu echt uitverkocht.

Na elf uur was er heel even tijd om zelf op de beurs rond te kijken en vooral alle collega's die verderop in de kerk hadden plaatsgenomen even gedag te zeggen. Zoals Hans, die inmiddels in de stand van De Boekenhalte had plaatsgenomen.
(Illustratie: Hans van Oudenaarden)

De Bob Evers albums waren volop voorradig, maar de meeste belangstelling ging uit naar Rhonda, waarvan Hans niet alleen de Nederlandse albums bij zich had, maar ook de Franse special zwart-wit edition en de Duitse hardcover. En dan was het artbook en de portfolio waarvoor ook behoorlijk belangstelling was.

Even later, terug bij de Max Millerstand, mocht ik nog een exemplaar van Bob Evers 1: Kabaal om een varkensleren koffer''  signeren.
 
                                                          (Illustratie: Hans van Oudenaarden)

Net als voor Rhonda, bleef ook belangstelling voor Max Miller gedurende de hele dag behoorlijk groot.
(Foto: Cindy Horevoorts)
En dan bedoel ik niet alleen de albums, maar voor ook de prenten en zelfs een originele tekening die van eigenaar wisselde.

Tussen half één en half twee was er een lunch voor de aanwezige stripmakers, waar we even gezellig onderling konden bijpraten. En... wat wenskaarten signeren, voor onder andere Marissa Delbressine die uitgerekend die dag in het huwelijksbootje bleek te stappen. Marissa, nogmaals van harte gefeliciteerd en heel veel geluk.

Omdat de bezoekers ook tijdens de lunch gewoon langs kwamen, wisselden IJsbrand en ik elkaar af in de stand. Om na half twee weer gewoon gezamenlijk te signeren in de Max Miller stand.
 
Zelf mocht ik 's middags vooral Donald tekenen in diverse schetsboeken, afgewisseld met een tekst met handtekening in album van Max Miller 2: De Orde van de Blauwe Steen.

Ook bij Hans liep Rhonda in alle verschillende verschijningsvormen gewoon gedurende bijna de hele beurs door. Er was maar een moment dat Hans even tijd had om bij ons langs te komen. Andersom heb ik een paar mensen in de richting van de stand van de Boekenhalte geloodst.
(Illustratie: Hans van Oudenaarden)

Zo werd het uiteindelijk half vijf en werd het tijd om de overgebleven albums in te pakken, iedereen gedag te zeggen en uiteindelijk huiswaarts te keren. Al met al dus een heel gezellige, sfeervolle en zeer geslaagde dag daar in Deventer.
(Foto: Cindy Horevoorts)

Daarom wil ik in de eerste plaats dan Harry, Daan, Michelle en alle andere medewerkers van de Oost-Nederlandse Stripboekenbeurs  bedanken voor de uitnodiging, de organisatie en de algehele ontvangst in Deventer en zeker ook voor de overheerlijke Deventer Koek die we mee naar huis mochten nemen.

 
Cindy, IJsbrand, Fons, Otto, Hans, Caroline, Wilma, Tim, Willem, Dick, Cindy, Fred, Rob en Gerard, bedankt voor de gezelligheid in en om de diverse stands, Cindy eveneens bedankt voor de foto's bij deze blogpost die ik zelf niet kon maken, en verder natuurlijk iedereen die afgelopen zaterdag in Deventer speciaal voor ons en onze strips een bezoekje bracht aan de Oost-Nederlandse Stripboekenbeurs. Hartelijk bedankt allemaal!