zaterdag 27 augustus 2011

303. Moordkunsten: kleuraanwijzingen

Voordat ik ga tekenen zorg ik ervoor dat ik van belangrijke decors overzicht heb over waar alle elementen zich ten opzichte van elkaar bevinden, wat de windrichtingen zijn en hoe mijn personages door het decor bewegen. Ik heb dus altijd een soort plattegrond in mijn hoofd, en vaak ook op papier. En dat is handig, want daarmee kan ik veel beter spelen met de actie die in een specifiek decor getekend moet worden.

Maar als ik een scène getekend heb is deze nog niet klaar, want een pagina moet ook gekleurd worden. Nu kleurt mijn zus Jildou de pagina's en covers voor Max Miller in. En zij heeft natuurlijk niet de plattegrond in haar hoofd die ik bij het tekenen wel heb. Kleuraanwijzingen zijn dus, ondanks dat Jildou meer dan uitstekend zelf een pagina in kan kleuren, van essentieel belang.

Kleuraanwijzingen hebben (in ons geval) twee belangrijke doelen. Ten eerste kan ik Jildou hiermee een idee geven van de sfeer die ik voor een scène in mijn hoofd heb. Dit doe ik vaak door een (een deel van) een plaatje of een pagina ruw (of minder ruw) in te kleuren. Deze voorbeeld kleuren zijn niet definitief en Jildou heeft en neemt de vrijheid om haar eigen touch aan de inkleuring te geven (en gelukkig maar).
Omdat ik op een pagina redelijk vaak van camerastandpunt wijzig en Jildou vaak geen overzicht heeft over de volledige plattegrond geef ik soms (daar waar het echt relevant is) ook aan waar de zon vandaan komt. En dat is direct ook de tweede reden voor een kleuraanwijzing. Op deze manier kan ik aangeven waar de zon (of maan) zich bevindt en hoe de schaduwen gekleurd moeten worden. Ik geef haar dus relevante informatie voor de inkleuring, maar hoef ik een plaatje niet voor te kleuren.
Het bovenstaande voorbeeld is trouwens een combinatie van beide, maar vaak zijn mijn kleurvoorbeelden veel minder uitgewerkt en bestaan ze voor het grootste deel enkele gekleurde vlakjes en verder uit tekst en pijlen.

Soms is het te lastig om in de pagina aan te geven hoe Max zich in het decor beweegt en hoe de camera in het decor staat en in zo'n geval maak ik dan een plattegrondje voor Jildou waarop ik aangeef waar Max zich bevindt en soms ook waar de 'camera' op dat moment staat, m.a.w. vanuit welke hoek een shot genomen wordt.
Hierboven de plattegrond van het landhuis met aanwijzingen voor de shots van pagina 37 (al staan er ook nog enkele aanwijzingen op die betrekking hebben op pagina 36), waarbij ik vooral heb aangegeven wat het pad is dat Max aflegt op de pagina. Hierdoor weet Jildou waar shots 'genomen' zijn en kan ze daar rekening mee houden bij het kleuren van de pagina.

En dat resulteert dan uiteindelijk weer in een mooi ingekleurde en afgewerkte pagina's die opgestuurd kunnen worden naar de Eppo redactie.

vrijdag 19 augustus 2011

302. Kampen 2011

Het is gelukt: de aangekondigde prent is vandaag, op het aller allerlaatste moment, toch nog gedrukt. Dat betekent dat ik morgen onderstaande prent mee kan nemen naar het stripspektakel in Kampen!

Omdat 'Moordkunsten' op dit moment in Eppo Stripblad wordt voorgepubliceerd vind ik dat ik ik wel een klein feestje heb te vieren en dat doe ik de vorm van deze prent.
De prent is een gedetailleerde uitwerking van een ontwerpschetsje dat ik maakte voor de Eppo cover, maar die het niet geworden is.
Natuurlijk verschijnt de prent volledig in kleur, in een oplage van 60 exemplaren (genummerd en gesigneerd).

Maar de prent heeft ook nog een verrassing als je 'm omdraait: op de achterkant zijn nog 9 andere ontwerpschetsje voor de Eppo cover afgedrukt die ook niet gekozen zijn, samen met een korte begeleidende tekst. Een soort 'making of' dus.
De prent kost 7,50 Euro als je 'm op een beurs koopt. Wil je alvast een exemplaar reserveren (voor Kampen of Breda), dan kan dat door een mailtje te sturen naar maxmillerstrips[at]xs4all.nl. Kun je niet aanwezig zijn op één van beide beurzen, dan kan ik de prent ook toesturen, maar houd dan wel rekening met 2 Euro verzendkosten.

Graag tot morgen in Kampen!

woensdag 17 augustus 2011

301: Teigetje

Max wordt achtervolgd en probeert z'n tegenstanders af te schudden door de trein te pakken.

Op het moment dat hij de trein in springt hoort hij het fluitsignaal ten teken dat de trein vertrekt.

Zelf heeft Max het idee dat hij zijn achtervolgers heeft afgeschud...

...maar de lezer weet al wel beter!

Hoe zorg je er dan voor dat Max ook in de gaten heeft dat zijn achtervolgers de trein toch nog hebben gehaald, en dat hij aanvullende maatregelen moet nemen?

In dit verhaal doe ik dit met een klein hondje. Nou ja, klein: de Yorkshire Terrier heeft een enorm groot ego en is voor niets of niemand bang.

Dus als het boeventuig met veel geweld de coupé in komt stormen gaat 'Tigger' (je moet in stijl blijven, en wat is dan in Engeland meer voor de hand liggend dan de naam van de spring-in-het-veld uit Winnie The Pooh' te gebruiken?) er vol op af. Tigger is overigens gebaseerd op Teigetje, de Yorkshire Terrier van Jildou.

Tigger zorgt ervoor dat Barney struikelt over de hondenriem en met een knal voorover valt. Het gevloek dat daarop volgt is genoeg om Max om te laten kijken...

...en op tijd iets te bedenken om z'n achtervolgers nog even op te houden.

donderdag 11 augustus 2011

300. Kampen en Breda 2011

Nog even en we kunnen allemaal weer afreizen naar Kampen, want op 20 augustus a.s. wordt alweer de dertiende editie van het Kamper Stripspektakel gehouden. Een fijn en gezellig stripevenement in de straten van Kampen waar ik in ieder geval graag naar toe ga. Ik ben er dus bij die dag! En jullie?

Ook binnenkort, maar dan 3 weken later: De tweedaagse stripbeurs in Breda, dit jaar niet in de rackethal, maar op diverse locaties in het centrum van Breda, waaronder het Chassé theater. En ook hier kun je mij twee dagen lang vinden voor een praatje en/of een tekening, voor een ieder die dat leuk vindt!

Dit jaar heb ik op beide beurzen wel een klein feestje te vieren omdat 'Moordkunsten' in Eppo wordt voorgepubliceerd en dat wil ik niet helemaal ongemerkt voorbij laten gaan. Daarom neem ik een nieuwe Max Miller prent mee, in ieder geval naar Breda (en als de drukker het voor elkaar krijgt ook al naar Kampen).

De prent, waarvan hierboven de schets, is een gedetailleerde uitwerking van een ontwerpschetsje dat ik maakte voor de Eppo cover, maar die het niet geworden is.
Natuurlijk verschijnt de prent volledig in kleur, in een oplage van circa 50 exemplaren (genummerd en gesigneerd). En dat is niet het enige: op de achterkant van de prent zijn nog 9 andere ontwerpschetsje voor de Eppo cover afgedrukt die ook niet gekozen zijn, samen met een korte begeleidende tekst. Een soort 'making of' dus.
De prent kost 7,50 Euro als je 'm op de beurs koopt. Wil je alvast een exemplaar reserveren, dan kan dat door een mailtje te sturen naar maxmillerstrips[at]xs4all.nl. Kun je niet aanwezig zijn op één van beide beurzen, dan kan ik de prent ook toesturen, maar houd dan wel rekening met 2 Euro verzendkosten.

Het lijkt geregisseerd, maar het tegendeel is waar. Toevalligerwijs valt de aankondiging van de prent samen met de publicatie van de scène in Eppo waaraan de prent ontleend is. Maar het komt wel een mooi uit!

Ik ben gek op alles wat rijdt en daar vallen treinen ook onder. Niet geheel toevallig is het dus dat Max tijdens een wilde achtervolging de trein pakt om te ontsnappen aan zijn achtervolgers. En omdat ik ook gek ben op architectuur kon een sfeervol station natuurlijk niet ontbreken.
Het grote station is gebaseerd op het spoorweg station van Taunton. Dit station heb ik gekozen omdat het enerzijds geografisch in het gebied ligt waar Max zich op dit moment ophoudt en anderzijds omdat dit station zo'n mooie overkapping heeft.


Het was dan ook heerlijk om dit decor te kunnen tekenen voor dit verhaal. Wel jammer dat ik geen plek had om dit plaatje meer ruimte op de pagina te geven.

Maar gelukkig kon ik op de andere plaatjes nog wel stukjes station kwijt, zoals bij de sprong uit de trein...

...de vlucht over het perron...

...en op weg naar de vertrekkende trein, terug naar Hope Station en de Volvo Amazon.

Al met al heerlijke pagina's om te tekenen. En dan is het een fijne toegift om nog eenmaal dit station te 'bezoeken' in de vorm van het tekenen van een prent!

woensdag 3 augustus 2011

299. Moordkunsten: Wisselwerking

Het tekenen van het laatste plaatje van pagina 29 van 'Moordkunsten' was een vruchtbare wisselwerking tussen strip en prent.


De bovenstaande schets van de Volvo op een Engels landweggetje maakte ik in 2008.


En in potlood zag het er zo uit. Een effectief plaatje waar ik best tevreden over was. Maar ergens tevreden over zijn duurt bij mij meestal niet zo heel erg lang...

In maart 2010 was ik volop bezig met het tekenen van de eerste definitieve pagina's voor 'Moordkunsten'. Pagina 29 was nog ver weg, maar voor de Stripbeurs in Breda wilde ik graag al wel een shot uit deze achtervolgingsscène laten zien in de vorm van een prent. Bij het maken van allerlei opzetjes kwam ik uit op een camerastandpunt die ontzettend veel leek op het laatste plaatje van pagina 29. En omdat ik niet veel tijd over had leek het mij efficiënt om dit plaatje als basis te gebruiken voor de prent, maar dan natuurlijk wel aangepast, verbeterd en uitgebreid.

Ik nam als basis voor de prent het laatste stripplaatje van pagina 29, en sneed daar digitaal in Photoshop de bovenkant, incl. de tekstballon, vanaf. Vervolgens moest het plaatje natuurlijk nog wel vergroot worden naar prentformaat.
Dit vergroten doe ik veelal op gevoel; later kan ik, als het niet helemaal pas, onderdelen altijd nog weer vergroten of verkleinen.

Vervolgens trok ik digitaal een kader voor de prent en schetste de ontbrekende delen van beide auto's erbij. Dit schetsen doe ik nog steeds op papier (en dat blijf ik ook zeker doen). Vervolgens scan ik de schetsen en monteer ze digitaal in het definitieve schetsontwerp.

Wat ik bij het tekenen van het oorspronkelijke stripplaatje niet zag, viel mij nu wel direct op: de bovenkant van de Volvo was te laag en de achterkant (inclusief het achterwiel) was te kort getekend. Dan kun je twee dingen doen: of je schetst deze onderdelen opnieuw en monteert deze delen over de oude schets heen, of je bewerkt de bestaande schetsen digitaal. Ik koos voor het laatste, mede om eens uit te proberen of deze werkwijze efficiënter zou zijn. Ik knipte de boven- en achterkant digitaal uit de tekening...

...om ze daarna in een nieuwe laag in het schetsontwerp te plakken. Daardoor kon ik deze delen gemakkelijk iets verhogen, verlengen, verplaatsen en kleine stukjes digitaal bijtekenen, zodat de verhoudingen van de Volvo aanmerkelijk werden verbeterd. Overigens is het gemakkelijker gezegd dan gedaan; het kost nog best een hoop digitaal gepruts om de bestaande elementen zo aan te passen dat ze op een natuurlijke manier integreren met de niet bewerkte delen.

Daarna was het betrekkelijk eenvoudig om op basis van de oorspronkelijke schets van het stripplaatje de rechterkant van het decor aan te vullen. Tegelijkertijd hertekende ik ook Max, waardoor hij nu niet meer opzij, maar geconcentreerd naar de weg voor zich kijkt en slechts vanuit z'n ooghoeken de Toytota in de gaten houdt.

Het decor voor het linkerdeel van de prent koste iets meer tijd en daarvoor had ik ook een stukje documentatie nodig. Gelukkig had ik voor dit verhaal al een boek aangeschaft over allerlei soorten pubs in Engeland waaruit ik kon putten (de overige pubs die in 'Moordkunsten' voorkomen zijn ook terug te vinden in dit boek).

Tegelijkertijd met het tekenen van het linkerdeel van het decor schetste ik ook de Toyota nog een keer helemaal uit, zodat ik een beter totaalbeeld kreeg van de look and feel van de prent. En omdat ik toch bezig was verbeterde ik ook nog de houding van Barney en Vittorio (het tweetal in de Toyota).

Deze uitgewerkte schets was voldoende om de potloodtekening voor de prent te maken. En het voordeel van zulke uitgewerkte schetsen is dan dat de potloodtekening er vaak redelijk snel opstaat.

Inkten vind ik enerzijds altijd een bevredigende activiteit, want het definitieve resultaat komt in beeld. Anderzijds vind ik het altijd jammer dat de potloodtekening tijdens het inkten verdwijnt, want dit tussenproduct vind ik vaak het mooist en is in ieder geval het meest interessant doordat nog te zien is waar keuzes zijn gemaakt, waar geaarzeld is en welke stukken toch nog maar een keer opnieuw gedaan zijn.
Gelukkig wordt dat nadeel tijdens het kleuren weer teniet gedaan, want dan pas krijgt een tekening z'n definitieve sfeer, waar het mij uiteindelijk om te doen is. Maar toch jammer van de potloodtekening, en daarom scan ik tegenwoordig altijd mijn potloodtekeningen voordat ik ga inkten (is ook handig als je per ongeluk je inktpot omstoot over een vrijwel volledig geïnkte strook, die daardoor niet meer te redden is; heb je tenminste nog een print van de potloodtekening als basis voor het inkten, en hoef je de potloodtekening niet helemaal over te doen).

Toen ik maanden later eindelijk toe was aan het tekenen, bewerken en inkten van pagina 29 zag ik natuurlijk heel goed de fouten in het oorspronkelijk getekende stripplaatje. Nu had ik ook dit stripplaatje helemaal opnieuw kunnen maken, maar dat zou overbodig werk zijn geweest. Ik nam dus de inkttekening van de prent en plaatste het relevante deel van de prent weer in het kader van het stripplaatje. Zou ik het hier bij gelaten hebben, dan had het plaatje qua lijnvoering en lijndikte niet goed gepast in de pagina. Ik inkte het plaatje dus nog wel een keer voor deze strook.

En zo ontstond er dus een wisselwerking tussen het maken van een stripplaatje en een volwaardige op zichzelf staande prent, waarbij ik bij beide producten mijn voordeel kon doen met hetgeen ik eerder al had gemaakt. Het enige wat ik nog hoefde te doen was aanvullen en verbeteren van wat ik al had, en dat kwam zowel de kwaliteit als de efficiëntie ten goede.