zaterdag 29 januari 2011

272. Transport

Tussen het beantwoorden van alle vragen door deze week even alleen een plaatje. In november 2010 liet ik al een uitsnede zien, maar hieronder staat de defintieve tekening.

Een Max Miller liefhebber wilde voor de verjaardag van zijn zoon graag een uitnodigingskaart met daarop een jaren '50 DAF vrachtauto, gevuld met cadeautjes. Deze DAF wordt natuurlijk bestuurd door zoon Johan en is over de rotonde op weg naar zijn tweede verjaardag.

Op de achtergrond staat trouwens een tankstation dat eveneens uit de jaren '50 stamt en is ontworpen door de architect Willem Dudok. Het laatste nog bestaande exemplaar van dit tankstation is nu te zien in het Nationaal Automobiel Museum in Raamsdonksveer.

Van deze illustratie bestaat ook een versie met Max Miller aan het stuur. Maar hierop kom ik op enig moment nog wel een keer terug.

zaterdag 22 januari 2011

271. Bekenden

Dick en Joost vroegen zich af of ik, net als veel andere stripauteurs, in mijn strips bekenden op laat draven. Het antwoord is een volmondig ja! Hieronder een aantal voorbeelden uit 'Moordkunsten'.

Als eerste moet ik dan beginnen met Max Miller zelf. De oerversie van Max heette Geert en speelde de hoofdrol een kort verhaal dat ik begin jaren '90 voor Wartaal maakte. Dit personage heette niet voor niets Geert, want hij was rechtstreeks ontworpen naar het evenbeeld van de Groninger boekverkoper en veilinghouder Geert Postma. In de eerste versie van de openingsplaat van het verhaal voor Wartaal had dit personage, net als de echte Geert, ook een baardje. Uiteindelijk vond ik dat toch net iets teveel van het goede en verdween het baardje. Maar de haardracht met het staartje bleef, evenals bepaalde karaktertrekken.

Omdat Max dus z'n roots heeft in de boekhandel vond ik het wel toepasselijk om hieraan nog eenmaal te refereren in 'Moordkunsten'. Op bovenstaand plaatje rijdt Max in z'n Renault Master dan ook voorbij Boekhandel 'Succes', de eerst boekwinkel van Geert Postma (Oude Kijk in 't Jatstraat 62 in Groningen). En ook de Mitsubishi bus voor de deur is ontleend aan de werkelijkheid.

In 'Moordkunsten' komt een veilinghouder voor met de naam Bolle. Ook dit karakter is ontleend aan de werkelijkheid. In de tweede helft van de jaren '90 tekende ik één pagina strips voor het kunst- en boekentijdschrift 'Afslag Noord' en in één van de stripjes nam ik Veilinghouder Richard Hessink van Venduehuis Zwolle op de hak (naast veel andere mensen in de kunst- en veilingwereld). En omdat ik meer mogelijkheden in dit personage zag, heb ik hem in de gedaante van Richard Bolle opnieuw gebruikt in 'Moordkunsten'.
Niet alleen gebruik ik bestaande mensen voor de verhaalpersonages, ook figuranten worden soms ontleend aan de werkelijkheid. Omdat ik zelf een aantal jaren in het veilinghuis van Geert Postsma heb gewerkt, leek het mij wel leuk om ook mijzelf op te voeren als figurant. Let op de man die het schilderij vasthoudt...

Ik heb mijzelf nog een keer getekend op bovenstaande plaat. Terwijl Max vrolijk zingend op vakantie gaat, stap ik zelf in mijn Toyota Yaris Verso en kijk ondertussen met veel plezier naar de oude VW kever die voorbij komt rijden (want ik houd nou eenmaal van auto's uit de jaren '60).

Van 2000 tot 2005 heb ik veel strips en losse tekeningen gemaakt voor de Milieudienst van de gemeente Groningen. De stripjes hadden altijd dezelfde hoofdfiguur, namelijk de algemeen directeur (die ik de verzonnen naam Ad Emdé had meegegeven). En omdat ik deze strips altijd met veel plezier heb gemaakt, vond ik het leuk om Ad Emdé (op vakantie) nog eenmaal te tekenen in mijn eerste lange avonturenstrip. Voor de goede orde: Ad Emdé is de man met de baard.


De laatste bekende is niet een werkelijk persoon, maar een stripfiguur. Voor de plot van het verhaal had ik op enig moment de voorpagina van de Britse krant The Times nodig. Op zoek naar een voorbeeld van de layout en de lettertypes van deze krant kwam ik een voorpagina tegen met de kop 'Tintin goes to Hollywood', refererend aan het feit dat Steven Spielberg en Peter Jackson samen de verhalen van Kuifje gaan verfilmen. Dit was een te leuk toeval om niet te gebruiken. En uiteindelijk is Kuifje toch ook al heel lang een goede bekende van mij! Kuifje en Bobby stonden trouwens exact in deze houding op de oorspronkelijke krant.

zondag 16 januari 2011

270. Vragen...

Oké, daar gaan we dan: een serie blogs op basis van vragen die ik in de afgelopen week toegemaild heb gekregen. Overigens kun je nog steeds je vragen opsturen, dus wil je iets weten over mijzelf, mijn manier van stripmaken, Max Miller of mijn andere tekenwerk: stuur een mailtje naar maxmillerstrips[apestaartje]xs4all.nl
Ik zal dan de komende weken proberen deze vragen zo goed mogelijk te beantwoorden!

Waardoor laat ik mij als stripmaker inspireren voor een verhaal? Dat kan dus van alles zijn: films, boeken, muziek, een schijnbaar onbetekend voorval, een goede wandeling...

Mijn eerste verhaal voor Eppo met de titel 'Spelbederf' onstond doordat ik een artikel las over paintball. Dat artikel leverde mij direct een spannende openingsscène. in deze openingsscène schoot een straatmuzikant een schijnbaar toevallige passant neer, om er vervolgens vandoor te gaan.

Na het eerste idee volgt dan het verder uitbouwen en construeren van het verhaal. Uiteindelijk verplaatste ik de openingsscène naar een restaurant en was Eva geen straatmuzikant meer, maar het basisidee bleef overeind. Bij de uitwerking van een verhaal spelen naast het verhaal en de noodzakelijke scènes zelf ook hele 'platte' aspecten een rol, zoals het aantal pagina's wat je tot je beschikking hebt.

In het geval van 'Moordkunsten' zorgde een specifiek voorval voor het o zo bekende gele lampje in de tekstballon.

Midden jarig negentig werkte ik voor Veilinghuis G. Postma in Groningen en organiseerde daar onder andere een stripveilingen en deed de strips voor de algemene boekveilingen. Op een dag vond Geert Postma op de wekelijkse Vlooienmarkt in Eelde een schilderijtje op board van Karel Appel uit circa 1953. Alhoewel de echtheid betwist werd omdat het schilderij niet gesigneerd was, was het een intrigerende vondst en al gauw bedacht ik dat ik dat schilderij best zou kunnen gebruiken als uitgangspunt voor een stripverhaal. Omdat ik dat moment nog met een heel ander (maar uiteindelijk niet afgemaakt) Max Miller verhaal bezig was, stopte ik het idee met een aantal losse aantekeningen in een map en borg deze op in de kast.

En daar bleven ze liggen, want ik ging eerst voor het tijdschrift 'Afslag Noord' periodiek een strip maken en later heel veel stripjes en los tekenwerk voor o.a. de gemeente Groningen.

In 2004 begon het toch weer te kriebelen en kondigde uitgeverij M ook nog eens de Martin Lodewijkprijs aan. Een goede reden om het script voor een lang Max Miller verhaal te gaan schrijven. En zoals dat vaak werkt: omdat er iets moest komen (want de deadline voor de inschrijving was al binnen twee maanden) vielen heel veel losse verhaalelementen die ik had verzameld (waaronder het schilderij van Karel Appel) al snel op de juiste plek in het script.

Net als bij Spelbederf was het schrijven van Moordkunsten een lang proces van schrijven, schaven en ook veel schrappen. Oorspronkelijk bedachte verhaallijnen, scènes en afzonderlijke shots verdwenen, nieuwe kwamen er voor in de plaats en toen ik na de zomer van 2009 daadwerkelijk kon gaan tekenen ben ik eerst nog een groot deel van al getekende pagina's alsnog opnieuw gaan indelen en monteren.

Het verhaal is zo goed als helemaal getekend en klaar voor publicatie in Eppo. Daarmee eindigt een lange periode tussen het idee en de uiteindelijke afwerking in getekende strippagina's.

En nu is het aan de lezer om het avontuur te gaan beleven. En hopelijk smaakt het lezen ervan net zo goed als het schrijven en tekenen van het verhaal!

zaterdag 8 januari 2011

269. Dilemma...

Zo aan het einde van de productie van Moordkunsten zit ik met een dilemma: aan de ene kant wil ik jullie als lezers van mijn blog graag op de hoogte houden van de productie van 'Moordkunsten', aan de andere kant ben ik nu aanbeland bij de pagina's met de ontknoping van het verhaal. En om die nu al (gedeeltelijk) te laten zien lijkt mij vanuit verschillende gezichtspunten niet zo'n goed idee!

Nu duurt het nog wel een flink aantal weken voordat de publicatie in Eppo Stripblad start, en ik wil voorkomen dat ik hier de ruimte ga opvullen met allerlei prietpraat en onzinnigheden, of dat er op deze blog een volledige windstilte ontstaat.

Het lijkt mij dan ook wel een leuk idee om jullie als lezers eens te vragen wat leuk of interessant is om hier te lezen of te zien. Laat mij dus weten, ofwel hier op de blog of per mail (maxmillerstrips[apestaartje]xs4all.nl), wat jullie tot nog toe missen (of waarvan je meer wilt zien) en waaraan ik de komende weken aandacht zou kunnen besteden. Ik ben zeer benieuwd!

En dan beloof ik dat ik, als de publicatie van 'Moordkunsten' in Eppo is gestart, weer volop aandacht zal besteden aan de 'making of' van dit verhaal, en dan zullen hier niet meer alleen maar snippertjes te zien zijn...