maandag 24 december 2012

maandag 17 december 2012

360. Vertrouwen

Veel mensen denken dat ik mijn tekeningen al in de schetsfase heel gedetailleerd uitwerk. En dat klopt inderdaad: ik heb de neiging om alle tekeningen tot in detail voor te bereiden. Maar toch krijg ik er steeds meer vertrouwen in dat het uitwerken van de definitieve tekening mij (zo nu) en dan ook wel lukt zonder al te gedetailleerde voorbereidende schetsen. En het leuke daarvan is dat het tekenen daarmee steeds meer een organisch proces wordt in plaats van een heel technisch gebeuren!

Onderstaand plaatje is daar een mooi voorbeeld van, want zowel bij het uitwerken van het totale plaatje als een aantal details heb ik mij een aantal keren verlaten op een latere fase in het productieproces.


Het definitieve plaatje is helder en strak getekend en is redelijk simpel van opzet: een kussende Max en Eva, een trein op de achtergrond en wat passagiers voor het raam als sfeerverhoger (en om te laten zien dat Eva instapt -niet uitstapt- en dat het niet al te lang meer duurt voordat de trein vertrekt).


De focus in dit plaatje ligt bij dit plaatje op het afscheid van Max en Eva. Zij zijn dus redelijk ver uitgewerkt. Maar de trein, en zeker de passagiers in de trein zijn met een paar ruwe lijnen neergezet, erop vertrouwende dat dit wel voldoende is om de tekening in potlood uit te kunnen werken.


Dat zou ik mij bij het tekenen van 'Moordkunsten' niet in mijn hoofd hebben gehaald. En als ik bijvoorbeeld de schetsen van de treinscène in dat verhaal erbij pak (klik hier om een paar schetsen te bekijken), dan zijn die aanzienlijk verder uitgewerkt.


De ruwe schets was voldoende om de passagiers op de definitieve tekening uit te werken. En door een extra uitgewerkt schetsje uit te sparen een beetje tijd gewonnen. Toch vond ik het nog niet helemaal goed; de mensen zijn hier in verhouding tot Max en Eva net iets te groot getekend...


...dus dit stukje even ingescand, iets verkleind, uitgegumd op de tekening en opnieuw in potlood overgetrokken. Maar... nog steeds tijdswinst!


Ook in de potloodfase ga ik er meer op vertrouwen dat ik tijdens het inkten de juiste lijn wel weet te vinden. De linkervoet (rechts voor de kijker) heeft een behoorlijk platvoet gehalte en dat past natuurlijk niet bij Eva.


Op de schets was deze voet trouwens ook niet echt elegant, maar de potloodversie was beslist een verslechtering ten opzichte van de schets.


Gelukkig zag ik in de platvoet de juiste lijnen voor een meer elegante variant en in inkt wist ik ze nog te treffen ook.



In de geïnkte tekening (na het weggummen van de overbodige potloodlijnen natuurlijk) heeft Eva dus de voet die bij haar past.


Dan nog even over de trein, want daar zat de grootste tijdswinst in bij deze tekening. Natuurlijk bestaan de rijtuigen vooral uit verticale en horizontale lijnen en die stonden ook al wel in de schets omdat die lijnen de houvast voor de compositie zijn. Maar de wielen en de verbinding tussen de rijtuigen waren op de eerste schets nog erg rudimentair weergegeven. De uitwerking in potlood heb ik rechtstreeks gedaan op de definitieve tekening, waardoor ik één of twee extra schetsjes overgeslagen heb. Een overwinning op mijzelf!

zaterdag 8 december 2012

359. Fijn!


Altijd fijn: de kerst-/nieuwjaarskaarten zijn binnen, op tijd én goed gedrukt! Elk jaar weer een pak van mijn hart. Nu volgende week alleen nog samen met Frank de kaarten schrijven, adresseren en posten.

zondag 2 december 2012

358. Rennes in kleur

Een strip is natuurlijk pas af als het gepubliceerd is (en zelfs dan kan er voor de albumuitgave nog wel eens iets aangepast worden, maar dat terzijde).
De voltooiing komt voor de tekenaar een beetje in zicht als de eerste pagina's in kleur terug komen. Dat zijn heerlijke momenten, want dan pas kun je datgene wat allang in je hoofd zat feitelijk in z'n volle glorie aanschouwen. En dat is even genieten tussen alle hectiek door.


Voor 'De Orde van de Blauwe Steen' zijn de eerste pagina's inmiddels ingekleurd. Hierboven een kleine preview van de inkleuring voor pagina 3, in de vorm van het plaatje nabij Rennes in Bretagne waarvan ik eerder al de geschetste en geïnkte versie heb laten zien.


Ik houd van het ambachtelijke proces van strips maken: elke fase voegt iets extra's toe, op weg naar het eindproduct. Met de synopsis bepaal je de grote lijnen van het verhaal, met het scenario krijgt het verhaal z'n vorm en ontstaan de scènes (voor het nieuwe verhaal zijn deze eerste stappen overigens vooral het werk Frank, maar het meelezen en meedenken is ook ontzettend leuk om te doen), met het maken van de pagina indeling bepaal je hoe het verhaal in beeld gebracht wordt, de schetsen vormen de definitieve plaatjes en de potloodtekening, de inkt en de inkleuring maken het af qua duidelijkheid van de beelden, de leesbaarheid en sfeer.


Welke deel van het proces ik het leukste vind? Geen van allen, of eigenlijk allemaal even veel. Juist de afwisseling houdt het maken van strips zo interessant. Ik zou niet één van de fasen willen missen, en de afwisseling maakt dat ik het volhoud.


Maar een feit blijft dat het kicken is als (een deel van) een stripverhaal volledig is afgewerkt! En dan? Gewoon verder met iets nieuws, want ik wil het proces voor geen goud missen!

donderdag 22 november 2012

357. Het weer


Het Max Miller verhaal 'De Orde van de Blauwe Steen' speelt zich af in juli/augustus, vlak nadat Max (samen met Eva) in 'Moordkunsten' op vakantie naar Bretagne is gegaan.
Ondanks de zomer spelen Frank en ik in dit verhaal lekker met weersomstandigheden, soms noodzakelijk voor de plot, en soms gewoon alleen maar voor de sfeer.


Zo barst er op de openingsplaat een hevig noodweer los. Niet voor niets, want de gevolgen van dit noodweer zetten belangrijke gebeurtenissen voor het verhaal in gang. De plot dicteert hier dus het weer.


De volgende ochtend vinden we Max en Eva terug, nog steeds op vakantie in Bretagne (specifieker: St. Malo). Bij een zeilvakantie hoort mooi weer en dat is het dan ook: stralend vakantieweer. Het weer staat overigens in schril contrast met de gebeurtenissen...


Om een noodzakelijke auto achtervolging interessanter te maken (lekker tekenen, al dat opspattende water) regent het de ochtend daarop alweer. Maar ja, Max en Eva zijn inmiddels dan ook weer terug in Nederland...


Maar als ze op de plaats van bestemming aankomen klaart het alweer het op en breekt de zon zowaar door. En Frank heeft daar grafisch vast niet heel erg bij stilgestaan, maar bij het tekenen en inkleuren van deze pagina's kunnen Jildou en ik mooi spelen met de glinstering van de regenplassen op de straat!

Overigens vind ik niet alleen plot en sfeer een reden om te variëren in de weersomstandigheden (al zijn die natuurlijk wel het belangrijkst). Deze variatie in weertypen houden het tekenen van een verhaal ook interessant. Want je zult maar 46 pagina's lang hetzelfde weertype moeten tekenen! En dan is niet alleen het weer, maar ook het regelmatig wisselen van decor en het variëren in dag, schemering en nacht belangrijk om het tekenen tijdens de hele productietijd spannend te houden.

Gelukkig heeft Frank flink afgewisseld in dag en nacht, weertypen en decors tijdens het schrijven van het scenario, dus ik verveel mij nog helemaal niet en teken met veel plezier door aan de volgende scènes van het nieuwe verhaal!

woensdag 14 november 2012

356. Cameo (2)

 
Gistermiddag is in Paradiso Amsterdam het 100ste nummer (!!) van Eppo gepresenteerd. En dat niet alleen, in dit nummer staan ook de cameo's centraal die eind september via Catawiki zijn geveild voor Kika (opbrengst maar liefst 18.683 Euro!!!!!).

Het hoogste bod op de cameo in de strip Max Miller (en dan in het bijzonder in het komende verhaal 'De Orde van de Blauwe Steen') werd gedaan door Geert Postma en dat is best wel bijzonder. Niet alleen is Geert een grote stripliefhebber, hij heeft zo rond 1991/1992 ook model gestaan voor de oerversie van Max Miller (in het eerste verhaaltje dat in Wartaal -het toenmalige verenigingsblad van het Stripschap- stond heette hij dan ook nog gewoon Geert). In de Max Miller cameo in Eppo zie je dus eigenlijk twee keer dezelfde persoon in één tekening terug!


Afgelopen maandag liet ik al de schets van een lege set zien, hierboven is de set gevuld met alle personages...
... die vervolgens geïnkt...


...en gekleurd is. Wil je deze volledige tekening geletterd en ingekleurd zien: als abonnee heb je de Eppo waarschijnlijk al thuis en vanaf morgen is dit 100ste nummer Eppo verkrijgbaar bij je lokale tijdschriftenzaak!

maandag 12 november 2012

355. Cameo (1)

Morgenmiddag wordt Eppo nr. 100 gepresenteerd in Paradiso Amsterdam. En in dat nummer ook alle cameo's die alweer weken geleden zijn geveild via Catawiki en waarvan de opbrengst bestemd is voor KiKa.


Ook de cameo in het Max Miller verhaal 'De Orde van de Blauwe Steen' wordt dus morgen gepresenteerd en is vanaf a.s. donderdag in Eppo 100 te lezen en te bekijken.
De gastrol wordt gespeeld in de scènes in bovenstaand kerkgebouw (maar heel vroeger was het iets heel anders, en dat is de reden waarom Max, Eva en Pjotr hier belanden...) in een dorpje dat zo'n 7 kilometer van de stad Groningen ligt.


Nou start het nieuwe Max Miller verhaal komende donderdag niet alvast in Eppo. Dus hebben Frank en ik een list bedacht door de cameo aan te kondigen op de 'filmset' van Max Miller 2. En daarmee is deze speciale cameo tekening niet alleen een aankondiging van de cameo die de hoogste bieder volgend jaar in het verhaal gaat spelen, maar tegelijkertijd ook een soort eerste aankondiging voor het volgende Max Miller verhaal geworden!
Natuurlijk laat ik hier nu niet al de complete tekening zien. Maar zoals je kunt zien staat de set helemaal klaar voor alle personages die de tekening vanaf morgen gaan vullen. Later deze week op deze blog meer over de Max Miller Cameo in Eppo!

woensdag 31 oktober 2012

354. Herkenning


Max, Eva en Pjotr zijn op weg naar de volgende locatie van het verhaal in de oude Volkswagen T1 bus van Pjotr. 
Iemand die bekend is met Stad en Ommelanden (hiermee bedoelen Groningers de stad Groningen en de rest van de provincie) herkent op bovenstaand plaatje (dat overigens in de strip niet wordt gebruikt) een Groninger stadsmarkering en weet dus in ieder geval a; in welke richting ons drietal rijdt.


En als je eenmaal weet waar de stadsmarkering staat kom je er ook wel achter waar dit benzinestation gelegen is...


Namelijk schuin tegenover de weg links op bovenstaand plaatje...


...waaraan dit huis staat. De boerderij op de achtergrond staat er trouwens in het echt ook. En die werkelijk bestaande bocht in de weg is niet voor niets uitgekozen door Frank, want die is uitermate noodzakelijk voor het verloop van deze scène.


Mocht je op basis van bovenstaande (regenachtige) decors denken dat het alleen maar een kalm ritje over het Groninger platteland naar de volgende locatie is, dan kom je bedrogen uit. Vanaf nu komt het verhaal in een stroomversnelling, neemt Max het stuur over van Pjotr om een wel heel dringende reden en vallen we zomaar ineens in een korte, maar onvervalste actiescène!

donderdag 18 oktober 2012

353. Buiten!!!


Eindelijk hebben Max, Eva en Pjotr alles besproken wat er besproken moest worden. Meer nog zelfs, ze hebben een plan! Maar wat doe je als je bijna de hele nacht niet hebt geslapen...?


Wakker worden met koffie natuurlijk! En dan: naar buiten!!!!


Dat geeft mij eindelijk weer de kans om lekker buitendecors en auto's te tekenen. Hierboven rijden Max, Eva en Pjotr in de Volkswagen T1 bus van Pjotr via de Pleiadenlaan in Groningen naar het decor dat ik in de vorige post over de cameo-tekening voor Eppo liet zien. En ze zijn niet de enigen, want bij het tankstation hebben de inzittenden van de Dodge Ram veel belangstelling voor ons drietal...

woensdag 10 oktober 2012

352. Buiten?


Denk je eindelijk weer eens buiten scènes te kunnen gaan tekenen, na pagina's lang in het huisje van Pjotr te hebben vertoefd, komt de cameo actie van Eppo en Catawiki er tussendoor. En laten nou de scènes waarin de winnaar van de Max Miller cameo een gastrol speelt gewoon weer binnen zijn! De frisse buitenlucht moet dus nog maar even wachten.


Toch is er gelukkig duidelijk wel een verschil in schaalgrootte tussen de woonkamer van Pjotr en het interieur voor de cameo. Zo'n enorme ruimte vraagt om een totaal andere aanpak dan een woonkamer en levert, zowel op de tekening voor Eppo 100 als op de uiteindelijke strippagina's, dan ook heel ander beeld op en dat werkt door de afwisseling ook best wel verfrissend. Het is dus eigenlijk niet zo erg dat deze plaat er nog even tussendoor komt. Maar toch heb ik echt veel zin om weer 'naar buiten' te gaan...

zaterdag 29 september 2012

351. Onderzoek

 

Wat ga je doen als je het achtergrondverhaal bij 'De Blauwe Steen' hebt gehoord, maar nog totaal niet weet waar je die steen moet zoeken? Op onderzoek uitgaan natuurlijk!


Moest je vroeger op pad naar archieven, bibliotheken en bij deskundigen e.d. langs, tegenwoordig kun je een eerste oriëntatie prima vanaf je beeldscherm doen. En dat doen Max, Eva en Pjotr dan ook.


Voor een tekenaar zijn dit best moeilijke pagina's, want het enige dat in beeld komt zijn kijkende en pratende mensen, aangevuld met een blik op brieven, objecten en vooral beeldschermen. En daar spat de actie nou niet bepaald vanaf...
Het enige wat je dan kunt doen is het verhaal (qua beeldregie en sfeer) zo goed mogelijk proberen in beeld te brengen en, als de kans zich voordoet, een extra (voor het verhaal meestal overbodige) actie toevoegen zodat er wat beweging op de pagina is. Voorbeelden hiervan zijn:


personages expressief laten bewegen door ze bijvoorbeeld op te laten staan...


...tijdens het praten een object op te laten pakken...


...of ze dynamisch een stoel aan te laten schuiven.


Gelukkig zijn deze scènes inmiddels afgerond en belandt het verhaal in een nieuwe fase. Na 36 plaatjes met als decor het huis van Pjotr getekend te hebben (weliswaar met een uitstapje van twee pagina's naar het verleden) mag ik nu eindelijk weer lekker buiten gaan spelen. En daar ben ik wel aan toe!

donderdag 20 september 2012

350. Win een gastrol!


Ja, je leest en ziet het goed: je kunt een gastrol winnen in het nieuwe Max Miller verhaal 'De Orde van de Blauwe Steen'!
Ter gelegenheid van het 100ste nummer van Eppo Stripblad wordt een speciale veiling georganiseerd waarin je een gastrol kunt winnen in één van de Eppo strips. En het is niet zomaar een veiling, de hele opbrengst is voor een goed doel en gaat naar de Stichting Kinderen Kankervrij, beter bekend als KiKa.



Nou is in Eppo 23 de voorpublicatie van het nieuwe Max Miller verhaal nog niet gestart. Maar daar hebben we een oplossing voor gevonden: speciaal voor deze Eppo maken Frank en ik alvast een grote plaat uit het nieuwe verhaal (met een twist, maar wat dat is blijft nog even een verrassing) waarin jij een gastrol kunt spelen. En als slagroom op de taart zul je later, als het verhaal in Eppo wordt voorgepubliceerd, je volledige gastrol kunnen lezen!

De veiling wordt gehouden op de site van Catawiki. Van 21 (vanaf 12.00 uur) t/m 27 september (20.00 uur) kun je een bod doen op een gastrol in de strip van je keuze, en natuurlijk hopen Frank en ik dat je zult bieden op een cameo in 'De Orde van de Blauwe Steen'. Voor het doen van een bod op een cameo in Max Miller: klik HIER
Maar natuurlijk geven we je ook graag de kans op één van de andere gastrollen te bieden. De volledige lijst met cameo's is HIER te vinden.
En mocht je niet willen bieden op een rol, maar KiKa wel een warm hart toedragen, dan kun je KiKa ook direct steunen via de speciale knop op de veilingsite.

Veel succes met bieden en wie weet speel jij straks een rol in het volgende Max Miller verhaal!!!

zondag 16 september 2012

349. De Blauwe Steen


Al die beelden uit het verleden die ik de afgelopen weken liet zien zijn natuurlijk niet voor niets getekend. Frank en ik schreven al dat de gebeurtenissen in het heden wortelen in het verleden. En op basis van de titel van het nieuwe verhaal moge het duidelijk zijn dat een blauwe steen hierin een belangrijke rol speelt.


De pagina's met historie vertellen dan ook vooral het verhaal van de Blauwe Steen, die in de vroege middeleeuwen door een groepje (nep-)paters voor hun eigen gewin wordt gebruikt.
Met deze Blauwe Steen stappen Frank en ik eigenlijk in een mooie traditie die onder andere ook door beroemde filmmakers als Alfred Hitchcock en George Lucas wordt toegepast, namelijk die van de MacGuffin, een object dat de belangrijkste 'drive' van het  verhaal is en dat door iedereen wordt gezocht.


Toch zien we op de beelden uit het verleden de Blauwe Steen regelmatig opduiken, dus van een zoektocht naar de steen is dan nog absoluut geen sprake.


Maar dat verandert in 1577, want de steen wordt gestolen...


...en wordt daarmee een object dat door een aantal invloedrijke mannen eeuwenlang wordt gezocht, tot op de dag van vandaag.


En dan vinden ze een spoor dat mogelijk leidt naar de verblijfplaats van de Blauwe Steen. Maar ze zijn niet de enigen...