maandag 17 december 2012

360. Vertrouwen

Veel mensen denken dat ik mijn tekeningen al in de schetsfase heel gedetailleerd uitwerk. En dat klopt inderdaad: ik heb de neiging om alle tekeningen tot in detail voor te bereiden. Maar toch krijg ik er steeds meer vertrouwen in dat het uitwerken van de definitieve tekening mij (zo nu) en dan ook wel lukt zonder al te gedetailleerde voorbereidende schetsen. En het leuke daarvan is dat het tekenen daarmee steeds meer een organisch proces wordt in plaats van een heel technisch gebeuren!

Onderstaand plaatje is daar een mooi voorbeeld van, want zowel bij het uitwerken van het totale plaatje als een aantal details heb ik mij een aantal keren verlaten op een latere fase in het productieproces.


Het definitieve plaatje is helder en strak getekend en is redelijk simpel van opzet: een kussende Max en Eva, een trein op de achtergrond en wat passagiers voor het raam als sfeerverhoger (en om te laten zien dat Eva instapt -niet uitstapt- en dat het niet al te lang meer duurt voordat de trein vertrekt).


De focus in dit plaatje ligt bij dit plaatje op het afscheid van Max en Eva. Zij zijn dus redelijk ver uitgewerkt. Maar de trein, en zeker de passagiers in de trein zijn met een paar ruwe lijnen neergezet, erop vertrouwende dat dit wel voldoende is om de tekening in potlood uit te kunnen werken.


Dat zou ik mij bij het tekenen van 'Moordkunsten' niet in mijn hoofd hebben gehaald. En als ik bijvoorbeeld de schetsen van de treinscène in dat verhaal erbij pak (klik hier om een paar schetsen te bekijken), dan zijn die aanzienlijk verder uitgewerkt.


De ruwe schets was voldoende om de passagiers op de definitieve tekening uit te werken. En door een extra uitgewerkt schetsje uit te sparen een beetje tijd gewonnen. Toch vond ik het nog niet helemaal goed; de mensen zijn hier in verhouding tot Max en Eva net iets te groot getekend...


...dus dit stukje even ingescand, iets verkleind, uitgegumd op de tekening en opnieuw in potlood overgetrokken. Maar... nog steeds tijdswinst!


Ook in de potloodfase ga ik er meer op vertrouwen dat ik tijdens het inkten de juiste lijn wel weet te vinden. De linkervoet (rechts voor de kijker) heeft een behoorlijk platvoet gehalte en dat past natuurlijk niet bij Eva.


Op de schets was deze voet trouwens ook niet echt elegant, maar de potloodversie was beslist een verslechtering ten opzichte van de schets.


Gelukkig zag ik in de platvoet de juiste lijnen voor een meer elegante variant en in inkt wist ik ze nog te treffen ook.



In de geïnkte tekening (na het weggummen van de overbodige potloodlijnen natuurlijk) heeft Eva dus de voet die bij haar past.


Dan nog even over de trein, want daar zat de grootste tijdswinst in bij deze tekening. Natuurlijk bestaan de rijtuigen vooral uit verticale en horizontale lijnen en die stonden ook al wel in de schets omdat die lijnen de houvast voor de compositie zijn. Maar de wielen en de verbinding tussen de rijtuigen waren op de eerste schets nog erg rudimentair weergegeven. De uitwerking in potlood heb ik rechtstreeks gedaan op de definitieve tekening, waardoor ik één of twee extra schetsjes overgeslagen heb. Een overwinning op mijzelf!

Geen opmerkingen: