
Morgen 28 augustus is er een stripbeurs in Groningen. Tijdens festiviteiten rondom Gronings ontzet (of Bommen Berend) staan op de Hoge der Aa 50 kramen met strips en aanverwante zaken.Op deze beurs zal ik ook aanwezig zijn om voor wie dat wil een tekeningetje te maken. Ik zal wederom (voor wie 'm nog niet heeft) de Max Miller anischtkaart bij mij hebben, die gratis en voor niets persoonlijk bij mij af te halen is.Als alles goed gaat (de productie gaat niet op rolletjes deze keer) zal ik morgen ook een speciaal voor deze beurs getekende prent bij mij hebben. Deze full color prent, waarvan hierboven het schetsontwerp, verschijnt in een oplage van 100 genummerde en gesigneerde exemplaren en zal 7,50 Euro gaan kosten (exclusief verzendkosten). Voor wie niet naar Groningen kan komen is deze prent ook bij mij te bestellen door even een mailtje te sturen. Na de beurs neem ik dan contact op over de betaling en verzending.Hopelijk tot ziens morgen in Groningen!
Ik hou van het tekenen van uitgebreide decors. En als ik dat kan combineren met een omgeving die ik goed ken, is dat mooi meegenomen.
Op pagina 3 van Spelbederf kijkt Max op een fietsbrug verbaasd om zich heen omdat Eva zomaar ineens verdwenen is. De aandachtige lezer heeft natuurlijk op het laatste plaatje van de eerste strook Eva in het trappenhuis van een flatgebouw naar boven zien rennen, maar Max keek op dat moment juist speurend de andere kant op.
Deze fietsbrug is terug te vinden in Groningen. Het is de Trompbrug die de Trompstraat verbindt met, je raadt het wellicht al, de Trompsingel. Ik hou erg van water en scheepvaart (vandaar dat ik begin dit jaar Max al surfend en zeilend heb getekend voor respectievelijk het beursboekje van Breda en een ansichtkaart in eigen beheer), en omdat ik zelf regelmatig voor de geopende Trompbrug naar de door de brug varende boten sta te kijken, vond ik het erg leuk om juist dit decor te gebruiken in een strip.
Overigens staat ook het eerder genoemde flatgebouw vlak voor de brug, maar daar waar ik de brug en de overkant zo goed als ongewijzigd heb gebruikt, is het flatgebouw hier en daar toch weer aangepast aan de wensen van het script.
Zo'n brug heeft trouwens wel erg veel lijntjes, en zeker voor een inkleurder is dit een tour de force. Ik moest haar dan ook verzekeren dat de volgende pagina's minder vlakjes zouden bevatten!
Niet alle plaatjes komen zo moeizaam tot stand als het laatste plaatje op de tweede strook van pagina 2 en lukt het opzetten van een tekening gewoon in één keer. Het eerste plaatje van pagina 3 had ik binnen de kortste keren geschetst en was precies zoals ik het mij voor had gesteld.
En dan is het gewoon een kwestie van lekker uittekenen van het plaatje op karton. Op dat soort momenten geniet ik enorm!!
Ik streef bij het schrijven en tekenen van mijn strips altijd een zo hoog mogelijke kwaliteit na. Maar deadlines vragen om een bepaalde productie, dus is enig tempo toch wel gewenst. Eindeloos blijven prutsen aan een plaatje kan dus niet. En soms wil ik dan gewoon te snel.
Bij plaatje 6 van pagina 2 had ik een aardig decor getekend en ik dacht dat de handeling daarin goed geplaatst kon worden. Niet dus! Wat er dan fout was? Ten eerste loopt Eva een beetje zijdelings langs de lezer, waardoor je je als lezer slechts nog toeschouwer waant en niet midden in het verhaal staat. Ten tweede moet Max, ondanks dat hij op de achtergrond staat, duidelijk zichtbaar zijn, en ook dat is niet het geval; hij is zelfs weggemoffeld tussen muurtje en lantaarnpaal. En dit alles zag ik eigenlijk pas echt nadat ik het plaatje in potlood al bijna helemaal had uitgewerkt. Zonde van de tijd, maar dit plaatje moest toch echt hertekend worden.
Gelukkig kon ik het grootste deel van het decor, met enige aanpassingen in het perspectief, opnieuw gebruiken en hoefde ik het niet helemaal uit te gummen. De personages moesten wel opnieuw getekend en gepositioneerd worden. Direct ook maar de houding van Eva aangepast, waardoor ze niet meer in volle vaart rent, maar juist vaart maakt nadat ze iets van haar slachtoffer gestolen heeft.
Nu rent Eva recht op de lezer af en heeft Max z'n eigen ruimte op een centrale plek in het plaatje.
Vervolgens de nieuwe opzet in potlood verder uitgewerkt op de uiteindelijke pagina.
In dit geval is het hertekenen, en dus de extra tijd die ik daarmee kwijt ben, beslist de moeite waard omdat het plaatje het verhaal nu veel beter vertelt.
Eindelijk staat dan mijn eerste Max Miller strip in de Eppo! Na een periode van heel hard werken kan iedereen het lezen, en eigenlijk is dat best wel spannend...
De start van het verhaal heeft een flink aantal revisies ondergaan (overigens net als het hele verhaal; het enige wat bleef was het basisidee).
Oorspronkelijk zou het verhaal starten in een drukke winkelstraat, waarbij Eva, deel uitmakend van een straatorkestje, ineens de man met het bruine jasje neerschiet.
Tijdens een etentje met vrienden in het Toscaanse restaurant Boccaccio in de Steentilstraat in Groningen zag ik ineens de mogelijkheden voor dit decor, en daarom heb ik de de start van het verhaal naar dit restaurant verplaatst.
Hierboven een van de eerste kladjes voor de openingsplaat (op lijntjespapier van een gewoon schrijfblok).
Bij het maken van zulke grote (en complexe) overzichtstekeningen doorloop ik tijdens het tekenproces grofweg altijd dezelfde (arbeidsintensieve) stadia.
Zijn de eerste 'duimnagels' vooral bedoeld om grafisch richting te geven aan de tekening, daarna moet de tekening ook echt worden opgezet. Om de verhoudingen van de ruimte en acteurs onder controle te krijgen, begin ik heel vaak met een schetsje op klein formaat. Dit schetsje is een precieser uitgewerkte versie van het eerdere kladje, waarbij ik probeer de verhoudingen van het decor vast te leggen en de acteurs al ruwweg te plannen in het decor en ten opzichte van elkaar.
Als ik een schetsversie in het klein heb die voor mijn gevoel de goede richting voor de uiteindelijke tekening geeft, scan ik dit schetsje en vergroot deze tot het uiteindelijke formaat van de tekening (in dit geval 25,8 x 33,5 cm). Met een print op groot formaat van dit schetsje werk ik vervolgens op de lichtbak het decor behoorlijk gedetailleerd uit. Overigens werk ik kleine delen van het decor vaak pas uit als ik de 'acteurs' erin plaats, zoals verderop te zien is. Het tekenen van het decor is trouwens niet alleen maar een decor tekenen. Omdat op de ruwe schets uit de vorige fase de acteurs ook al ruw aangegeven zijn, plan ik in deze fase ook al behoorlijk de definitieve positie van alle personages, zodat er straks een evenwichtige tekening ontstaat die samen met de andere plaatjes op de pagina een deel van het verhaal vertelt.
Als het decor geschetst is, maak ik op losse vellen schetsen van de acteurs op de voorgrond. Deze losse schetsen monteer ik bij dit soort complexe tekening vaak digitaal in de decortekening, zodat ik al tijdens de schetsfase een goed beeld krijg van de definitieve tekening.
Vervolgens schets ik ook de personages op de achtergrond, in dit geval inclusief de tafels en stoelen. Het merendeel van de personages schets ik in één keer op hetzelfde vel. Tijdens de digitale montage corrigeer ik e.e.a. (bijvoorbeeld de stand van benen of handen) als dat nodig is.
Als ik tevreden ben over de digitale montage van de tekening print ik deze uit. Op de lichtbak maak ik dan op tekenkarton de definitieve potloodtekening, die ik vervolgens inkt. In deze fase wordt hier en daar nog wel wat veranderd ten opzichte van de schets, maar toch is deze fase vooral het netjes uitwerken van de eerder schetsen.
Als de pagina geïnkt is, kan er worden inkleurd. Alhoewel ik zelf regelmatig zelf tekeningen (digitaal) inkleur, had ik nu onvoldoende tijd om dit zelf te doen. Gelukkig wilde mijn zus Jildou dit voor haar rekening nemen. Om haar een idee te geven van de gewenste kleurstelling maakte ik, vooral van de eerste pagina's uitgebreid, in Photoshop een kleurvoorbeeld. Het kleurvoorbeeld voor de openingsplaat is behoorlijk uitgewerkt. Latere kleurvoorbeelden zijn veel minder gedetailleerd.
Het inkleuren is in eerste instantie vooral een kwestie van (in mijn geval heel veel) vlakjes vullen...
... waarna er verschillende kleurnuances (schaduwwerking, verlooptinten) aan toegevoegd kunnen worden.