133. Wensen

Dat 2009 maar een goed stripjaar mag worden. Tot in het nieuwe jaar!

132. Kiezen

Tussen de bedrijven (lees: ander tekenwerk) door teken ik aan de jaarlijkse nieuwjaarskaart. Nou is het maken van een (strip)tekening altijd een kwestie van keuzes maken, maar soms is dat moeilijker dan anders.

Hier twee versies van dezelfde tekening. Ik ga niet verklappen welke ik uiteindelijk heb gekozen, maar de keuze heeft specifiek met de auto te maken.

En als striptekenaar kies je dan in principe niet voor de mooiste details, maar voor de compositie die het beste het idee (of het verhaal) vertelt.
Omdat ik dus nu niet ga vertellen wat ik als uitgewerkte tekening op mijn tekentafel heb liggen, is het voor u als kijker wellicht een leuke uitdaging om eens op mijn stoel te gaan zitten en te bedenken welke keuze ik gemaakt heb en waarom. Laat het me weten; ik ben benieuwd!

131. Stapje terug

Even een stapje terug naar pagina 13, naar het pand aan de Violenlaan 35. Max blust hier een brand en redt tegelijkertijd het leven van de bewoner, die overigens wel per ambulance naar het ziekenhuis wordt afgevoerd en daar het grootste deel van 'Moordkunsten' in coma zal liggen.

Naast deze tekening werk ik op dit moment heel hard aan een aantal andere projecten dan 'Moorkunsten', waaronder de illustraties voor een proefschrift dat medio volgend jaar het licht moet zien.

Als oplettende kijker heeft u trouwens natuurlijk al lang gezien dat bovenstaande tekening geen zomerprent is, zoals het seizoen waarin 'Moordkunsten' zich afspeelt. U mag zelf invullen waar deze schets voor bedoeld is...

130. Donjon (2)

De illustratie met de Donjon als decor is klaar! De tekening heeft als thema 'Mediawijs' en laat zowel de mogelijkheden en kansen als de gevaren van nieuwe media zien.

Voor de liefhebber van deelproducten hieronder nog de (enigszins geïnkte) potloodtekening.

129. Donjon

Nee, dit is niet een gewijzigde versie van het landhuis in Cornwall zoals geïntroduceerd op pagina 30 van Moordkunsten!

De afgelopen week stond gewoon in het teken van een tweetal andere tekenklussen waar ik mee bezig ben.
Bovenstaande Donjon is het decor voor één van die opdrachten en er zal veel activiteit op te zien zijn (en niet alleen middeleeuwse bedrijvigheid). De burcht is vooral bedoeld als metafoor voor veiligheid, maar daarvoor moet nog van alles worden getekend. Vooralsnog hier alleen het decor; de volledig uitgewerkte en ingekleurde tekening zal ik t.z.t. op deze blog en mijn digitaal portfolio publiceren.

128. De rest

Zoals gezegd is elke nieuwe pagina weer een gevecht tegen het witte vlak. Maar na het opzetten van één of twee kernplaatjes wil het vaak wel weer.

Zo ook met pagina 31: hierboven de ruwe opzet voor de pagina, met vrijwel alle plaatjes ingevuld. Natuurlijk verandert er tijdens het tekenen nog wel het één en ander, maar grofweg heb ik de pagina wel 'gevangen'. Nu is het vooral weer een kwestie van hard doortekenen om de plaatjes hun definitieve vorm te geven.

Overigens twijfel ik op dit moment wel of ik het exterieur van kernplaatje 5 niet zal vervangen door een interieur. Maar dat komt later wel...

127. Nieuw

Bij elke nieuwe pagina moet ik altijd even weer opstarten; ik weet dan even niet hoe te beginnen. Dus elke keer moet ik iets verzinnen om uit deze impasse te komen. Meestal doe ik dat door een kernplaatje te kiezen en deze als eerste te gaan opzetten. Meestal vloeien de andere plaatjes daarna wel min of meer 'vanzelf' uit mijn potlood.

Bij pagina 31 lijkt de oplossing voor dit terugkerend dillemma te liggen in de 2 centrale plaatjes van strook 1 en 2:

een exterieur....

...en een interieur van het grote landhuis.

Nu maar hopen dat de rest van de plaatjes 'vanzelf' gaan...

126. Toekomst

Ergens op pagina 29 krijgt Max visoenen over zijn (nabije) toekomst: eentje positief en eentje negatief.

Alhoewel ik voor het positieve toekomstbeeld in eerste instantie een beeld voor ogen had van Max in een luxe resort, werd ik al gauw verleid door een meer actierijk beeld van Max zeilend op een catamaran. Dat plaatje was dan ook snel getekend.

Meer moeite had ik met het negatieve visoen. Ik had het beeld van Max op een vliegveld, op de vlucht voor de autoriteiten...

Voor dit beeld tekende ik verschillende varianten. En allemaal gaven ze niet het wanhopige beeld van een man op de vlucht. Het beeld bleef te clean, niet jachtig genoeg.

Het gewenste beeld vond ik pas toen ik het vliegveld idee losliet. In een nachtelijk achterafsteegje verstopt Max zich, met angstzweet op z'n voorhoofd, voor de hem achtervolgende politieagenten...

...en met de eerste schets als basis was daarna ook deze tekening snel gemaakt.

125. Te druk en dus even geen tijd

Al twee weken geen update! En ook deze week heb ik eigenlijk geen tijd voor een echte update; te druk met diverse teken- en schrijfprojecten. Maar als doekje voor het bloeden een aantal plaatjes van de laatste pagina's die ik tot nog toe niet heb laten zien.

Allereerst een aangepaste versie van plaatje 9 op pagina 28 die in een eerdere versie al op deze blog heeft gestaan...

...en het vervolg op dat plaatje op de volgende strook, dit keer met een volledig uitgewerkt totaal van het station.

Uiteindelijk weet Max echt te ontsnappen aan zijn achtervolgers...

...en keert terug op het kleine stationnetje waar het treinavontuur begon.

Tot slot nog een plaatje van een bijgebouw horende bij het landhuis op pagina 30.

Binnenkort weer een echte update in volgorde van het verhaal. Wordt vervolgd!

124. Landhuis (deel 2)

Een mooi huis alleen vertelt (dus) geen verhaal! Op de oorspronkelijke script pagina had ik een grote plaat gepland, waarop Max overdonderd is door het landhuis op de kliffen. Dat werkte dus niet. Omdat Max (en de Volvo waar hij in zit) slechts een klein vlekje op de grote tekening is, is de emotie die weergegeven moet worden (òòòh, wat een prachtig huis!) op de tekening alleen een stukje tekst en niet te zien in de gezichtsuitdrukking van de hoofdpersoon. Dat wilde ik dus anders.

Eerst ben ik toen een inzetplaatje met een close-up van Max gaan tekenen, waarop Max grafisch de emotie uitdrukt die in de tekstballon te lezen valt. En van het één kwam vervolgens het ander. Eigenlijk vond ik de overgang van Max in de bocht naar Max die uitstapt te abrupt. Ik tekende er dus een plaatje bij, waarbij Max richting de binnenplaats rijdt...

...en toen dat plaatje getekend was, vond ik nog beter om ook nog de binnenplaats te laten zien zodat de lezer weet waar Max uiteindelijk uit zijn auto stapt. Al met al laat ik nu met al deze plaatjes niet alleen de eerste emotie van Max zien als hij het landhuis ziet, maar geef ik ook nog eens een halve rondleiding over het terrein van het landhuis en bijgebouwen.

En doordat de lezer door deze 'rondleiding' voor en op de binnenplaats van het landhuis als het ware al een 'plattegrond' van het landhuis heeft gekregen, zal hij op de volgende pagina's (hopelijk) minder moeite hebben om Max op een bepaalde plek op het terrein te plaatsen. En dat geeft mij weer de gelegenheid om daar dan meer te focussen op de handeling (het verhaal), en hoef ik mij iets minder druk te maken met het zichtbaar en duidelijk maken van de plaats van handeling...

123. Landhuis (deel 1)

Geheel conform script rijdt Max, om bij de ontvanger van het koffertje met inhoud te komen, over een zandpad bij zee de bocht om en ziet een prachtig landhuis liggen. Ik heb dit landhuis ooit zelf gezien in Cornwall (tijdens een wandeltocht van Praa Sands naar Penzance) en wilde dit landhuis absoluut gebruiken voor een strip. Op dat moment had ik natuurlijk geen fototoestel bij mij, dus aan het begin van de avond snel terug naar het landhuis om foto's te maken. Helaas: bij het afdrukken van de foto's (het pre-digitale tijdperk) bleek het al te donker geweest te zijn. En nog maar even weer afreizen naar Cornwall zat er op dat moment niet in. Gelukkig had ik op de terugreis uit mijn hoofd al schetsen gemaakt van dit landhuis, dus helemaal onthand was ik niet.

Toen ik echt serieuze plannen kreeg om het landhuis in 'Moordkunsten' te gebruiken ben ik op internet gaan speuren naar foto's van dit landhuis, waarvan ik alleen enkele schetsen en een stapel onbruikbare foto's had. En jawel: een handjevol foto's, die echter bij lange na niet genoeg details lieten zien om het huis van alle kanten te kunnen tekenen (en voor het verhaal is dat wel nodig). Ik moest dus een andere oplossing bedenken (behalve dan opnieuw een reisje Cornwall boeken).


De oplossing vond ik in Google Earth. Omdat ik wel de exacte locatie van het landhuis wist, ben ik het landhuis op Google Earth op gaan zoeken. Vervolgens ben ik het enigszins in perspectief gaan draaien en voila: ik had tenminste een vloerplan van het huis en omgeving.


Vervolgens ben ik, met google earth als onderliggende laag, digitaal een vloerplan gaan tekenen van het huis (en heb deze tegelijkertijd aan zitten passen naar de eisen van de plot van het verhaal). Tezamen met de foto's van internet en mijn oorspronkelijke schetsen had ik nu genoeg beeldinformatie om te gaan tekenen.
De eerste versie van de overzichtstekening van het landhuis was duidelijk nog een zoektocht naar de uiteindelijke vorm van het huis. Deze versie is uitermate geschikt om te zien hoe het huis en omliggende gebouwen en terrein eruit ziet, maar is dermate in vogelvluchtperspectief geplaats, dat je als lezer geen enkele betrokkenheid hebt bij het decor. Dat krijg je alleen door er meer 'bovenop' te zitten.

Opnieuw dus, dit keer het perspectief wat lager gezet. Deze versie is al beter.

Het huis nog dichter bij de lezer halen was, gezien het gewenste totaaloverzicht van het huis, niet echt mogelijk. Wel heb ik nog iets ingezoomd op het huis, maar het grootste verschil (en het gewenste effect) werd verkregen door het huis in het kader van de tekening naar beneden te schuiven, waardoor het huis gevoelsmatig dichterbij komt. Het detailleren van de voorgrond maakt dit proces af.

En toch was ik nog niet tevreden, want het is alleen maar een mooi huis en een mooi huis alleen vertelt nog geen verhaal.... (wordt vervolgd)

122. Klant

Je zou het bijna vergeten door die lange achtervolging, maar Max heeft heeft gewoon een klus te klaren: een kostbaar object naar een klant brengen, vóór twee uur 's middags. Dus als hij 'by train' weer terug is bij zijn Volvo rijdt hij als een speer richting eindbestemming.

Nou is dit deel na alle spanning niet zo interessant. Max rijdt door het Engelse landschap en overpeinst de gevolgen van de achtervolging. En toch is deze strook voor het het huidige subplot (Max brengt object naar Cornwall) niet onbelangrijk; Max moet conform de opdracht van Bolle voor 14.00 uur het pakket afleveren...

... en volgens de tijdsaanduiding in de kaders is het bijna tijd! Eigenlijk onvoldoende tijd om überhaupt nog op tijd te kunnen zijn. De volgende spanningsboog 'Haalt Max het (of niet)' is in aantocht...

121. Een laatste blik

Op de eerste strook van pagina 29 een laatste blik op (een detail van) het grotere station. Gadegeslagen door Barney en Vittorio verlaat Max het station om met de volgende trein terug te keren naar zijn auto en Agnes (die zo haar eigen bezigheden heeft)...

120. Ondertussen...

Terwijl Max aan het einde van pagina 28 op het ene station uit alle macht probeert uit handen te blijven van zijn achtervolgers...

...zit Agnes ondertussen op het andere station ook niet stil. Maar waar is ze toch mee bezig? Zou ik dat nu verklappen, dan is een deel van de spanning van dit hoofdstuk weg. En dat wil ik niet op mijn geweten hebben! U zult het dus te zijner tijd moeten lezen in de 'echte' publicatie van 'Moordkunsten'...

119. Buiten!

Na een hele pagina krapbemeten treindecors tekenen op pagina 27, is er op pagina 28 gelukkig weer wat meer ruimte! Op de eerste en tweede strook zijn weliswaar 7 van de 8 plaatjes nog interieur, maar daarna is toch echt de frisse buitenlucht aan de beurt. En dat zet op pagina 28 en 29 nog even door, ondanks dat trein en stations nog steeds de setting bepalen.
Bovenstaand plaatje is de eerste aanzet tot buiten; een totaalshot buiten tussen de interieurs door.

118. Geluk

Wat heb je nodig als je na ettelijke ontsnappingspogingen opnieuw in het nauw wordt gedreven door je achtervolgers? Jawel, een beetje geluk!

In deze situatie verschijnt Max z'n geluk in de persoon van de conducteur van de trein. Deze conducteur wordt geïntroduceerd op pagina 27...

...om gelijk tegen de grond gemept te worden door een langstormende Barney.

Dit is echter 'Not British', dus de conducteur laat het er, als hij weer enigszins op zijn benen kan staan, niet bij zitten en zet de achtervolging in.

En als hij Barney en Vittorio dan eindelijk inhaalt en aanspreekt is deze korte afleiding genoeg voor Max om aan zijn achtervolgers te ontsnappen. Helaas wel zonder zijn zwarte koffertje...

117. Aanpassen

Zo, terug van een ruime week Bretagne! Lekker lezen, nieuwe indrukken en inspiratie opdoen, nadenken over nieuwe Max Miller verhalen en zelfs een beetje tekenen aan het huidige verhaal! Maar nu ik terug ben niks geen nieuwe verhalen meer: doorwerken aan 'Moordkunsten' !!

Ik blijf meestal net zolang sleutelen aan een pagina tot ik (bijna) helemaal tevreden ben. Soms echter verplicht ik mijzelf om, na het 'bevriezen' van een pagina, toch nog een keer terug te keren naar een pagina. In dit geval omdat Max op pagina 28 meer tijd moet krijgen om te ontsnappen aan zijn achtervolgers. In bovenstaande versie wordt weliswaar Vittorio tijdelijk uitgeschakeld, Barney mankeert niets en zou direct de achtervolging in kunnen zetten. En dat is nou net niet de bedoeling.

Bij het tekenen van het tweede plaatje van pagina 28 krabbelen zowel Vito als Barney op na de klappen die ze op pagina 27 hebben ontvangen. Maar dan moet Barney wel gevloerd worden op pagina 27. Terug dus naar deze pagina om dat voor elkaar te krijgen.

Niet alleen krijgt Barney hier nu een kaakstoot van Vito (die de rode koffer in zijn kruis gereden krijgt), de actie is nu ook veel beter getekend; dubbele winst dus. En ondanks dat dit soort hertekensessies veelal veel tijd kosten, is het vrijwel altijd de moeite waard...

116. Rode koffer (2)

Na een korte pauze markeert de rode koffer de hernieuwde kennismaking van Max met zijn achtervolgers.

Aan het begin van pagina 27 is Max er zeker van dat hij beide heren kwijt is, de lezer weet echter al beter.

Als ook Max erachter komt dat zijn achtervolgers zich in de trein bevinden, bedenkt hij een mogelijkheid tot ontsnappen. Maar of dat genoeg zal zijn? Op pagina 28 wordt het duidelijk!