Frank had dit linkje ook gekregen en besteedde er vanmorgen al een blogje aan op de Bob Evers Blog, maar ook hier is aandacht voor dit artikel op z'n plaats.
Dit artikel is niet alleen interessant vanwege het onderwerp, voor mij is dit artikel des te leuker omdat, naast klassiekers als Kuifje en Blake en Mortimer en Nederlandse klare lijn strips als Franka, January Jones / Bud Broadway / Geheim van de Tijd, Bob Evers en Hel, ook Max Miller wordt genoemd (en dat terwijl mijn strip nog helemaal niet in het Frans verschijnt). In dat rijtje namen genoemd worden vind ik een hele eer!
Eigenlijk is het wel gek om in een artikel samen met Hergé genoemd te worden (en niet alleen omdat het werk van Hergé van een heel ander niveau is dan dat van mijzelf).
Als kind las ik natuurlijk de avonturen van Kuifje (en in mindere mate Blake en Mortimer) wel, maar eigenlijk vond ik de strips in de Pep en later de Eppo veel leuker om te lezen en naar te kijken (en mij daar door te laten beïnvloeden). Daarnaast las ik vooral veel Dupuis strips die ik veel boeiender vond en die mij meer aanspraken door de enorme dynamiek van het tekenwerk.
Mijn waardering voor het werk van Hergé is eigenlijk pas van de laatste jaren door het lezen van een aantal boeken over zijn werk en het bestuderen van reproducties van zijn originele tekeningen. Sindsdien realiseer ik mij eigenlijk pas echt wat voor fenomenale tekenaar Hergé was en hoe hij in een paar simpele lijnen krachtige, sfeervolle en goed leesbare tekeningen kon maken.
En ik ben er inmiddels wel achter: eenvoud bedriegt, want het maken van een simpel ogende tekening, waarbij alle overbodige lijnen zijn weggewerkt, vraagt enorm veel vakmanschap en kost vaak de meeste tijd. Dus ondanks dat ik in een rijtje illustere voorgangers en huidige collega tekenaars wordt genoemd ligt er nog een hele uitdaging voor mij om dat hoge niveau enigszins te benaderen...
...te beginnen dan maar met het nieuwe Max Miller verhaal dat in Eppo nr. 18 van start gaat.