Het nieuwe Max Miller verhaal is geen historische strip. Hooguit gebruiken Frank en ik een historische context om ons verhaal aan op te hangen. De verhaalelementen zijn grotendeels verzonnen, maar... we gebruiken wel degelijk een aantal historische feiten en anekdotes in het verhaal. Gaandeweg het verhaal zullen we nog meer historische beelden tonen, maar om niets te verklappen houd ik het in deze blogpost bij de historische beelden op pagina 10 en 11.
Eerst maar eens de Blauwe Steen zelf, want daar draait het allemaal om in dit verhaal. De steen is een Aquamarijn.
Afgelopen weekend op het Stripfestival in Breda kreeg ik de opmerking dat de steen niet blauw, maar groen is. Dat is wellicht een discussiepunt bij voorwerpen die niet zuiver blauw of groen zijn, zoals bovenstaande steen. Het is echter wel een feit dat Aquamarijn wordt aangeduid als blauwe steen, en blauw (of blauw-groen) van kleur is.
In ons verhaal draait het om een onbewerkte Aquamarijn en zoals je ziet is die blauw-groen van kleur.
Maar eigenlijk gaat deze blogpost niet zozeer over een kleurdiscussie, maar over historische aspecten en daarover is wel iets meer te zeggen bij de eerste close-up van de Blauwe Steen: die wordt namelijk bewaard in een zogenaamde reliekhouder. In de vroege middeleeuwen meer een soort beurs of tasje (zoals op de close-up tekening)...
...later vaak een al dan niet rijk versierde kist. Bovenstaande kist is overigens gebaseerd op een bestaande reliekhouder, maar schijnbaar heb ik die afbeelding niet bewaard, want ik kan de foto niet terugvinden.
Dan de paters (die in de titel van het verhaal worden aangeduid met 'orde'). Ook hier heb ik naarstig gezocht naar geschikt beeld materiaal...
...dat ik deels vond in het Abdijmuseum van Aduard...
...maar ook foto's van (naar ik meen) het openluchtmuseum in Alphen aan de Rijn waren een uitstekende bron voor geschikte foto's.
En voor schrijvende monniken gebruikte ik dan weer getekende afbeeldingen.
Op deze pagina's ook veel beelden van middeleeuwse dorpjes. In die dorpen staan natuurlijk huisjes, zijn waterputten en worden ze natuurlijk ook bevolkt door mensen. Dat betekende flink wat speurwerk voordat ik middeleeuws aandoende tekeningen kon maken. Hieronder een kleine selectie uit het gebruikte fotomateriaal:
Natuurlijk is niet alles op de foto's specifiek middeleeuws, maar ik was er dan ook vooral op uit om de tekeningen een sfeer van de middeleeuwen mee te geven, en niet een altijd correct historische weergave (voor zover dat überhaupt al mogelijk is).
Specifieker werd het trouwens bij de branden op pagina 11:
Hiervoor gebruikte ik onder andere een schilderij Pieter Molijn uit 1620 over dorpsplunderingen tussen 1570 en 1600.
En ook de achterkant van een middeleeuwse boerderij kon ik goed gebruiken.
Voor een middeleeuws kasteel annex hoeve combineerde ik het kasteel van Tongelaar met en klapbrug (die ik toevallig zag de buurt van Veenhuizen), zodat er een meer versterkte veste met slotgracht ontstond.
Omdat het verhaal zich voor een flink deel specifiek in Groningen afspeelt, kon ook een shot van Groningen rond 1577 niet ontbreken.
Hiervoor gebruikte ik een aantal historische kaarten uit die tijd. Maar omdat Groningen op de verschillende kaarten op onderdelen Groningen verschillend weergeven worden, kon ik mij enige vrijheid veroorloven bij het beeld dat ik uiteindelijk tekende. En omdat ik specifiek de Martinitoren goed in beeld wilde hebben, ben ik ook maar zo vrij geweest om de kerk en toren iets meer naar de stadswallen toe te halen. De vrijheid van de tekenaar zullen we maar zeggen...
Tot slot nog even de eerste hoeder: hij vestigt zich uiteindelijk in de stad Groningen als zelfstandig kunstschilder en gaat wonen aan het Schuitendiep 42.
Laat dat huis in die tijd net nieuw gebouwd zijn. Toch nog een plaatje dat historisch (min of meer) correct is dus!
Wordt vervolgd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten