Max Miller en de Orde van de Blauwe Steen is van start gegaan in Eppo 18. Met een heel mooie cover, een prachtig voorwoord, een inleidend artikel en de eerste drie pagina's van ons nieuwe verhaal.
Het is nu bijna twee jaar geleden dat IJsbrand me vroeg of ik het scenario voor het tweede albumvullende Max Miller-verhaal voor mijn rekening wilde nemen. Een hele eer uiteraard, zeker omdat ik 'Spelbederf' en 'Moordkunsten' met veel plezier in de Eppo had gelezen.
Ik hoefde ook niet op nul te beginnen, want IJsbrand had al heel wat ideeën verzameld over het volgende verhaal van Max. Verhalen, legendes, historische feiten, locaties en vele andere plotelementen die een prima basis vormden voor een nieuw, spannend avonturenverhaal. Van daaruit hebben we nog heel wat over en weer gebrainstormd voor ik aan de eerste versie van de plot begon. Zo was er oorspronkelijk het idee om, aansluitend op Moordkunsten, het verhaal te openen met Max in het bestelbusje van Harry's Expresse op weg met een spoedbestelling. En de geadresseerde, ene Pjotr, zou Max dan in het nieuwe avontuur betrekken.
Maar dit nieuwe idee vroeg ook weer om een ander begin. Gelukkig bood 'Moordkunsten' nog meer aanknopingspunten. Max was immers aan het eind van het verhaal op zeilvakantie gegaan. Dus waarom zouden we het nieuwe verhaal dan niet daar beginnen? Max is met Eva op vakantie in Bretagne en Eva krijgt een indringend telefoontje van haar broer Pjotr. Waarna Max en Eva onverhoopt hun vakantie moeten afbreken en de terugreis naar Nederland moeten aanvangen.
En wonderlijk genoeg viel een en ander toen snel op zijn plek. Eva zou met de TGV naar huis reizen en dus zocht ik een mooie plek voor een zeilvakantie die niet al te ver van TGV-station Rennes vandaan zou zijn. Dat werd St-Malo. En laat IJsbrand nu het laatste plaatje van Moordkunsten deel gebaseerd hebben op St-Malo!
Met dit idee en al het andere materiaal dat we inmiddels verzameld hadden, begon ik aan het schrijven van de plot. In die fase ontstond ook het idee om het verhaal toch met een soort proloog te openen in plaats van meteen met Max en Eva op vakantie. Immers, als je via de telefoon hoort dat er twee familieleden verongelukt zijn, is dat al behoorlijk schokkend. Maar als je als lezer het bewuste ongeluk mee kunt maken, is dat nog veel indringender. Voordeel was ook dat het verhaal meteen met een actiescene zou beginnen. Zo kwamen we via de plot en de eerste versie van het scenario uiteindelijk op deze openingsscene voor De Orde van de Blauwe Steen:
PAGINA
1:
ZOON: Ik doe m’n best, pa!
2. Close-up van de vader en de zoon in de voorste auto. De vader kijkt gespannen achterom, de zoon gespannen over zijn stuur heen naar de weg voor hem.
3.
De auto van de vader en de zoon rijdt richting de brug over het kanaal. Vlak
voor hen slaat de bliksem in een boom. We zien dit vanaf de achterbank door de
voorruit van de auto. Bij de brug legt een binnenvaartschipper aan.
4. De boom valt over de weg heen, de auto met de vader en de zoon raakt van de weg en vliegt richting het water van het kanaal.
5. De auto raakt te water en zinkt met de voorkant naar beneden. Op de achtergrond remt de zwarte Dodge Ram voor de omgevallen boom.
GELUID
VAN DE PLONS: SPLASH!
MAN
ACHTERIN DODGE RAM (Vader van de Paters): De ongelukkigen!
En dat is dan ook de locatie geworden waar De Orde van de Blauwe Steen van start gaat. Om vervolgens via St.-Malo en Rennes weer terug te keren naar Groningen en nog vele andere locaties die Max, Eva en Pjotr de komende weken in Eppo gaan aandoen.
Wordt vervolgd...