De tweede aflevering van 'De Orde van de Blauwe Steen' in Eppo bevat eerst een tweetal grote sprongen, zowel in tijd als in locatie: van het afscheid van Max en Eva 's ochtends op het TGV station in Rennes...
...naar het Nieuwe Kerkhof in Groningen rond de klok van half zeven...
...en naar het station van Groningen om 20.14, waarna Eva zich naar de Noorderdwarsstraat laat vervoeren en ze gelijk midden in een groot avontuur terecht komt.
Die twee grote sprongen in plaats en tijd wilde ik duidelijk grafisch herkenbaar maken op pagina 4 en 5. Nou probeer ik de tegenover elkaar liggende pagina's (in album) een grafische eenheid te laten zijn, dus de opzet van beide pagina's (en alle volgende setjes van twee pagina's) deed ik tegelijkertijd. Dat werd in dit geval nog een hele puzzel...
De strip Max Miller wordt getekend in een stramien van drie 3 stroken per pagina. Bij deze scènes kwam ik daar niet mee goed uit, temeer niet omdat ik in ieder geval het station van Groningen als grote plaat wilde tekenen, om te markeren dat Eva in Groningen (en niet in een andere grote stad) aankomt, en dat het verhaal zich daar vanaf nu afspeelt.
Met drie stroken kwam ik qua ruimte of leesrichting en tempo voor alle shots samen niet uit. Ik begon te spelen met een stramien van vier stroken voor deze beide pagina's, waarbij het nog steeds een puzzel was om alle shots kwijt te kunnen, en om beide pagina's ten opzichte van elkaar in evenwicht te krijgen.
Het werd pas wat toen ik het idee van twee grote platen op dezelfde hoogte losliet. Het afscheid in Rennes krijgt nu de ruimte en aandacht die het nodig heeft, en de start van de scène met onze schurken bij de notaris in Groningen begint nu netjes op een nieuwe strook en voelt nu meer (ook door de verandering in kleur) als een nieuwe scène.
Om de beide pagina's toch in evenwicht met elkaar te laten zijn zorgde ik er met nauwkeurig meten voor dat de tegenover elkaar liggende stroken even hoog waren. Hieronder laat ik dat grafisch zien met behulp van de verticale rode lijnen dwars over de pagina's. De lijnen lopen weliswaar door de grote platen heen, maar het stramien en de gelijke hoogte van de stroken op beide pagina's zorgen voor een grafisch evenwicht.
Natuurlijk worden de sprongen in tijd en plaats niet alleen door de plaats en de hoogte van de stroken bepaald. De leesrichting door de beweging op de plaatjes/stroken versterkt wat met de pagina indeling is klaargezet.
Op de eerste strook van pagina 4 rijdt de trein van de lezer af, waardoor hier het einde van deze scène wordt gemarkeerd. Ook Max staat met de rug naar de lezer toe en zwaait op de koop toe Eva uit (1).
De plaatjes op de stroken daaronder worden juist met elkaar verbonden door de beweging van auto's en personages (waarbij op plaatje 5 de beweging weliswaar van links naar rechts is -en niet andersom zoals de rode pijl suggereert-, maar doordat de notaris omkijkt over z'n schouder wordt je als lezer toch naar de volgende strook geleid) (2, 3 en 4).
Ook de bewegingen op pagina 5 leiden de lezer over de pagina (5, 6, 7, 8 en 9).
Een grafisch extraatje hierbij is de verbinding tussen de onderste stroken van beide pagina's. Op de onderste strook van pagina 4 rijden onze gangsters met hoge snelheid weg (de notaris in wanhoop achterlatend), en op pagina 5 rent op dezelfde hoogte, in dezelfde richting en wederom met hoge snelheid dezelfde gangster richting Pjotr om het net bezorgde postpakket 'over te nemen'.
Moet je je als lezer van dit alles bewust zijn? Nee, en eigenlijk liever niet zelfs. Als het goed is lezen de pagina's vlot en zonder haperingen en dan is mijn doel als tekenaar geslaagd. De onderliggende structuur is belangrijk, maar moet eigenlijk niet opgemerkt worden tijdens het lezen. Hopelijk is dat hier gelukt... Ik hoor het graag van jullie!