vrijdag 10 januari 2014

416. De Orde van de Blauwe Steen: plotelementen


De eerste Eppo van 2014 ligt in de winkel. Met daarin de 10e aflevering van Max Miller en de Orde van de Blauwe Steen. De cliffhanger van deze aflevering is één van de sleutelscènes van het verhaal. We hadden deze scene al in de plotfase van het verhaal gepland.



Vanaf het moment dat Max de nieuwe aanwijzing in handen heeft, moest ik naar deze cliffhanger toeschrijven. Maar voordat Max de sprong kan wagen, moeten er nog heel wat obstakels overwonnen worden. Zo zit Eva nog altijd op de  derde trans, samen met één van de Paters die haar de waarheid vertelt over het ongeluk van haar vader en haar opa.


Tegelijkertijd geeft de Pater aan wat er volgens hem werkelijk gebeurd is tijdens de brand van 1577 in de Martinitoren. Zijn verhaal sluit aan bij wat Max al eerder dacht.


Intussen is Grimbergen met Pjotr op weg naar Aduard om de ring terug te halen, niet wetend dat Max die al in zijn bezit heeft. En tenslotte is de andere Pater op weg naar de kil om daar het raadsel rond de trotseerloodjes te ontcijferen. Allemaal obstakels waar Max tegenaan kan lopen tijdens zijn tocht naar de derde trans van de Martinitoren.


Als eerste moet Max zich voor Grimbergen en Pjotr verborgen. Hij verstopt zich onder de vlonders, vlakbij het deksel van het hijsgat. En dat is weer een belangrijk plotelement voor de cliffhanger van deze aflevering.


De Orde is overigens niet het enige obstakel. De route die Max volgt over de vlonders boven de gewelven eindigt logisch gezien bij een glazen raam op de plaats van de voormalige toegangsdeur tot de toren. Nu weten we wel dat vrijwel iedereen behalve Max al boven is of is geweest. Logisch dus dat Grimbergen of één van de Paters dat raam heeft ingegooid met een baksteen.


Nadat Max Eva heeft bevrijd en de Pater op de derde trans tijdelijk heeft uitgeschakeld, dacht ik dat Max de baksteen wel zou kunnen gebruiken om de andere Pater, na zijn terugkeer van de kil, te ontwapenen.


IJsbrand had daar echter een ander idee over. Twee pagina's eerder had hij namelijk al een vergeten hamer ergens op de vlonders boven de gewelven getekend. En aangezien de ontmoeting tussen Max, Eva en de bewuste Pater wel haast logisch daar ongeveer moest plaatsvinden, kon Max natuurlijk ook de hamer daarvoor gebruiken. En dat doet hij dan ook.


Behalve de hamer neemt Max ook een lang stuk touw mee dat in de buurt van het ingeslagen raam ligt. Iets dat hij bewust doet, omdat dit altijd handig kan zijn om een eventuele tegenstander vast te binden. Maar het is goed mogelijk dat het plan om, in geval van nood, via het hijsgat te ontsnappen, al half-half bij hem is opgekomen, toen hij zich onder de vlonders verborg.


We laten onze lezers nog even in het ongewisse over waar het touw werkelijk voor gaat dienen, zodat de verrassing in de slotscene van deze aflevering des te groter is. Hamer, touw en hijsgat spelen er stuk voor stuk een rol in.


PAGINA 30:

 1.  Max en Eva rennen in de richting van het gebroken raam, dat toegang geeft tot de toren. Van boven klinkt de stem van Pater 2

 PATER 2 (buiten beeld): ALARM! ALARM!
 MAX: Vlug, deze kant op!

2. Max pakt het touw en de steen als hij door het gebroken raam stapt.

 MAX: Dit kunnen we misschien nog gebruiken.

3. Max en Eva rennen de trap op naar de vlonders.

 MAX: Die andere vent zit waarschijnlijk op de kil. Als we vlug zijn, dan…


4. Max en Eva komen op de vlonders en schrikken als ze Pater 1, met de laptop bij zich, van de andere kant zien komen. Pater 1 houdt met zijn andere hand zijn pistool op Max en Eva gericht.

 MAX: Stik! Te laat!
 PATER 1: Staan blijven, jullie!



5. Max werpt de steen tegen de hand van Pater 1. Pater 1 laat van pijn het pistool los.

 MAX: Dacht het niet!
 PATER 1: AAARH!

6. Max knoopt het lange touw aan het touw van het hijswiel. Op de achtergrond wrijft Pater 1 vloekend over zijn pijnlijke hand. Zijn pistool is van de vlonders af naar beneden gevallen.

 PATER 1: Hel en verdoemenis!
 EVA (tegen Max): Wat doe je?
 MAX: Zul je wel zien…

7. Max en Eva dalen via het verlengde touw en het hijswiel af in het schip. Eva houdt Max stevig vast.

 MAX: Laten ze dit maar eens nadoen!


Zoals je ziet bestond pagina 30 oorspronkelijk uit slechts zeven plaatjes. Dit omdat ik IJsbrand de ruimte wilde geven voor de laatste plaat van deze pagina, waarop Max en Eva in het schip van de Martinikerk afdalen. Waarop IJsbrand het voorstel deed om met wat extra plaatjes en extra tekst de verschillende fases van het plan van Max in beeld te brengen. En dus werd deze scenariopagina met vier extra plaatjes uitgebreid, terwijl de vaart in de scene en de grote plaat hieronder behouden bleef. Dat dit ook kon, had ik overigens niet kunnen bedenken, toen ik deze scenariopagina in 7 plaatjes indeelde. Daarvoor heb je echt de visie van een tekenaar nodig.


En hoe dit allemaal gaat aflopen, lees je over twee weken in Eppo. En natuurlijk ook weer op deze blog. Wordt vervolgd...