Het zal iedereen inmiddels wel duidelijk zijn dat ik bij het tekenen veelvuldig gebruik maak van documentatiefoto's. En zeker bij dit verhaal, waarbij Max en Co. diverse bestaande locaties aandoen in hun zoektocht naar de Blauwe Steen.
Toch ben ik geen slaaf van de verzamelde (beeld-)documentatie. Ter voorbereiding ga ik weliswaar (indien mogelijk samen met Frank) graag op locatie foto's maken. Dit doe ik om enerzijds gevoel te krijgen voor die specifieke locatie en anderzijds om voldoende foto's mee naar huis te nemen als grafisch geheugensteuntje. Zo weet ik niet alleen weet hoe een decor er uitziet, maar ook hoe je je daarin kunt bewegen. En dat laatste kan alleen maar als je er zelf echt geweest bent.
Thuis achter de tekentafel kan ik dan met behulp van mijn bezoek aan een bepaalde locatie de scènes volgens het eerder geschreven scenario in beeld gaan brengen.
Dit heb ik ook gedaan voor pagina 34 en 35 van het nieuwe verhaal. Ik ben zelf de route gaan volgen die Max en Eva ook gaan vanaf de uitkijktoren bij de restanten van het kasteel van Selwerd...
...via de spoorbrug over het Van Starkenborghkanaal...
...naar het bosje op de kruising van de Winsumerweg met de Tjardaweg. En natuurlijk heb ik tijdens die wandel-/fietstocht best veel foto's gemaakt.
Bij de spoorbrug heb ik geprobeerd deze zo goed mogelijk naar de werkelijkheid te tekenen (wat overigens nog niet meeviel door de gekantelde bogen en het feit dat beide bogen niet helemaal naast elkaar staan omdat de brug schuin over het kanaal is gelegd) en de handeling van de personages in te passen in de mogelijkheden van de bestaande werkelijkheid.
Dat ik hierbij toch geen slaaf van de bestaande werkelijkheid ben bewijst het eindresultaat, want geheel conform het script ben ik afgeweken van hoe Max en Eva normaliter de brug zouden zijn overgestoken. Hoe dan? Ontdek het zelf ter plekke (of bestudeer de fotocollage bovenaan deze blogpost) en zie hoe veel gemakkelijker ze aan de overkant hadden kunnen komen...
Heb ik me bij het tekenen van de spoorbrug behoorlijk verdiept in de bestaande situatie, in de shots daarna heb ik beelddocumentatie op een heel andere, en veel vrijere, manier gebruikt.
Een bosje met bomen kan, in tegenstelling tot een spoorbrug, behoorlijk op gevoel getekend worden. Daarbij staan op deze locatie geen bijenkasten, dus de plaatsing (inclusief het afdakje) kon ik lekker zelf verzinnen, al heb ik wel even gekeken hoe bijenkasten er ongeveer uitzien.
En op die plek is, voor zover Frank en ik tenminste weten, ook geen geheime ingang naar de tunnels van het klooster van Selwerd...
...dus kon ik lekker zelf verzinnen hoe deze eruit moesten komen te zien...
...en proberen shots te maken die enerzijds het verhaal goed vertellen en anderzijds grafisch zo interessant mogelijk zijn. En dan is het heerlijk om even geen rekening te hoeven houden met de bestaande werkelijkheid, zoals de spoorbrug van hierboven.
In de volgende aflevering van het verhaal in Eppo Stripblad blijven Max, Eva en Pjotr nog even ondergronds en kon ik dus nog even lekker zelf bedenken hoe de ruimte eruit moest zien. Maar toch werd ik daar toch weer gedwongen om intensief gebruik te maken van heel specifieke beelddocumentatie. Maar dat is iets voor de volgende keer.
Wordt vervolgd...